Tijd voor een nieuwe Dare to Wreck! Dit is editie 7, en het voelde niet bepaald als lucky number seven toen ik hoorde over een van de geprikte opdrachten… Marlot, Maaike en ik kiezen elke twee weken een willekeurige opdracht uit ons Wreck this Journal en voeren onze eigen én de andere twee opdrachten uit. Benieuwd hoe het mij verging? Lees gauw verder!

Teken lijnen terwijl je beweegt

IJsberen door de kamer, doen jullie dat ook altijd als jullie aan het bellen zijn? Ik deed het voor deze opdracht zonder telefoon, maar mét mijn journal. Gewapend met een paar pennen liep ik rondjes door de kamer tot ik er duizelig van werd. En ik vond dat ik mijn lijnen best in verschillende richtingen kon trekken. Nee, op dit hokjespapier hoef je geen vier op een rij of iets dergelijks te spelen… 😉

Gooi iets

Iets. Lekker breed begrip. Het journal gaf als suggesties een potlood of een bal die je in verf hebt gedompeld, maar ik vond dat het origineler kon. Ik wilde iets waar ik wel een duidelijke afdruk mee kon maken, zonder dat ik het risico liep er een enorme kliederboel van te maken. Met mijn gooi-skills is het namelijk niet al te best gesteld (met mijn schop/voetbal-skills trouwens ook al niet, zoals je al eerder kon lezen). Ik besloot een kruidnoot onder de kraan te houden en daarmee te gooien. Ik zal jullie de fotoserie van al mijn missers besparen, maar jullie geloven vast dat ik niet in één tien dertig keer raak gooide.

Deze kwam in de buurt. De kruidnoot begon al aardig te vervormen…

En yay: bijna in de roos (maar goed ook, want die kruidnoot viel bijna uit elkaar). Daarna heb ik er nog even mee over de pagina gesmeerd. Misschien verdien ik daar extra Wreck this Journal-karmapunten mee, en een boek met kruidnotengeur leek me geen slecht plan.

Vraag een vriend(in) deze pagina te mishandelen. Kijk niet.

Oké, help. Hoe bedoel je, loslaten en de controle uit handen geven? Vriendinnen C. (die van de beruchte outfit-foto’s) en J., die zussen zijn en die ik al ééuwen ken (we deden vroeger samen de Spice Girls na, kun je je indenken), kwamen langs met een enorme hoeveelheid potentieel mishandel-materiaal.

Nu heb ik in mijn leven al heel vaak heel hard gelachen met C. en J., maar ik heb ze nog nooit zo vaak horen lachen en vooral gniffelen op een middag. Ik legde wat kranten neer op tafel, voorzag ze van instructies, drankjes (zonder alcohol, leek me wel zo veilig) en op verzoek van water, keukenrol en een schaar en ging bibberend zitten wachten. Tussen het gegniffel door hoorde ik ze allerlei verontrustende dingen zeggen tegen elkaar (“Zullen we dat doen?” “Dat is echt erg!”) en tegen mij (“Ik denk dat je straks nog even moet stofzuigen…”). Uiteindelijk mocht ik komen kijken en zag ik naast twee vriendinnen die onder de glitters zaten (Gerard Joling zou er jaloers op worden) dit resultaat.

Mijn moeder vond dat dit niet echt mishandelen was, maar ik riep snel dat dit een nieuwe artistieke stroming is: mishandelde kunst. Of ‘Art de l’abusé’, zoals C. het doopte. Ik denk dat deze stroming nog heel groot gaat worden, niet vergeten dat je het hier voor het eerst zag 😉

Ben je benieuwd of deze nieuwe kunstvorm ook is toegepast in de journals van Maaike en Marlot? Bekijk dan ook hun blogs!