Toen mijn vriend De stroopwafelshop op tafel zag liggen, vroeg hij of ik dit boek nou had gekocht vanwege het stroopwafel-thema en de hond op de cover. Een begrijpelijke vraag, want wie ‘Audrey’ zegt, zegt ook ‘eten’ en ‘honden’. Ik ben dol op zoete lekkernijen en een stroopwafel sla ik nooit af. Maar: ik ben ook heel dol op de boeken van Astrid Harrewijn. Benieuwd of dit nieuwste boek ook weer in de smaak viel? Lees verder!

De stroopwafelshop: waar gaat het boek over?

De stroopwafelshop gaat over Suze, die op het punt staat haar leven totaal om te gooien. Ze laat een goede baan, haar vriend – die niet kan wachten om te settelen -, haar beste vriendin en ouders achter voor een avontuur in New York. Suze werkte in haar studententijd in een stroopwafelwinkel, en haar oude bazen dagen haar en haar oud-collega’s Pim en Jolijn uit om allemaal een eigen vestiging te openen in een andere wereldstad. Na een jaar zullen ze de balans opmaken, en degene die het het beste heeft gedaan, krijgt een ton.

Suze – geen held in het maken van beslissingen – zegt in een impuls ‘ja’ op het voorstel en vertrekt naar New York, tot groot onbegrip van haar omgeving. Zelf heeft ze trouwens ook al spijt als ze op het vliegveld staat, maar in New York wachten een eigen pandje, een woning en een startkapitaal op haar. Een gespreid bedje dus… Of toch niet?

Een pageturner vol actie

Alle boeken van Astrid Harrewijn hebben wat mij betreft één ding gemeen: ze zijn heerlijk vlot geschreven en je kunt ze bijna niet wegleggen. Dat gold ook voor De Stroopwafelshop! Het is een onwijs fijn boek dat je helemaal meesleurt in de gebeurtenissen. Want ja, het is nogal wat, wat op Suzes pad komt. Haar woonruimte is een kaal, kil hok met geluidsoverlast en de plek waar haar stroopwafelwinkel moet komen is niet alleen miniem, maar ook een totale bouwval. Ik vind het mooi hoe Astrid Harrewijn het altijd weer voor elkaar krijgt om een verhaal waarin niet alle gebeurtenissen even realistisch zijn, het toch heel echt te laten voelen.

Natuurlijk gebeuren er ook heel veel leuke dingen. De Mexicanen die Suzes tentje verbouwen maken er in korte tijd een paleisje van met dank aan de tips die Suze van een oude dame krijgt. Ze vindt een andere plek om te wonen – een oppashond is part of the deal -, krijgt gezelschap van een aantal kleurrijke buurtbewoners en ze bedenkt heel wat creatieve stroopwafelvariaties. Haar baksels met stroopwafel, citroencrème en meringue deden me spontaan watertanden (is er een echt recept beschikbaar, of zal ik ze zelf proberen te maken?)

Natuurlijk is De stroopwafelshop een feel good-roman. Maar dat het een vrolijk verhaal is, betekent – in dit geval – niet dat er geen tegenslagen of diepgang in zit. Astrid Harrewijn schuwt de wat zwaardere thema’s niet en weet wat mij betreft perfect de balans te vinden tussen luchtige en heftige gebeurtenissen.

Als ik dan toch een minpunt moet noemen: als je een beetje oplet als lezer, kun je aardig goed zien waar zaadjes worden geplant voor “onverwachte” wendingen. Daardoor zag ik veel plottwists al aankomen – maar gelukkig niet allemaal en vooral ook niet altijd hoe. Dus als je zin hebt in een meer dan fijne feel good-roman die binnen het genre behoorlijk origineel is, dan kan ik je De stroopwafelshop van harte aanbevelen.