Aflevering 6 mag dan ‘wijzer worden’ heten: dat werd ik er in elk geval niet echt van. Aan de informatie rond de executie had je qua kennisvergaring nog het meest. Verder was vooral “bonding” weer een groot thema. Wat een klef gedoe dit jaar! Deels gedwongen (na de Expeditie Robinson-camping van vorige week, moesten ze nu zelfs elkaars was doen), maar vooral ook vaak uit vrije wil. De focus op verbondjes is volgens mij nog nooit zo groot geweest in een groep als dit jaar…

Ondergronds

De eerste opdracht was een soort geavanceerde versie van MAX geheugentrainer, maar zou ook zomaar een aflevering van een nieuwe RTL-serie kunnen zijn: ‘Help, mijn kandidaat heeft een fobie’. Na kermissen en paarden bleek Sanne nu namelijk ook al bang te zijn voor poppen. Nu moet ik haar nageven: deze waren ook wel erg freaky. Thomas had er echter weer aanmerkelijk minder moeite mee. Maar goed, die had zich als Mol al mentaal kunnen voorbereiden.

Thomas en Sanne, het duo met het – zelfbenoemde – goede geheugen, waren weer bijzonder fanatiek in het zichzelf opwerpen voor deze positie. En ik denk ook dat het de betere Mol-positie was in deze opdracht. Sowieso kun je makkelijker mollen met maar één ander in de buurt, maar met de voorkennis dat de poppen veranderen in mensen, kun je helemaal je voordeel doen als Mol. En zo prentte Thomas bijvoorbeeld in ieders geheugen dat er bij de man met harten twee in zijn hand plus-geld te vinden was. Compleet nutteloos. Uiteindelijk werden er nog een paar honderd euro verdiend, maar het min-geld moet het werk van Thomas de Mol zijn geweest. Ook opvallend: weer veel tweelingen deze opdracht. Duo’s van min- en plusgeld, en de eerder genoemde harten twee.

Bon(d)je met de buren

Sanne, die vorige week nog strijdbaar was om de pot te winnen voor “haar” Jeroen, leek hem nu alweer vergeten te zijn. Met het (tijdelijke) penningmeesterschap als erfenis, ging ze eerst naar Thomas en Diederik in de hoop een soort light verbondje te sluiten. Toen dat lukte, besloot ze ook nog even met Jochem te gaan flirten. Die wees haar echter keihard af. Na zijn slechte ervaringen als vreemdganger met Imanuelle binnen het huwelijk met Sigrid (tot het rode scherm u scheidt!), besloot hij – heel verstandig – geen nieuwe affaire aan te gaan. Die Jochem heeft straks thuis al genoeg uit te leggen aan zijn vrouw…

Een (mols)hoop letters

Opdracht twee blonk uit in nietszeggendheid. Dat besloot de regie maar te compenseren met Jochems uitgebreide trip down memory lane. Want Buurman van Ooijen had hem zó veel bijgebracht over het boerenleven, dat Jochem als aspirant-boer en volleerd grasmaaier vergat de maaier naar beneden te zetten… Puur objectief gezien is hij met deze actie wellicht verdacht, zeker omdat hij daarna met zijn ‘O’ in een soort cirkelredenering terechtkwam. Thomas deed – het moet gezegd worden – dan juist wel prima zijn best. Hij maakte volgens mij de meeste letters en deed dat vrij duidelijk.

Van de andere kant (hoezo tunnelvisie?) viel er bij deze opdracht ook niet écht heel veel te mollen. Nu de groep zo klein is, is het – onafhankelijk van in welke groep je zat – vrij lastig om bij een opdracht als deze onopvallend te klooien. Hoewel, Diederik deed nog verwoede pogingen om de suggestie te wekken dat er wellicht puntjes in het woord stonden én kreeg het voor elkaar om te twijfelen aan de ‘s’.

Sanne verbaasde me door aanvankelijk te roepen dat ze niet veel andere woorden dan ‘molshoop’ kende die beginnen met ‘Mol’. Heel apart, maar uiteindelijk zorgde ze er wel voor dat het juiste woord geraden én genoemd werd bij Art. Duidelijk kandidatengedrag. Ze had makkelijk mee kunnen gaan in de bizarre redeneringen van Diederik. Toch vind ik zijn acties weer geen reden voor een serieuze verdenking. Deels vanwege wat er later deze aflevering gebeurde, maar ook omdat ik me heel goed kan voorstellen dat een intelligent persoon als Diederik oprecht zijn best doet de opdracht te doorgronden en alle mogelijke opties noemt bij gebrek aan een duidelijke briefing.

Push the button

Van Mollen-jagen naar button-jagen: dat was de derde opdracht in het kort. Ik vond het erg fascinerend dat alleen Jochem besloot om ze te omschrijven als badge (voorkennis?) in plaats van als button. Zeker weten doe ik het niet, maar ik betwijfel ernstig of Amerikanen aan iets anders dan een knoop of knop denken bij het horen van het woord ‘button’.

Bij deze opdracht waren er in de grote drukte een handvol mensen te vinden met zo’n felbegeerde button. Daar zouden dan bedragen van maximaal 1000 euro op te zien zijn die verdiend konden worden voor de pot. Maar uiteraard was er een addertje onder het gras: alleen de eerste vier unieke bedragen die doorgebeld werden naar Art, telden mee voor de pot. Ook viel er weer een privilege te verdienen: een vrijstelling voor jezelf én twee anderen. Opvallend was wel dat het privilege nu letterlijk verdiend moest worden door (het meeste) geld binnen te halen voor de pot. Dat maakt het voor een Mol weer een totaal oninteressant doel. Imanuelle – die toch al ver onderaan mijn Mol-lijstje bungelde – belde maar liefst drie bedragen door. Twee heel lage (20 en 10 euro), dat moet ik toegeven, maar ook eentje van 500 euro. Ka-ching! Die laatste vond ze in een soort VIP-ruimte, die door geen van de andere kandidaten werd betreden.

Mijn gezonde verstand gebiedt me trouwens ook te zeggen dat het raar is dat mijn Mol Thomas het vierde geldbedrag (100 euro) vond en doorbelde. Niet veel, maar geld blijft geld, en dat wil een goede Mol in mijn ogen pertinent niet verdienen. Van de andere kant: hij rende wel vrolijk langs een jongedame met een 750 euro-button. Ook heeft niemand gezien dat er daadwerkelijk 100 euro op die ene button stond. Het zou zomaar kunnen dat die goede meneer 1000 euro op zijn button had staan, en dat Thomas hem vriendelijk heeft gevraagd die button samen met zijn portofoon goed op te bergen. Ik weet het: wellicht vergezocht en een teken van de gevreesde tunnelvisie, maar het is toch opvallend dat we deze button niet in beeld hebben gezien. Ook opvallend: de dame met 50 euro (te laat gevonden) die Thomas al eens eerder gezien dacht te hebben. Voorkennis?

Nog een gebeurtenis die voor een andere Mol pleit: Jochem die nét te laat is met het doorgeven van de 750 euro. Toch werd dit wel weer erg duidelijk uitgelicht door de regie. Ik hoop maar dat Jochem er volgende week uitgaat, zodat ik er helemaal zeker van ben dat hij de Mol niet is…

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet…

…en het is: een groen scherm! Sanne en Thomas waren de enige twee die bij de executie in spanning moesten zitten. Dit werd beloond met een zelfverdiend groen scherm, iets wat Imanuelle, Jochem en Diederik niet kunnen zeggen. Ik kan me niet voorstellen dat Imanuelle haar test expres verpest heeft, want dat zou én extreem sociaal zijn, én het zou haar geen enkele nuttige informatie geven over de testresultaten. Zelf trok ze aan het eind van de aflevering de conclusie dat dan wel iedereen op Diederik zou zitten. Tja, Thomas en Diederik zouden toch echt op Sanne zitten, zo kwam eerder in de aflevering naar voren. Sanne zat op haar beurt weer op Jochem. Ik trok daarom een volledig andere conclusie dan Imanuelle: Diederik is met 99,99% niet de Mol. Waarom? Jochem, Imanuelle of Diederik had een rood scherm moeten krijgen. Jochem en Imanuelle zitten allebei op Diederik. Als het rode scherm voor een van hen had moeten zijn, betekent dat dat Diederik niet de Mol is. En was het rode scherm voor Diederik himself zijn, dan mag het duidelijk zijn dat hij ook in dat geval niet de Mol is.

Met die conclusie kun je weer gaan afstrepen: niet Diederik, niet Imanuelle (verdient héél veel geld), niet Sanne (doet ook echt veel goed). Blijven Jochem en Thomas over. De een wordt wel erg obvious als Mol gepresenteerd, de ander blijft veel meer onder de radar. Yep, ik blijf lekker in mijn Thomas-tunnel. Wie komt me vergezellen, maar vooral: wie niet? Ik hoor je argumenten voor en tegen Thomas als Mol graag!