Sommige films heb ik waarschijnlijk heb ik waarschijnlijk wel een stuk of 100 keer gezien. Ik kan complete dialogen uit It takes two, Love Actually en Mamma Mia! The Movie oplepelen als je me ’s nachts wakker maakt. Maar hoewel ik boeken ook verslind, pak ik een boek toch veel minder vaak een tweede keer uit de kast. (Oké, behalve dan om verliefd naar covers te kijken of om ze gewoon even te aaien. Je snapt mijn punt.) Toch heb ik laatst twee van mijn favoriete boeken herlezen: Verkikkerd en Verslingerd van Lisette Jonkman. Hoe beviel dat? Ga ik vaker boeken herlezen?
De Verkikkerd-serie: Verkikkerd, Verslingerd en… Verknocht!
Oké, eerst even wat achtergrondinformatie over Verkikkerd en Verslingerd, voor wie de boeken nog niet kent. In 2013 maakten we voor het eerst kennis met Lucy, een ietwat verwaande eerstejaars studente psychologie die terecht komt in een studentenhuis vol nerds. Daar baalt ze natuurlijk enorm van… Schrijfster Lisette Jonkman – een van de beste chicklit-auteurs van Nederland – heeft het voor elkaar gekregen om een heerlijk boek te schrijven over de belevenissen van Lucy en de nerds, met heel veel humor en originele anekdotes. Lisette is de koningin van de hilarische omschrijvingen en weet personages te creëren waar je van gaat houden.
Ik vond Verkikkerd al fantastisch, maar genoot nog veel meer van het vervolg Verslingerd, dat een jaar later uitkwam. Na de nodige smeekbedes van fans – en waarschijnlijk ook wel omdat ze Lucy & co zelf stiekem ook niet kon missen – komt er binnenkort een derde deel uit. Wat echt superleuk is, is dat we al een hele tijd konden meelezen met het boek in de Facebook-groep van de Verkikkerd-serie. Dat was ook de reden dat ik besloot om mijn gesigneerde exemplaren van Verkikkerd en Verslingerd uit mijn boekenkast te halen voor een tweede ronde.
Verkikkerd en Verslingerd herlezen: mijn ervaring
Hoe ik het vond om deze boeken opnieuw te lezen? Echt heerlijk! Het is zó leuk om als een soort gniffelende god op een wolk toe te kijken wat er gebeurt, terwijl je al weet wat de personages te wachten staat. Ik vond het ook heel interessant om de schrijverstechniek zo te kunnen bestuderen: je ziet precies waar Lisette zaadjes plant voor bepaalde gebeurtenissen en verhaallijnen.
Hoewel ik de grote lijnen en bepaalde scènes nog precies kende, wist ik natuurlijk niet meer alles. Dat zorgde voor heel veel ‘oooo ja, dit was leuk!’-momenten. Supertof om weer terug te zijn in de wereld van Lucy en haar nerds.
Verknocht komt uit op 28 juni. Uiteraard ga ik ‘m recenseren, maar ik ben ervan overtuigd dat het weer een fantastisch boek is. Je doet Lisette een groot plezier door Verknocht alvast te pre-orderen (bij je lokale boekhandel of online).
Herlees jij wel eens boeken?
11 juni 2019 om 09:05
Tot een aantal jaren geleden herlas ik heel vaak boeken. Als er een nieuw deel van een serie uitkwam, las ik altijd eerst de voorgaande delen nog een keer. Maar ja, als dan deel elf verschijnt, wordt ’t toch wat ingewikkelder. Op dit moment heb ik zoveel nieuws te lezen dat ik niet echt aan herlezen toekom, maar ik vind herlezen zéker geen probleem. Je ontdekt elke keer weer iets anders leuk, moois, enz.
De nieuwe van Lisette Jonkman komt bij mij trouwens ook zeker weten op de lijst!
11 juni 2019 om 12:02
Klinkt leuk!! Ik heb deze zien liggen op een rommelmarktje afgelopen weekend en nu spijt dat ik ze niet heb meegenomen.
11 juni 2019 om 12:40
Ik lees het Dagboek van Anne Frank elk jaar. Ben geen groot vrouwenboekenfan maar zal mijn ogen open houden in de bibliotheek.
12 juni 2019 om 10:45
Ja, de boeken van Cissy van Marxveldt heb ik bijvoorbeeld echt meerdere keren gelezen. En Shopaholic mag ik ook graag opnieuw lezen.
12 juni 2019 om 11:05
Ik herlees heel vaak boeken, vooral die van Nora Roberts. Zelfs wel een aantal keren. Ben dan ook erg blij met m’n goedgevulde boekenkast. Heb nu wel heel wat nieuwe boeken die ik wil gaan lezen, maar herlezen van boeken is ook zeker soms erg fijn!
13 juni 2019 om 16:26
Hm. Eigenlijk nooit. Ooit De Davinci Code herlezen. De eerste keer was ik laaiend enthousiast. De tweede keer vond ik er niks aan. Ik begin er dus niet meer aan.
17 juli 2020 om 14:56
De Martin Beck- serie van Sjöwall & Wahlöö, politiethrillers, 10 delen die zijn geschreven tussen 1968 en 1975, herlees ik eens in de vijftien, twintig jaar. De eerste keer was vermoedelijk eind jaren zeventig, de laatste keer een jaar of vijf terug. Als je de jaartallen ziet, zou je kunnen denken dat het een inmiddels heel gedateerde serie is, maar ik vond de personages en hun motieven elke keer weer goed invoelbaar.
En Joop ter Heul, van Cissy van Marxveldt, dat is ook een vriendin geworden die eeuwig jong blijft. Ik erfde flink wat “boeken voor oudere meisjes” van een oudtante die ze nieuw heeft gekocht of (waarschijnlijker) gekregen. Daarvan herlees ik alleen de boeken uit de Joop ter Heul- reeks. Om de letterlijk stukgelezen boeken te kunnen restaureren heb ik een boekbindcursus gedaan, zodat de ruggen en kaften niet langer met plakband bij elkaar hoeven te worden gehouden ?