Eindelijk is-ie uit, het boek waar ik al zo lang naar uitkeek: Verknocht! Dit nieuwste boek van Lisette Jonkman, deel 3 in de Verkikkerd-serie, liet even op zich wachten. Lisette schreef namelijk tussendoor nog even de Onbreekbaar-trilogie. In één jaar tijd. Alsof het niks is. (APPLAUS! Al moet ik hem nog lezen – kom maar op met die paperback-uitgave!)
Terug naar Verknocht. Het slechte nieuws is dat ik ‘m súpersnel uitlas en nu nog een beetje zit te sippen over het feit dat ik Lucy, Olivier en de rest weer moet gaan missen. Het goede nieuws is dat dit boek het lange wachten méér dan waard was! Lees gauw mijn hele recensie van Verknocht.
Ik geef toe: ik lees altijd best wel snel. Mijn brein slurpt alle woorden gewoon in een recordtempo binnen (daarom is Harry Potter lezen op voorleessnelheid ook nogal frustrerend). Verknocht is net als de twee andere delen van de Verkikkerd-reeks met 444 pagina’s (exclusief het wederom geniale dankwoord – hoe langer hoe beter, zou ik zeggen) weer een lekker dikkerdje. Ik begon hem donderdag te lezen in de trein (aanrader: Roermond-Amsterdam lijkt opeens echt een half uur te duren in plaats van het viervoudige) en dook er vrijdagochtend mee in mijn hangmat.
Op een gegeven moment scheen de zon in mijn gezicht en wurmde ik me in een soort zwaar onverantwoorde yogapose om toch gewoon door te kunnen lezen, want stoppen met lezen was geen optie. Boeken van Lisette Jonkman zijn zó verslavend! Gelukkig heb ik tegenwoordig mijn eigen nerd in huis en die maakte een geïmproviseerde tent voor me met behulp van tuinstoelen, lijmklemmen en dekentjes zodat ik weer normaal kon gaan liggen.

Hangmat-schaduw-leestentje
Recensie Verknocht (Lisette Jonkman)
Oké, terug naar Verknocht. Wat een héérlijk boek heeft “onze” Lis weer opgeleverd. Als meelezer in de Verkikkerd-Facebook-groep kende ik het begin van het boek al (op Facebook is ongeveer 1/3 van het boek te lezen, dus je hebt nog bijna 300 gloednieuwe pagina’s voor de boeg). Het leuke was wel dat er hier en daar toch alweer wat scènes wat waren weggezakt, dus ook van het “oude” deel heb ik echt weer kunnen genieten. Ook heel tof: kunnen zien dat je eigen suggesties zijn verwerkt in het boek. Love it!
Het mooie aan dit boek is dat het van de ene kant héérlijk thuiskomen is met de vertrouwde personages en de herkenbare schrijfstijl van Lisette Jonkman, en van de andere kant weer heel vernieuwend is en ook wat volwassener. De foute studentikoze uitdrukkingen en grappen en Lisettes geniale omschrijvingen zijn uiteraard weer volop aanwezig, maar je voelt dat Lisette als schrijfster ook enorm is gegroeid in de afgelopen jaren. Ook is het perfect aangepast op de actualiteit, met berichtjes in plaats van de sms’jes uit boek 1 en een beautyblog die daalt in populariteit.
Een andere extra dimensie in dit boek zat in de parallellen die ik vond met aspecten uit mijn eigen leven. Ik leefde daardoor extra intens mee met de gebeurtenissen. En hoewel dit boek niet dezelfde hoofdstukken-lange huilbui opleverde als Verslingerd, moest ik op het laatst toch even wat traantjes wegpinken. Het einde was heel mooi en een perfecte voorlopige afsluiter, maar toch hoop ik nog heel erg op een vervolg. Of twee. Of nog meer (TIEN! TIEN! TIEN!). De Verkikkerd-serie is en blijft een van mijn favorieten!
Je vindt Verknocht bij je lokale boekhandel en online als paperback of e-book.
7 juli 2019 om 08:21
Die hangmat is echt geniaal! Ik kan niet wachten tot dit boek eindelijk bij de bieb te halen is, want ik ben ook fan. De recensie klinkt alsof deze weer net zo goed (of nog beter) is als de voorgaande boeken.
10 juli 2019 om 11:05
Wat heerlijk als je je zo kunt verheugen op een boek en dat het dan komt. Is het een optie om het nog een keer te lezen? Of leent het zich daar dan weer niet voor?
10 juli 2019 om 11:32
Ik ga dit boek zeker nog eens lezen over een paar jaar!
12 juli 2019 om 19:47
Erg, hè? Als het dan uit is… Dat is trouwens een fantastisch tentje, zeg! Lief van jouw nerd.