In aflevering 6, die de mysterieuze titel ‘Verlost’ droeg, verruilden de kandidaten Tbilisi voor Tskaltoebo en Sukchai. Hoe lang zou Art logopedie hebben gehad om alle plaatsnamen van dit seizoen soepeltjes uit te spreken? Het was in elk geval weer een meer dan prima aflevering, waarin Jan zijn heldenstatus verder verstevigde en we drie coole opdrachten voorgeschoteld kregen.

Kamertje verhuur

Een verlaten hotel was het decor van opdracht 1. In de 50 kamers van het hotel was 1500 euro te vinden. Natuurlijk waren er wat addertjes onder het gras. De eerste lag voor de hand: een tijdslimiet van 20 minuten. Even later bleek daarnaast dat niet alleen vier kandidaten opgesloten waren in kamers, maar dat ze elkaar door middel van een domino-effect moesten bevrijden. Ruben had de sleutel die naar Jan leidde, Jan kon Olcay bevrijden, Olcay vervolgens Simone en zij kon op haar beurt weer Stines deur openen. Olcay ontdekte al tijdens de opsluiting dat zij Simone zou kunnen bevrijden. Constructief kandidatengedrag dus, hoewel het geen schokkende tijdswinst opleverde.

Zowel Jan als Olcay haalde de nodige cash binnen. Daarmee bevestigt Jan zijn kandidaatschap wederom, maar Olcay heb ik nog niet helemaal afgeschreven. Die doet ook genoeg fout en ze lijkt me wel het type Mol – waar ik altijd een bloedhekel aan heb – dat toch maar individueel af en toe geld binnenhaalt. HALLO, je bent de Mol, geld verdienen staat gewoon NIET op je to do-lijst. (Zo, dat lucht op. Verder ben ik een extreem relaxte Molkijker, hoor. Helemaal niet obsessief. Kuch.)

Penningmeester Ruben kreeg weer een speciale rol toebedeeld in deze opdracht. Maar net als vorige week kwam hij daarmee niet in een positie die je als Mol nou per se bijzonder veel opleverde. Ik bedoel: tenzij je al claustrofobie krijgt van hotelkamers van deze grootte, is het geen wereldramp om in het begin daar even wat tijd door te brengen. Echt veel tijd kon Ruben in zijn positie niet ongemerkt gaan rekken – en dat deed hij dan ook niet. Het enige voordeel was nog dat je wellicht nog ergens een groot geldbedrag kon weghalen of verstoppen en wat meer tijd had om bepaalde aanwijzingen te vinden. Dat deed Ruben dan weer wel, maar uiteindelijk zag ik hem niets anders dan jokers binnenhalen. Toch enigszins verdacht dus.

Wie er helemaal geen moeite mee had om extra lang te vertoeven in haar hotelkamer – wat zeg ik, een suite! – was Stine. Zij was in deze aflevering veruit het meest verdacht. Of is het dan toch de montage die haar bewust verdacht maakt en is Stine de mysterieuze, niet al te fanatieke kandidaat die de finale haalt als deelnemer?

Na afloop van de opdracht wilde Olcay full body checks uitvoeren – en ze besloot te beginnen bij de heren. Toen Jan daarna toenadering zocht op de hotelkamer en haar ook wilde fouilleren, was ze iets minder happy. Ik moet zeggen dat ik het wel humor vond hoe ze het deed lijken alsof ze een zwarte vrijstelling had. Net toen ik daardoor een minuscule hoeveelheid sympathie voor Olcay had ontwikkeld, maakte ze dat weer teniet door ‘mits’ te gebruiken waar ze ‘tenzij’ bedoelde… Nee, ik denk niet dat het nog goed gaat komen tussen mij en Olcay. En al helemaal niet als ze Molcay blijkt.

Lada’s laden

De autoverhuurbranche in Georgië moet tijdens de opnames van WIDM wel een enorme opleving hebben gehad, want voor deze opdracht werd alweer een blik Lada’s opengetrokken. Supermultifunctionele autootjes, want volgens Art kun je ze ook prima als verhuiswagen inzetten. Drie Georgische huishoudens moesten verhuisd worden. Elk onderdeel van hun huisraad leverde geld voor de pot op, dus volstouwen was het devies. Ik mag hopen dat het niet hun echte spullen waren – of dat de vrijwilligers een goede inboedelverzekering hebben – want de kandidaten gingen niet bepaald zachtzinnig aan de slag. Oké, fair enough: dat zou ik waarschijnlijk ook niet doen als ik een half uur de tijd had om HEEL VEEL spullen in een HEEL KLEINE auto te stoppen.

De enige die weer geen haast had, was Stine. Die was vooral druk met een beetje op en neer lopen tussen Jan en Simone. En blijkbaar dacht ze dat het Nationale Complimentendag was, want ze was vooral actief in het uitdelen van schouderklopjes. Nu verdiende Jan er ook wel echt een. Sodeju, wat een toewijding. Hoe episch was zijn rit waarin hij al multitaskend, bijna-botsend met Ruben op glorieuze wijze het eindpunt bereikte?

Ook Simone en Ruben loodsten een aardig goed gevulde auto naar Art en wisten naast voorwerpen ook een Georgiër te verhuizen. Niet dat de kandidaten erg veel moeite deden om de mensen een veel luxere behandeling te bieden dan hun meubels. We zullen nooit weten of de vrouw naast Ruben een vrolijk lied ten gehore bracht of gewoon een wanhopig gebed richting God zong… Maar ach, geld is geld in WIDM-land.

Ik had het persoonlijk wel grappig gevonden als Art de groep als extra twist had verteld dat alleen de spullen die ze binnen vijf minuten konden uitladen geld opleverden. (Ben ik nu sadistisch? Oké, geef daar maar geen antwoord op.)

Bord voor je kop

De derde opdracht kwam – surprise surprise! – pas ná de test. Art probeerde voor de tweede keer het groepsgevoel aan te wakkeren met het dilemma geld verdienen versus executie mijden. Met succes deze keer, want de kandidaten gingen massaal voor elkaar in het spel houden boven geld verdienen. Elke kandidaat kreeg twee vragen, waarbij opviel dat Ruben, Simone en Jan al hun vragen goed beantwoordden. Olcay – “waarom schrijft iedereen toch alles op in zijn Molboekje?” – Gulsen en Stine hadden juist beide vragen fout. Wreed genoeg moest alleen Simone in spanning zitten voor haar scherm, dat gelukkig groen was.

Mijn top 3 verdachten blijft ongewijzigd: 1 Stine, 2 Ruben, 3 Olcay. Op naar volgende week!