Ik heb twee peuters in huis en ik vind het fantastisch. Ja, natuurlijk zijn er wel eens pittige momenten, maar ik vind deze leeftijd – ruim 2,5 jaar – gewoon écht heel erg leuk. Omdat de wereld wel wat extra vrolijkheid kan gebruiken, deel ik vandaag zeventien lieve of grappige dingen die mijn peuters doen of zeggen en waar ik om moet lachen. Hopelijk levert het bij jullie ook een glimlach op!

Dingen die mijn peuters doen of zeggen die me aan het lachen maken

1. Ze gebruiken een heerlijke mix van Nederlands, Limburgs en gebaren die echt ongelooflijk schattig is. Nu is peutertaal natuurlijk sowieso een fantastisch fenomeen waarvan ik het echt jammer vind als het ophoudt, maar zo’n mixje is extra cute. Zo zei kind 1 toen ik de broek van kind 2 uitdeed “ik ook blote bein!” (blote benen dus), komt er regelmatig een opsomming van wie er allemaal lief is (waarbij ‘lief’ meestal wordt gebaard en ik gelukkig altijd aan het begin van de lijst kom), en horen we bij de terugblik op de dag dingen als “gevalle, pien (pijn), toute bank!”
2. Ze rijden elkaar rond op wagentjes (“duuje! (duwen)”/”botsing!”) en steppen alsof hun leven ervan afhangt. Ook erg leuk was dat ze het skateboarden bij de Olympische Spelen voor het gemak ook maar ‘teppe!’ noemden. Eh, ja, dat is ook een soort steppen, maar dan nét iets moeilijker…
3. Naast elkaar op het potje zitten met een boek – zo cute! Verder zijn ze bij elk plasje enthousiast – ook bij dat van de ander.
4. Ze zwaaien alles uit. Mensen, de speeltuin, hun plasjes die door de wc gaan… “Doei plasje!” – echt, veeg mij maar op.
5. Een van hun favoriete spelletjes is ‘afpakken’. En dat bedoel ik dus niet ironisch. Dit spelletje houdt namelijk in dat er eentje een voorwerp pakt – meestal is de zebraknuffel het lijdend voorwerp – en dan met een grijns tegen de ander zegt ‘afpakken!’. Vervolgens gaan ze elkaar gierend van de lach achterna rennen terwijl ze het knuffeltje om en om in handen hebben.
6. Onze honden zijn erg populair. Af en toe mogen ze al met ze “wandelen” – lees: een hondenriem vasthouden terwijl we binnen zijn -, steeds vaker brengen ze speeltjes naar Mango toe, en daarnaast zijn er natuurlijk de vele aaisessies met beide honden. Sproet gaat er meestal lekker voor liggen en Mango wurmt zich er dan bij.
7. Ze willen papa en mama heel graag helpen. Met insmeren helpen ze niet alleen met hun eigen ledematen, maar staan ze er ook naast als ik mijn benen insmeer om een handje te helpen. Vol enthousiasme doen ze de was in de wasmachine, vegen ze met een doekje over de tafel nadat we hun gezichtjes hebben gepoetst en leggen ze al het bestek uit de vaatwasser keurig in het juiste vakje in de la. Ik hoop van harte dat ze over een jaar of tien even enthousiast zijn over hun steentje bijdragen in het huishouden…
8. Ze zijn nogal complimenteus. Sinds ze het woordje ‘mooi’ kennen, gebruiken ze het heel vaak op bewonderende toon. Goed voor je ego!
9. Sinds een tijdje kunnen ze zelf uit bed klimmen. Dat vonden we in eerste instantie niet direct grappig, maar sinds we gemerkt hebben dat het veilig lukt én we ze hebben geleerd dat ze er ’s nachts gewoon in moeten blijven, heeft het zo zijn voordelen. Zo horen we ze ’s ochtends regelmatig achter hun of onze slaapkamerdeur fluisteren dat ze wakker zijn.
10. Een van de kinderen is nog net te klein om bij de deurklinken te kunnen. Die pakt daarom elke keer een krukje, klimt erop om de klink omlaag te doen, stapt er vervolgens weer af en schuift het krukje weg, en opent dan vol trots zelf de deur.
11. Als ze zingen en dansen, is dat ZO schattig. Vooral de enorme grijns op hun gezicht en het enthousiasme waarmee ze meezingen met een liedje of danspasjes nadoen.
12. Ze denken bijna altijd aan hun mede-twin: ze delen vol liefde hun eten met elkaar en gaan regelmatig wat voor de ander halen.
13. De hele wereld is een hindernisbaan voor ze. Elk stoepje is een evenwichtsbalk, elk oppervlak met kiezels is een speelplek, elk trapje vormt een uitnodiging tot klimmen… Ik vind het heerlijk om te zien hoe ze onbevangen overal op af gaan (en ja, ik heb ze uiteraard geleerd dat tuinen met plantjes verboden terrein zijn).
14. Héél grappig: als ze papa of mama dirigeren. M. neemt regelmatig onze hand om op de piano een liedje te spelen, en van L. moeten we vooral vaak hand in hand lopen of haar op onze voeten nemen.
15. Het papegaaien van wat wij zeggen vind ik ook superschattig. Zeker als ze opeens de naam van Vriend O. zeggen, of tegen de honden verkondigen dat ze “uit de weg!” moeten gaan.
16. Letters, cijfers en kleuren herkennen is op dit moment helemaal de shit, volgens mijn peuters. Een paar maanden geleden scoorden we op Marktplaats een alfabetpuzzel en bedachten we voor elke letter een woord (a voor appel, h voor hond, p voor papa etc.) In no time kenden ze alle letters, en inmiddels zijn cijfers en kleuren ook populair. Als we buiten wandelen, gaan ze regelmatig alle letters en cijfers op nummerborden aanwijzen. En sinds ik heb uitgelegd dat een nul erg op de letter O lijkt, maar het toch niet is, vertelt M. me nu standaard “niet o oma, wel nul” als hij een 30 km-sticker ziet staan.
17. Ik kan op elk willekeurig moment “hieperdepiep…” zeggen, en dan krijg ik altijd een enthousiaste “HOE-LAAAAAR!” terug <3