Is het je wel eens opgevallen dat de twee adviezen die je als tiener of twintiger tegenwoordig het vaakst krijgt verdomd tegenstrijdig zijn? Stap eens even héél gauw uit die comfortzone van jou, want ja, anders haal je niet alles uit het leven, en dat moet nu eenmaal want YOLO-carpe diem-je moet NU genieten, want straks is het te laat. O, en blijf ondertussen vooral jezelf, hè. Want het is jouw leven en jij bepaalt. Niet vergeten om trouw te blijven aan jezelf, hoor. Lekker assertief zijn en je eigen grenzen bewaken, want hé: het is jouw leven en YOLO-carpe diem… you know the drill. Niet zo gek dat er heel wat mensen een quarterlife-crisis ervaren…

Uit je comfortzone stappen

Nieuwe dingen uitproberen is – meestal – leuk. Je kijkt met een open blik naar dingen om je heen en kijkt verder dan je neus lang is. Even weg van de dagelijkse sleur en je bestaande gewoontes. Misschien blijk je iets zelfs zó leuk te vinden dat je het juist gaat opnemen in je toekomstige dagelijkse leven. Hartstikke mooi dat een nieuwe ervaring je dan zoiets leuks oplevert.

Natuurlijk kun je er ook achterkomen dat iets juist absoluut niks voor jou is. Ook prima, lesson learned, en door. De meeste nieuwe dingen kun je gelukkig uitproberen zonder dat je er langdurige en/of blijvende schade door oploopt. Toch denk ik dat vrijwel iedereen grenzen heeft. Dat kan variëren van iets dat je gewoon écht doodeng vindt tot meer ethische dingen als geen drugs willen gebruiken of de wet overtreden.

Grenzen en groepsdruk

Zo had ik op de middelbare school een vriendin die er niet aan moest denken om een achtbaan in te gaan. En ja, dan kun je iemand aanmoedigen om het misschien toch eens een keertje te proberen. Toch even de comfortzone van rustige attracties verlaten. Van de andere kant is het iemands goed recht om ‘nee’ te zeggen. De balans vinden in stimuleren en respecteren is lastig, hoe goed je het ook zult bedoelen. Je wil toch niet dat iemand met een naar gevoel achterblijft doordat jij bleef pushen?

Zelf werd ik er als tiener doodmoe van (en nu nog steeds wel eens) als men niet gewoon wilde accepteren dat ik er geen enkele behoefte aan heb om alcohol te drinken. Je moet – zeker als puber – behoorlijk stevig in je schoenen staan om je eigen grenzen te bewaken en je niet te laten leiden door de groepsdruk om stoer, cool of “gewoon” te zijn. Met social media wordt het er allemaal niet makkelijker op.

Innerlijke dilemma’s

Buiten de meningen van anderen kun je ook nogal een strijd voeren met jezelf over je eigen grenzen. Is dat nou wel iets voor mij, zal ik wel of toch niet… Wil ik dit écht of maak ik mezelf wijs dat ik dit zou moeten willen? Zijn dingen leuk-eng of simpelweg doodeng, en wil je wel elke angst of afkeer die je hebt overwinnen? Gelukkig zijn er geen deadlines en hoef je niet per direct te beslissen welke dingen buiten je comfortzone je wel en niet aangaat. Hoewel persoonlijke groei natuurlijk mooi is, hoef je er niet continu mee bezig te zijn. Stel je voor dat je een auto hebt waar je de hele tijd aan blijft sleutelen om hem te verbeteren. Als je daardoor nooit tijd hebt om er in te rijden en te genieten van wat je er tot dan toe mee hebt bereikt, schiet je weinig op met al dat gesleutel.

Wél twijfelen

Zou je niet doodmoe worden als je alleen maar bezig bent met nieuwe dingen proberen? Nee, die comfortzone is echt niet zo’n verkeerde plek om te vertoeven. Alleen omdat je elke grens zou kúnnen verleggen, betekent dat nog niet dat je dat per se elke keer moet doen. Zeker niet als je daarbij (een deel van) jezelf in de steek laat. En als je over dingen twijfelt, neem dan gerust de tijd om nog even door te twijfelen. My two cents? Als het blijft kriebelen in positieve zin, dan denk ik dat je ervoor moet gaan.