Mijn Wreck this Journal en ik kennen elkaar nu al een paar maanden. Samen hebben we allerlei leuke en/of beschamende dingen beleefd. Ik vond het dus wel tijd worden om nader tot elkaar te komen, en laat de opdrachten die Maaike, Marlot en ik nu prikten daar nou net perfect voor zijn…

Kras met een scherp voorwerp

Ai, dat was niet echt een liefdevolle opdracht. Ik pakte een sleutel en kraste op de zwarte pagina.

Om het wat minder vervelend te pakken voor mijn journal, tekende ik bloemetjes. Nog best lastig om die mooi te krijgen met een sleutel!

Tongschilderen

Als je denkt dat je met kauwen op een pagina het ergste wel gehad hebt qua mond-op-mond-contact met je Wreck this Journal: think again! Voor deze opdracht moesten mijn smaakpapillen aan de slag. Eerst met kleurige snoepjes, zodat ik daarna met mijn tong een mooi schilderij zou kunnen maken op de pagina. Maar die kleurige snoepjes waren nogal een issue. Ik probeerde het eerst met rode Napoleons, toen met een mond vol Mentos en daarna met Haribo-kersjes: steeds geen kleur te bekennen. Daarna deed ik als uiterste wanhoopspoging een halve chubby bunny-challenge met drop – want dat móést toch wel kleur afgeven, of op z’n minst een lelijke grijze vlaag – maar ook dát werkte niet. Het resultaat: een witte pagina waar je alleen maar wat vochtafdrukken ziet als bewijs van mijn verwoede pogingen. En ik had zowaar geen zin meer in snoep daarna, haha.

Slaap met het dagboek

Alsof tongzoenen met het dagboek nog niet intiem genoeg was, moest ik diezelfde nacht zelfs het bed delen met mijn WTJ. Eh, ja, datzelfde journal als dat vorige week uitgebreid besmeurd werd met glitters. Perfecte – ahum – timing dus. Maar ik ben de beroerdste natuurlijk niet, dus ik maakte plaats voor journal-lief en dekte hem ook nog toe.

 

Al mijn goede bedoelingen ten spijt was mijn bedgenoot niet bestand tegen mijn veelvuldige gewoel en gedraai in bed. Ik trof mijn journal ’s ochtends aan op de grond aan de zijkant van mijn bed, omringd door glitters. Gelukkig waren er in mijn bed maar een paar glitters te vinden, dus dat wijst erop dat ik het dagboek al vrij snel uit mijn bed heb gekickt. Vreemd genoeg lag een sluitclip van de pagina met witte dingen op de grond aan mijn hoofdeinde. Ik vrees dat het een mysterie zal blijven hoe die daar terecht is gekomen.

O, en toen moest ik nog gaan beschrijven hoe het nou was om te slapen met mijn dagboek.

 

Ondanks alles verbreek ik niet al het contact met mijn Wreck this Journal: we hebben nog twee Dare to Wreck-edities te gaan samen! Bezoek ook zeker even de blogs van Marlot en Maaike om erachter te komen hoe zij hun nacht met hun journal hebben beleefd.