Als musicalfan was mijn interesse meteen gewekt toen ik hoorde over Musicals in Concert. Stage Entertainment sprak over een eerste editie, maar het voormalige Musicals in Ahoy had natuurlijk dezelfde formule: een hoop grote namen waarvan de meeste toch al een vast contract hebben bij ome Joop en die je dus maar beter wat te doen kunt geven, een grote concerthal, flink wat musicalliedjes in een ander jasje en wat knallende effecten. Een prima idee natuurlijk, en de show (ik zag de middagvoorstelling op zondag 16 november) mocht er absoluut zijn.

Ik boekte mijn kaarten eigenlijk meteen nadat ik had gehoord dat Jamai Loman Waarom, God zou doen (zichzelf begeleidend op de piano, zo bleek) en Celinde Schoenmaker I dreamed a dream zou zingen. Ook Simone Kleinsma en Freek Bartels behoren tot mijn favorieten, dus ik had er zin in.

De show was echt te gek. Simone Kleinsma die de hele zaal stil kreeg, bekende nummers die de artiesten in kwestie nog één keertje deden, leuke groepsnummers en duetten… Het was echt een feestje, met ook ruimte voor ingetogen nummers en prachtige dans. Tijdens I dreamed a dream had ik bij de tweede zin al tranen in mijn ogen.

Het enige minpunt van Musicals in Concert vond ik de finale. De nummers uit We will rock you (fantastische versie van Bohemian Rapsody!) zijn natuurlijk perfect om het einde mee in te leiden. Na een knallende We are the champions werd er uiteraard geroepen om een (ingeplande) toegift. Die kwam er wel, maar dan in de vorm van een DJ die een mix draaide. Waarom zou ik naar een overgeproduceerde opname van What a feeling willen luisteren als Celinde Schoenmaker ook aanwezig is? Jamai was de enige die on stage bleef tijdens de finale-mix, dus ik had nog de hoop dat de andere sterren zich backstage aan het omkleden waren en zich voorbereidden op een serieuze knaller, maar helaas. Ze kwamen in dezelfde kleding weer op om nog even What a night uit Jersey Boys te zingen, er was wat vuurwerk, en zo kwam de show op een wat mij betreft onwaardige manier ten einde. Een kwestie van smaak misschien, maar toch een beetje jammer.

Nare bijsmaak

Wat ook een beetje jammer was, was dat ik nadat ik kaarten had gekocht voor Musicals in Concerts, nog talloze aanbiedingen voorbij zag komen. Ziggo kwam al vrij snel met een actie voor abonnees en het webcareteam vond het heel vervelend dat ze niks meer konden regelen voor klanten die hun kaarten al hadden gekocht (en we weten natuurlijk allemaal wat de gemiddelde webcare-medewerker bedoelt met ‘iets vervelend voor je’ vinden). Daarna zag ik nog 50% korting-acties van de Nationale Theaterkassa voorbijkomen en ik hoorde dat kaarten van 75 euro op Vakantieveilingen weggingen voor ongeveer een tientje. Dat zorgde wel voor een nare bijsmaak. Ik moet bekennen dat ik bij musicals van Stage die in het Beatrixtheater op Circustheater spelen al nooit de volle mep betaalde (weekendmatinees zijn nou eenmaal belachelijk duur, en ’s avonds kom je met het ov niet meer thuis vanuit Scheveningen), maar na deze ervaring ben ik officieel genezen van vroeg boeken bij Stage-producties.

Reserveringskosten

Alleen voor reizende musicals ben ik bereid dat wel te doen, want lokale theaters rekenen ook niet zo’n bizar hoge reserveringskosten als SEE tickets, dat tegenwoordig Eventim schijnt te heten. Ik vraag me oprecht af waarvoor reserveringskosten tussen de 5 en 12 euro per kaart(!) dienen. Ik bedoel: betaal ik daar het personeel mee, en als ik online boek het computersysteem? Stel je voor, dat je elke keer dat je boodschappen doet bij de kassa nog even een toeslag moet betalen voor het pand, het personeel en het kassasysteem. En dan het feit dat je moet betalen voor e-tickets. De organisatie hoeft geen papier, inkt of postzegel te betalen, en toch betaal je voor een volautomatische handeling van een computer. Eigenlijk zouden we het niet meer moeten accepteren, die exorbitant hoge bijkomende kosten.

Ik ben een beetje afgedwaald, maar helaas overschaduwen dit soort zaken steeds vaker avondjes of middagen uit, en dat is ontzettend jammer.