Het is begonnen! Seizoen 16 van Wie is de Mol. Ik zou graag willen zeggen dat het meteen al retespannend was, maar let’s face it: zo’n eerste aflevering is toch een beetje als een brugklaskamp. Je weet dat het een stuk leuker gaat worden als je elkaar wat beter kent, maar eerst is het vooral héél ongemakkelijk. Gelukkig was daar Meester Art die de kindjes een beetje gerust kwam stellen. Want Art, die vertelde nog even wat nou eigenlijk het hele idee was van het programma. Gaap! Ik denk dat de Mol een zwakbegaafde is, want anders moet die cursus Wie is de Mol voor dummies toch behoorlijk overbodig zijn geweest. Hij vertelde nog net niet dat je een veiligheidsspeld, je tandenborstel en natuurlijk je goede humeur moest meenemen…

Afijn, naast de WIDM voor dummies, citeerde Meester Art ook nog even uit de Lonely Planet van de Domicaanse Republiek. Iets met kleurrijke mensen en stranden en steden. We zagen wat beelden van dit land in het Caribisch gebied, en er kwam een shot voorbij van een lokale kapper. Dat lijkt me een overduidelijke hint naar Ellie, de vrouw met het lelijkste kapsel van Nederland. En in het stukje dat voor Cecile uitgekozen was, had ze het over naaisters. Zou ze zelf van plan zijn alles en iedereen te naaien?

Oké, genoeg belachelijke hints besproken. Ik hou ervan om het geld en het gedrag te volgen, hoewel me dat de laatste paar seizoenen even iets minder goed afging. Puur statistisch gezien zou ik wel weer een keer de goede van de drie in de finale moeten kunnen aanwijzen, dus mark my words straks.

Opdracht 1: metro-Tinder

Voor de eerste opdracht werden de kandidaten in de metro gedumpt. Tim deed zijn eigen variant van West Side Story door met een verlekkerde blik Maria, Mariaaa te zingen terwijl hij door de metro wandelde met een groeiende harem. Annemieke sprak een aardig woordje Spaans, maar had niet de makkelijkste opdracht door 36-jarigen te moeten zoeken. Cecile had haar designertas voor de gelegenheid ingeruild voor een rugzak, maar ze had echt géén idee hoe ze moest aanduiden dat ze mensen met een rugzak zocht.

Ellie besloot de taalbarrière met haar medepassagiers te overbruggen met vriendelijke zinnen als “I don’t need you”. Rop zocht mensen met uñas rojos en besloot daarom maar om Tim een baby te laten kidnappen. Hij was zo zwaar geïndoctrineerd met het woord rojos dat hij waarschijnlijk dacht dat een rochelende baby ook oké was. Het was sowieso een soort massa-ontvoering, wat ik een beetje een gekke activiteit vind voor een brugklaskamp. Gelukkig vermoedde Klaas al dat het niks zou gaan worden en werd er 1000 euro voor de pot verdiend <verwijdert veel te flauwe grap over de aanvankelijke penningmeester>.

Opdracht 2: topito-trekken

We vervolgden het brugklaskamp met een sportieve activiteit. Het werd touwtrekken met een twist, want behalve geld waren er ook vrijstellingen te verdienen. Cecile had nog nooit een topito gezien en begon daarom maar wat willekeurige  woorden te roepen in de biecht. Ik begrijp wel dat ze liever een mohito had gehad. Onze brugpiepers hadden dus een boel geld en vrijstellingen kunnen verdienen met wat brute kracht en teamwork, maar vooral dat laatste liet te wensen over. Waar Cecile het al een hele opoffering vond om op platte schoenen te lopen en weinig behoefte had aan vrijstellingen, wilde teamspeler Taeke juist iedereen binnenhouden. Met zijn ‘geld maakt niet gelukkig!’ stak hij in elk geval Kamal uit Sittard een hart onder de riem. Marjolein vreesde ondertussen dat ze zichzelf dood zou trekken, en zag het als haar missie om dan maar de tijd in de gaten te houden. Toch ging het gruwelijk mis toen de kandidaten met een halve minuut op de klok besloten om de topito uit het vak met 1500 euro te sleuren. Doei geld. En dat terwijl het in deze opdracht niet of of was, maar en en. Pff. Je had maar één Taeke!

Penningmeesters en schermen

Daarnaast was er nog wat gedoe met het verkiezen van een penningmeester. Ellies sollicitatie (“nou, ik ben goed met geld”) mislukte, en Klaas kreeg voorlopig de baan. Hopelijk wil hij gaan mozaïeken en niet zieken, want ik vind geld uit de pot laten verdwijnen wel een beetje passé. Verder verdacht opeens de halve groep Airen, die in deze eerste aflevering redelijk afwezig was. Tim dacht dat Cecile de Mol was, want hij had iets met groene dingen. It’s not that easy seeing green. Rop, Klaas en Annemieke zagen in elk geval wel hun groene schermen, en zo bleef de groep compleet.

Mijn voorlopige verdenkingen: not a clue, maar ik roep maar eens wat: Cecile, Remy en Airen.