En wéér een boek in de categorie ‘Vriend O. legde het op mijn nachtkastje, dus ben ik het maar gaan lezen’. Wees niet bang: ik pluk ook vaak genoeg zelf iets uit mijn eigen helft van de boekenkast, maar de ervaring leert dat hij mijn smaak goed kan inschatten. Extra pluspunt: je leest nog eens wat anders. In dit geval: Anna, Hanna en Johanna van Marianne Fredriksson.

Het boek gaat over drie vrouwen met – je raadt het al – de namen Anna, Hanna en Johanna. Anna, wier moeder Johanna zwaar dement is en in haar laatste levensfase verkeert, gaat op zoek naar de verhalen van zowel haar moeder als haar grootmoeder Hanna. Ook haar eigen verhaal lees je via intermezzo’s tussen de delen over Hanna en Johanna.

Hoe zag het leven van deze drie Zweedse vrouwen eruit? Wat maakten ze mee, en wat was bepalend voor hun leven? Het boek mag dan gewoon fictie zijn, maar je pikt wel wat stukjes van de lokale geschiedenis mee. Daarnaast krijg je een goed beeld van hoe het leven er in een bepaalde tijd uitziet. Hanna bijvoorbeeld, die door een vreselijke verkrachting al heel jong moeder wordt, wordt als ongetrouwde moeder desondanks door veel mensen met de nek aangekeken. Bij de volgende generatie – vertegenwoordigd door Johanna – zie je dat de emancipatie vooruitgang boekt, maar ook in haar leven zag de wereld er nog heel anders uit.

In het door Janny Middelbeek-Oortgiesen uit het Zweeds vertaalde boek proef je nog steeds dat Marianne Fredriksson een heel eigen schrijfstijl heeft. Ik herken er ook zeker het Zweedse in – het doet me denken aan hoe mijn Zweedse collega’s schrijven. Mede daardoor voelde het lezen van dit boek echt als een uitstapje naar een andere wereld. De verhalen van de drie vrouwen zijn bijzonder, maar vertegenwoordigen toch heel goed het leven van een hele generatie vrouwen.

In het begin moest ik er wel heel even inkomen, omdat er vrij veel situaties en personen worden beschreven waarvan je nog niet direct weet wat belangrijk gaat zijn en wat niet. Eenmaal in het verhaal van Hanna – het eerste uit het boek – zat ik er helemaal in. Anna, Hanna en Johanna is een boek waarin je weliswaar wil blijven lezen, maar dat niet een extreme spanningsboog heeft. Geen groots en meeslepend einde, maar wel een erg mooi boek dat me een heel fijne leeservaring bood.

Ik vond Anna, Hanna en Johanna een bijzonder boek dat een mooi inkijkje geeft in het leven van vrouwen uit verschillende generaties. Een aanrader als je houdt van romans met een vleugje geschiedenis erin!