Er zit nogal veel variatie in mijn blogposts. Veel verschillende onderwerpen, soms serieus en dan weer luchtig. Dat vind ik alleen maar leuk, en jullie hopelijk ook. Toch is er één soort posts dat ik het állerleukst vind. Van het type dat heerlijk wegschrijft en waarbij ik me helemaal in mijn element voel. Waarbij ik lekker los kan met humor en gekke vergelijkingen, en ik als vanzelf in een wilde, onstuimige en soms ironische schrijfstijl beland. Bij anderen zou ik het omschrijven als een column, maar bij mezelf noem ik het eigenlijk nooit zo. Waarom weet ik niet precies – ik denk dat ik niet durf. Ik zat erover te denken waarom ik nou zo blij word van die manier van schrijven. Waarschijnlijk omdat het zo dicht bij mezelf komt. Ik praat namelijk ook vaak in zo’n stijl. Dan komt er weer een nieuwe gedachte bij me op, en nog een, en nog een, en afhankelijk van mijn gezelschap gooi ik ze er al dan niet allemaal uit. Het grote voordeel van schrijven is dat het iets makkelijker is om de boel te structureren. Dat je met een beetje moeite – en aanleg voor schrijven – een stuk kunt maken dat lezers aanspreekt. En ook heel fijn: dat die lezers het dan op hun eigen tempo kunnen lezen en niet overgeleverd zijn aan mijn enthousiaste geratel.
In elk geval brachten die gedachten me op een ander punt: schrijfstijl en je eigen blogstem. Er is in mijn ogen in blogland één grote valkuil: matig of zelfs slecht schrijven. Niets is zo dodelijk als een blog zonder eigen stem.
Uitzonderingen op de regel?
En hoe zit dat dan met blogs met meerdere schrijvers, hoor ik je denken. En met zakelijke blogs? Voor de blog met meer dan één schrijver maak ik een uitzondering. Niet dat zij niet van tevoren moeten nadenken over wat ze willen uitstralen, en welke stijl daar dan bij past. Elke blogger zijn eigen tone of voice kan heel goed werken, eventueel in combinatie met algemene richtlijnen om een geheel te creëren. En die zakelijke blogger moet natuurlijk niet al te jolig en joviaal willen doen, maar verzanden in een te neutrale toon? Júíst bij een zakelijke blogger fataal. Als jouw stuk, dat misschien nog zulke interessante informatie biedt, door iedere willekeurige concurrent geschreven zou kunnen zijn, heb je niets aan alleen een sterke inhoud. Je moet jouw identiteit laten zien, tonen waar jij en je bedrijf voor staan. De eigen smoel van je bedrijf.
Let’s get personal
Elke blogger moet zijn persoonlijkheid laten zien. Ik vind het jammer dat men bij persoonlijk bloggen vaak denkt aan dagboekjes en alles delen. Persoonlijk bloggen draait in mijn ogen juist niet om de hoeveelheid privé-informatie die je deelt. Het gaat er niet om of je de inhoud van je ondergoedla op de foto zet en alles minutieus beschrijft. Dat is geen persoonlijk bloggen, dat is TMI delen. Persoonlijk bloggen gaat veel dieper. Laten zien wie jij bent. Met hart en ziel schrijven. Daar hoort je eigen blogstem bij.
Dat klinkt allemaal best zwaar, maar een persoonlijke blog hoeft natuurlijk niet vol te staan met filosofische hersenspinsels. Juist niet. Een goede blogger mag van mij over fruitvliegjes schrijven, of de geschiedenis van het bierdopje uit de doeken doen. Als je het goed schrijft, lees ik het. Mijn favoriete blogs hebben gemeen dat ze een eigen, herkenbare stijl hebben. Geef me honderd blogposts zonder naam erbij, en die van Maaike pik ik eruit. Een echte Marieke van Woesik? Herken ik zó. Net als Dina, Elise, Iris, Ellis of een van de anderen die ik graag lees.
Uitgaan voor introverten
Mijn blogwereldje – en Twitter ook – voelt voor mij als een warm nest vol vrienden. Alsof er een straat vol stamkroegen is, waar ik overal kan binnenstappen en het meteen vertrouwd voelt. Waar ik in interessante gesprekken kan duiken en nieuwe ideeën op kan doen. En dat terwijl ik er niet aan moet denken om op zaterdagavond een echte rij van kroegen in en uit te stappen. Te harde muziek, te veel geroezemoes, en geen ruimte om lekker samen verhalen te delen zonder dat je doodmoe thuiskomt van de overmatige, onnodige prikkels. Tuurlijk, ik wil maar al te graag dat mijn brein geprikkeld wordt, maar die ruis mag van mij wel wegblijven. En waar in de kroeg vaak degene met de hardste stem of de meest overheersende persoonlijkheid het hoogste woord heeft, krijgen in blogland de interessantste mensen het woord en hun welverdiende aandacht. Ik heb het wel eens geroepen in gesprekken met anderen: bloggen is de redding van de introverten. Veel (grote) bloggers zijn absoluut niet extravert. Door te bloggen – in alle rust schrijven en het dan pas delen – krijgen de introverten de ruimte die ze nodig hebben. Want juist zíj hebben genoeg interessante dingen te vertellen, al gaat dat in een grote groep dan misschien niet zo makkelijk.
Kaf en koren
En zo kun je je al bloggend – schrijvend én lezend – omringen met de meest interessante en waardevolle mensen. Als ik in een recept of reisartikel weer eens rare gedachtekronkels typ, denk ik soms wel eens: ho, moet dat niet iets neutraler? Wat moeten die Google-bezoekers straks wel niet van me denken? Maf wijf, ik wilde alleen maar een recept of tips voor bezienswaardigheden, wat boeit mij dit nou?! Maar dan denk ik weer: láát die mensen lekker wegklikken als ik ze niet beval. In het echte leven ben ik ook niet op zoek naar vrienden bij wie ik me moet aanpassen om leuk gevonden te worden. Ik wil mezelf kunnen zijn, en wie the original Audrey leuk vindt, mag gerust in de buurt blijven. Dat geldt in real life én in de blogosphere.
Andersom werkt het net zo. Blogs waarbij ik de inhoud misschien af en toe wel waardeer, maar me te veel erger aan de schrijfstijl, mijd ik steeds meer. Zolang je fijne teksten schrijft die me aanspreken, zijn oogstrelend beeld en mooie lay-outs ook niet meer dan een bonus. Een mooi extraatje, maar voor mij absoluut geen vereiste.
Hoe belangrijk vind jij een (persoonlijke) schrijfstijl bij blogs? En naar welke “blogstemmen” luister jij het liefst?
14 augustus 2015 om 11:14
Wat een helder artikel en ik vind dat je gelijk hebt. Niets zo irritant als een slecht geschreven artikel. Ik vind het soms nog best lastig om mijn eigen blogstem te bepalen. Sowieso omdat ik nog altijd zoekende ben naar de lijn ‘wat deel ik wel en wat niet’, maar ook omdat ik weet dat ik ander woordgebruik hanteer dan verschillende anderen en niet te ‘wijsneuzerig’ wil overkomen.
Amy postte onlangs…Twintiger aan het woord – Slot
14 augustus 2015 om 13:45
Vooral niet bang zijn om af te wijken! Anders en uniek is goed 🙂 Ik denk trouwens dat het voor iedereen wel een zoektocht blijf. Ik twijfel zelf ook wel eens of iets niet stom of betweterig klinkt.
14 augustus 2015 om 13:14
ja mee eens! al weet ik niet of het helemaal een kwestie van goed of slecht is… misschien ook een beetje smaak afhankelijk. vind jouw schrijfstijl heel leuk. dus nieuwsgierig naar de linkjes… ik kom vanavond nog even terug!
Tessa | 52druppels.nl postte onlangs…Vrijetijdsvermeerdering
14 augustus 2015 om 13:47
Ja, smaakafhankelijk is het ook zeker! Ik heb hier misschien wat de nadruk gelegd op opvallende schrijfstijlen, maar ik hou ook heel erg van schrijvers die me op een kalme, rustige en toch ook heel eigen schrijfwijze meenemen in hun verhaal. Dankjewel voor je compliment en leuk dat je nog een keer terugkomt voor de linkjes! Dat verdienen ze 🙂
14 augustus 2015 om 13:35
Ik wil op zoveel dingen uit deze blogpost reageren dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen, haha.
Eerst maar even een antwoord op de vraag: ja, ik vind de schrijfstijl van blogs superbelangrijk! Mijn favoriete blogs zijn ook mijn favorieten geworden vanwege hoe ze schrijven, de inhoud vind ik veel minder belangrijk.
Ik dacht zelf echter altijd dat ik niet echt een eigen stem had, omdat ik in columns (even tussendoor: ik vind het ook altijd lastig om te beoordelen wat columns zijn, maar je mag de jouwe zeker zo noemen hoor) meer sarcastisch oid. schrijf en in mindstyleblogjes wat serieuzer. Pas toen jij reageerde dat iets in ‘Maaike-stijl’ was geschreven, ben ik anders gaan denken. Heel groot compliment! 🙂
Je hebt vooral ook heel erg gelijk over dat persoonlijke bloggen. Ik word soms echt gek van mensen die drie keer per week bloggen en dat er van die blogposts al één een dagboekje is. Ik lees veel liever columns of mindstyledingen! Eigenlijk lees ik bijna nooit meer fotodagboekjes.
Oh, en ik ben heel erg blij dat bloggen ook introverte mensen een kans geeft om hun gedachten te delen. Gedachten die niet overal overheen worden geschreeuwd, zijn vaak juist de moeite waard. Ik vind het ook heel fijn dat er zoveel bloggers wat introverter zijn, misschien houd ik daarom wel zo van het blogwereldje, haha.
En tot slot: gewoon lekker in the original Audrey-stijl blijven schrijven! Jouw eigen blogstem is juist zó leuk. 🙂
Maaike postte onlangs…De ultieme zo-organiseer-je-een-high-tea-gids
14 augustus 2015 om 13:35
Hahaha jeetje ik heb gewoon een halve blogpost onder jouw blogpost geschreven. Oeps.
Maaike postte onlangs…De ultieme zo-organiseer-je-een-high-tea-gids
14 augustus 2015 om 13:48
Lange reacties zijn goed, en zeker als ze van jou komen, haha. Dankjewel voor al je gedachtes! 😀
14 augustus 2015 om 21:29
Ik ben het met je eens. Laten we vooral niet vergeten dat een beetje blogger toch wat plezier moet kunnen beleven aan het bloggen. En dus is het van kapitaal belang dat hij of zij dat kan doen op de manier waarop hij of zij dat het leukst vindt.
Lezers die er pap van lusten kunnen ervan smullen, zij die het niet te pruimen vinden zijn slechts één muisklik verwijderd van betere werelden.
Wat mezelf betreft: ik hoop dat ondanks het feit dat ik een nicheblog heb (en dus uiterst zelden over mezelf praat als het niet over mijn blogleven gaat) mijn blog toch iets van mijn persoonlijkheid prijsgeeft…
Sarp Ben postte onlangs…Google Trends: wat kan je ermee?
14 augustus 2015 om 22:52
Ja, hoor, Ben! Ik had stiekem ook oa jou in gedachten bij de zakelijke/nichebloggers met een eigen stijl 🙂
14 augustus 2015 om 22:21
Iemand kan nog zo mooi, belangrijk etc verhaal te vertellen hebben, wanneer er te veel spelfouten in staan, wanneer de interpunctie afwezig is of de leesbaarheid door de lay-out miniem is haak ik al snel af.
Een eigen stijl, een eigen stem is erg prettig zeker in deze tijd waarin de eerste regel ‘sleutel niet te veel aan je lay-out’ met enige regelmaat wordt overtreden (schuldig).
Rianne postte onlangs…Wachtstand
Pingback: Op zoek naar mijn schrijfstijl | Muy Maaike
13 september 2016 om 15:33
Ik vind het altijd leuk als bloggers echt een eigen schrijfstijl hebben! Ik zou er inderdaad ook zo een paar op kunnen noemen waarvan ik zeker weet dat ik hun schrijfstijl zou herkennen als ik het ergens, zonder naam tegen zou komen. Dina van Dinastie vind ik ook een leuke blogger!
Trouwens, toevallig zei iemand laatst nog tegen me dat ze de manier waarop ik schrijf leuk vond, ik vroeg me natuurlijk meteen af “ja maar waarom dan?”. Helaas heb ik die vraag niet gesteld en daar heb ik nu spijt van haha, nu zal ik ’t nooit weten 😛
Eva postte onlangs…Tienertour dag 1 • Het hele Walibi avontuur: in de nieuwe achtbaan & trein gemist