Ik spaar al mijn hele leven. Relatief veel ook. Deels omdat ik dat zo heb meegekregen, maar ook omdat ik het belangrijk vind om geld achter de hand te hebben voor later. Omdat spaargeld nu eenmaal mogelijkheden biedt en het meer vrijheid oplevert. Wat daarnaast ook meespeelt, is dat ik door bewust met geld om te gaan ook vrijwel automatisch in een patroon van consuminderen terecht kwam. Ik vind duurzaamheid belangrijk en mede daarom heb ik de afgelopen jaren heel weinig kleding gekocht en doe ik weinig impulsaankopen.

Een reactie die je vaak hoort als mensen delen dat ze spaarzaam door het leven gaan is “Je moet wel NU van het leven genieten, hoor, straks kom je morgen onder een bus”. Dat idee bracht bij mij een aardige gedachtestroom op gang. In dit artikel neem ik jullie mee in een gedachte-experiment. Wat zou ik veranderen in mijn uitgavenpatroon als ik bijvoorbeeld nog maar een jaar te leven zou hebben?

De uitgangspunten van dit gedachte-experiment

Ik zei het al in de intro: we gaan uit van een situatie waarin ik geen levensverwachting meer heb van 84,6 jaar, maar van slechts twaalf maanden. Ik heb de beschikking over mijn huidige spaarsaldo en elke maand komt nog hetzelfde salaris binnen. Voor het gemak hoef ik van mijn baas niet meer te komen, ben ik gezond en is er geen pandemie.

De belangrijkste regel – en wat dit gedachte-experiment interessant maakt – is dat we er vanuit gaan dat al mijn geld en andere bezittingen bij mijn dood *POEF* weg zijn. Ook bij leven zou ik geen schenkingen mogen doen, niet meer of grotere cadeaus aan anderen mogen geven dan normaal en mag ik ook niks aan goede doelen uitgeven. Vooruit, je partner, gezin, ouders of een goede vriend mag je wel eens meenemen naar een restaurant, uitje of op reis, maar je mag niet de Efteling afhuren voor iedereen die je ooit hebt ontmoet of met 50 man op reis gaan. En nee, er zijn echt geen constructies mogelijk om toch geld of spullen achter te laten voor anderen.

Je geld moet op, en anders is het weg. Hoe zou je je geld dan gaan besteden?

Mijn uitgavenpatroon als er geen later meer is

Waarschijnlijk zou ik weinig materiële zaken kopen. Mijn huis en inboedel zijn helemaal prima – en in het gedoe van een verbouwing zou ik ook geen zin hebben. De enige upgrade in huis zou de aanschaf van een vaatwasser zijn. Als ik nog maar een jaar te leven heb, vind ik afwassen wel zonde van mijn tijd, namelijk. Misschien zou ik nog een superchill ligbedje kopen voor in de tuin, zodat ik een beetje kan afwisselen met mijn hangmat. Verder zou ik mijn laptop en telefoon vervangen, want aan traag reagerende apparaten zou ik me niet meer willen ergeren.

Dan: de dagelijkse uitgaven. Dan denk ik natuurlijk direct aan eten. Het boodschappenbudget zou niet eens heel veel hoger worden, denk ik zo. Ik zou wel vaker een goed stuk vlees meenemen, of van die belachelijk dure minibakjes vers fruit waar ik normaal gesproken echt te zuunig voor ben. De kick van een goede deal scoren zou ik niet willen missen, dus je zou me nog steeds vooral in de Lidl vinden.

Uit eten zou ik wel wat vaker gaan doen. Nu kom ik – buiten coronatijd – misschien drie tot vijf keer per jaar in een restaurant of eetcafé. Dat zou ik wel opschroeven naar – laten we zeggen – eens in de drie weken. Ik vind zelf koken en bakken veel te leuk en in de meeste eetgelegenheden is het eten me ook niet spectaculair genoeg van kwaliteit. Je zou me denk ik vooral aantreffen in haute cuisine-zaken en in sushi-tenten. Maar hoe lekker ik sushi ook vind: als ik het elke week zou eten, zou het toch wat saai worden.

Verder zou ik nog wat vaker naar het theater willen gaan. Gewoon lekker kaartjes kopen voor elke voorstelling die me aanspreekt en geen selectie maken met vaak iets veiligere keuzes. Het mooie van bijna dood gaan is dat je je waarschijnlijk helemaal niet ongemakkelijk voelt als je de zaal verlaat als je het niks vindt.

Ik zou ook zeker nog een paar keer naar de Efteling willen. Ik zou zo vaak in de Vogelrok en de Piranha gaan als ik wil, en verder is het mooi om rustig de tijd te nemen in het park, want in mijn hypothetische scenario kan ik toch zo vaak naar het park als ik wil.

Next up: reizen! Ik deelde het al eerder: mijn bestemmingen-wishlist voor de rest van mijn leven is niet zo gek lang. In een jaar tijd lukt het vast wel om IJsland, Scandinavië én Schotland aan te doen. Misschien zou ik wel eens een nachtje in een superdeluxe hotelsuite willen plaatsen, maar verder vind ik een huisje huren leuker.

Die drie vakanties zouden daarmee nog wel een redelijke hap uit mijn budget zijn, maar verder heb ik weinig exorbitante uitgaven op het programma staan. Ik denk dan ook niet dat het me zou lukken om volgens de voorwaarden echt al mijn geld op te krijgen. Als ik daadwerkelijk nog maar kort te leven zou hebben, zou ik dus geen spijt hebben van dingen die ik nu niet doe om financiële redenen. Oftewel: ik denk dat ik een prima balans heb gevonden in al consuminderend genieten van het leven.

Nu ben ik natuurlijk onwijs benieuwd: hoe zou jij je geld uitgeven in dit hypothetische scenario? Gaat het jou wel lukken om je geld op te krijgen?