Een van de fijnste boeken die ik de afgelopen tijd las, was Kom hier dat ik u kus. Deze roman van de Vlaamse auteur Griet op de Beeck stamt al uit 2014, dus ik ben ietwat late to the party, maar toch deel ik graag mijn leeservaring.
Recensie Kom hier dat ik u kus
Kom hier dat ik u kus bestaat uit drie delen. Je volgt de hoofdpersoon Mona als kind, als 24-jarige en tot slot als 35-jarige. Het is niet moeilijk om direct van de hoofdpersoon te gaan houden. Je leert een lief, slim en vindingrijk meisje kennen dat heel wat te verduren krijgt. Ik ging eigenlijk direct van haar houden. Hoe ze situaties interpreteert doordat ze jong en onschuldig is, is boeiend om te lezen, net als hoe de gebeurtenissen uit haar jeugd haar in haar verdere leven beïnvloeden.
Griet op de Beeck heeft een bijzonder fijne schrijfstijl. Sowieso ben ik dol op Vlaams, maar dat is zeker niet de enige reden. Elk woord is zorgvuldig gekozen. Nooit te weinig, nooit te veel. Ik lees niet zo vaak literaire romans, omdat hoogdravend taalgebruik niet zo mijn ding is. Daar hoef je in dit boek absoluut niet bang voor te zijn.
Wat ik heel knap vond, is dat het boek geschreven is vanuit een ik-persoon en dat je desondanks nooit leest hoe Mona zich voelt. Vriend O. – die het boek al gelezen had – zei dat toen ik halverwege was, en dat was me daarvoor nog niet eens opgevallen. Hoe dat komt? Waarschijnlijk omdat het dermate goed geschreven is en je wél veel observaties van Mona leest, zonder interpretatie of oordeel. Doordat je zo makkelijk met haar meeleeft, vult je brein vanzelf haar gevoelens aan. Deze stilistische keuze past ook erg goed bij Mona als hoofdpersoon, omdat ze aanvankelijk niet de meest assertieve persoon ter wereld is, om het zacht uit te drukken. Ze vindt haar eigen gevoelens ook maar ondergeschikt aan die van anderen.
Toen ik het boek bijna uit had, vond ik dat heel jammer. Ik had nog wel eeuwig kunnen ronddwalen in de geest van Mona. Tegelijk moeten boeken – ook de mooiste – natuurlijk gewoon eindigen. Hoewel niet alles uit het verhaal aan het eind is opgelost, kun je makkelijk zelf een eigen interpretatie maken van hoe het nu verder zou gaan (en wat er in het verleden is gebeurd). Eigenlijk is dat misschien wel mooier dan alles invullen voor de lezer.
Ik heb erg genoten van Kom hier dat ik u kus en ga zeker meer van deze auteur lezen!
20 augustus 2020 om 08:42
Leuk om te lezen. Ik ben ook dol op Vlaams en dat was voor mij een reden om door te lezen in dit boek. Gek genoeg kon ik echter van de inhoud niet zo genieten. Ik weet niet wat het was, maar ik kwam er gewoon echt niet lekker in. Ach ja, kan gebeuren soms. En toch… als ik dan deze recensie lees, zou ik bijna overwegen om het gewoon nóg een keer een kans te geven.
20 augustus 2020 om 10:37
Ik lees haar boeken ook heel graag, maar ze flikt wel elke keer hetzelfde trucje. Haar eerste boek (Vele hemels boven de zevende) is mijn favoriet, dat heb ik toen zelfs 2x gelezen. Ook de rest heb ik gelezen en ze lezen altijd supervlot en ik vind ze zeker niet slecht, maar op den duur is het dus wel vaak hetzelfde riedeltje dat terugkeert.
28 augustus 2020 om 17:35
Ja, ik heb hetzelfde moet ik bekennen.
20 augustus 2020 om 11:58
Ik heb nog niets van haar gelezen. Vele hemels boven de zevende staat nog te wachten. En dit boek, wat jij beschrijft, lijkt mij interessant. Alzo eens beginnen.
20 augustus 2020 om 21:33
Ja. ik vond dit ook zo’n mooi boek!
21 augustus 2020 om 07:53
Ik heb nog geen Griet gelezen maar wel al veel goed over gehoord dus misschien dat ik me er binnenkort ook maar eens aan waag. Hoe jij het beschrijft klinkt het alleszins als een fijn boek!
21 augustus 2020 om 09:26
Ik ken de titel maar heb het boek vooralsnog links laten liggen. Misschien toch maar eens proberen?!
22 augustus 2020 om 10:47
Deze staat nog op mijn wil-ik-lezenlijst, dus fijn om te weten dat het zo’n mooi boek is!
22 augustus 2020 om 17:30
Ik zie ‘m regelmatig voorbij komen maar ik twijfelde altijd. Nu nog steeds trouwens. Ik weet niet of het iets voor mij is.