Via mail werd ik door Martin Gijzemijter uitgenodigd voor zijn boekpresentatie. Hierbij kon ik niet aanwezig zijn, maar hij wilde me zijn boek Dansen met herinneringen toch toesturen. Altijd leuk om een boek te lezen dat je niet direct op zou pakken als je het in de winkel zou zien liggen.

De cover deed me namelijk een beetje denken aan een managementboek of zelfhulpboek. Over interactie met mensen of zo. Na het lezen van het boek vind ik de cover trouwens wel heel mooi passen!

Het boek gaat over weduwnaar John McKenzie, die zijn geliefde Mary na een kort ziekbed heeft verloren. Het voelt onrechtvaardig. Waarom Mary, zijn betere helft, en niet hij? Zoals de schrijver het zelf met een prachtige metafoor beschrijft: je maakt een soep met diverse ingrediënten en eenmaal vermengd kun je alleen nog maar de helft van de soep weggooien, niet de afzonderlijke delen. John voelt zich verloren zonder Mary en ziet het leven niet meer zitten. Dan komt Tucker op zijn pad en gebeuren er bijzondere dingen…

Dansen met herinneringen is een prachtig verhaal over de liefde. En dan eens niet over een stel jonge mensen dat elkaar ontmoet, wat obstakels op hun pad tegenkomt en dan een happy end beleeft, maar over een koppel op leeftijd.

In het begin van het boek zijn er veel tijdsprongen. Daardoor moet je af en toe wel even alert blijven, ook omdat de hoofdstukken qua gevoel steeds op elkaar aansluiten. Het verhaal gaat uiteindelijk als een rits naar elkaar toe en dan blijf je in dezelfde tijd. Wel zijn er dan twee “werelden”. Ik ben zelf niet van de fantasy-boeken, maar hoe Martin Gijzemijter in Dansen met herinneringen onrealistische gebeurtenissen realistisch weet te beschrijven, is erg knap en zeker wel mijn smaak.

Martin Gijzemijter schreef dit verhaal oorspronkelijk puur voor zijn vader, om hem te steunen na het verlies van zijn vrouw. Mooi dat het boek uiteindelijk toch is gepubliceerd. Ik ben blij dat ik het heb mogen lezen.