Ik had een beetje een haat-liefdeverhouding met Miss Communicatie en Miss Match, de eerste twee delen in de Miss-trilogie van Astrid Harrewijn. Over het laatste deel, Miss Verstand, las ik goede recensies, dus ik was er erg benieuwd naar. Vorige week zag ik ‘m liggen in de bieb en nam ik hem meteen mee.

Miss Communicatie en Miss Match

Als je als liefhebber van de betere chicklits begint in Miss Communicatie en Miss Match, zul je er heel enthousiast van worden. Astrid Harrewijn is een goede schrijfster en dat merk je meteen: de boeken houden je aandacht vast, zijn grappig en ze bevatten enorm leuke hoofd- en bijpersonages. Na een tijdje komt er een spannende, bijna thriller-achtige verhaallijn, waardoor je helemaal in het verhaal gezogen wordt (bij Miss Match voelde ik me zelf opgefokt worden) en de boeken ware page-turners worden. Waar het voor mij mis ging? Bij het punt dat de spanning opeens héél snel is afgelopen en je wel erg abrupt bij een standaard happy end terechtkomt. Nu heb ik niks tegen de vrolijke chicklit-eindes, maar juist doordat de spannende delen je zo sterk meezuigen, irriteert de snelle overgang naar de vrolijkheid. Het is alsof je vol adrenaline uit een te gekke achtbaan komt en dan na een ritje in de draaimolen weer naar huis gaat. Pakweg de eerste 95% van beide boeken vond ik dus heerlijk, maar de laatste 5% zorgden voor zo’n enorme kater dat ik enorm van de boeken baalde toen ik ze dichtsloeg.

Miss Verstand

En toen kwam Miss Verstand. Iris’ beste vriendinnen Didi en Lein, die je in de eerdere delen goed hebt leren kennen, hebben hun leven op orde. Hoewel het dertiger Iris qua werk voor de wind gaat, schiet haar privéleven er vaak bij in. Mede daardoor ziet dat er niet zo uit als ze zich vroeger had voorgesteld. Astrid Harrewijn weet in Miss Verstand weer een heerlijke setting neer te zetten met de kleurrijke praktijkgenoten – Iris heeft een eigen psychologiepraktijk in een gebouw dat ze deelt met anderen – van de hoofdpersoon.

Ook in Miss Verstand komt een spannende verhaallijn. Deze is echter net wat minder hectisch dan die in de andere boeken, wat het lezen voor mij net wat prettiger maakte. Stoppen met lezen kon ik nog steeds niet, dus dat betekent niet dat dit boek minder meeslepend was! In Miss Verstand wordt wat rustiger naar het einde toegewerkt, wat ik veel fijner vond.

Het zal je niet verbazen dat Miss Verstand absoluut mijn favoriete deel van de trilogie was. Het is een erg goede chicklit die heerlijk wegleest. Juist omdat Miss Verstand zo’n fijn boek is, raad ik anderen aan om toch de hele trilogie te lezen. Anders mis(s ;)) je toch een fijne serie van Nederlandse bodem. Zie het maar als een lekker driegangenmenu met een geweldig toetje waar je je het hele diner lang op kunt verheugen!

Heb jij al een of meerdere Miss-boeken gelezen? Wat vond je ervan?

[bol_product_links block_id=”bol_53e63780b3d4b_selected-products” products=”9200000022873472,9200000023465922,9200000005804645,1001004011838077″ name=”Koop de Miss-trilogie bij Bol.com” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”500″ cols=”2″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]