Op vrijdag 5 juni 2015 ging een lang gekoesterde wens in vervulling: een bezoek aan een West End-musical! Er is natuurlijk ontzettend veel keus in voorstellingen in dit Londense theaterparadijs, maar toch was ik er al snel uit. Ik ben dol op Roald Dahls Matilda, en de trailer en liedjes uit de musicalversie vond ik ontzettend leuk. Daarnaast is het ook nog onzeker of deze voorstelling naar Nederland zal komen en had ik er al veel goeds over gehoord. Op naar de Upper Circle van het Cambridge Theatre dus!

Just because you find that life’s not fair it
doesn’t mean that you just have to grin and bare it
If you always take it on the chin and wear it
Nothing will change.

Mijn eerste kennismaking met Matilda the Musical was via dit liedje: Naughty. Meteen een van mijn favorieten (samen met When I grow up), omdat het zo heerlijk het karakter van Matilda laat zien. Een klein, bijzonder begaafd meisje dat het niet bepaald getroffen heeft met haar ouders en broer, die heel andere interesses hebben dan boeken. Ik denk dat iedereen het verhaal van Matilda wel kent. Ik heb de film al talloze keren gezien, en ook het boek heb ik vroeger gelezen. Een eigen exemplaar kocht ik toen ik in Londen was aangekomen, want net als bij Matilda vormde de bibliotheek ook mijn belangrijkste boekenbron. Dat is meteen een groot verschil met de film en het boek: in de musical hebben Matilda’s bezoekjes aan de bieb een prominentere plek gekregen. De rol van bibliothecaresse Mrs Phelps (Lisa Davina Phillip) was dan ook aanzienlijk. De verhalen die Matilda (die avond gespeeld door een meisje dat ook in het echt Matilda heet!) haar vertelt, lopen als een rode draad door de musical. Veel meer kan ik er niet over zeggen in verband met spoilers, maar ik vond het een interessante toevoeging.

De jonge Matilda Shapland was erg overtuigend in de titelrol. Ze speelt de rol op een naturelle manier en heeft een prachtige, heldere zangstem. Ik moest even wennen aan haar vrij jonge ouders, maar ook zij bleken erg geloofwaardig. Broer Michael was hilarisch nonchalant. Ook het nummer Telly, dat het begin is van de tweede akte, is ontzettend leuk gedaan. Mr Wormwood legt al zingend (inclusief interactie met het publiek) haarfijn uit waarom boeken compleet overbodig zijn als je ook televisie hebt. Ook erg geslaagd was de “nieuwe” hobby van Mrs Wormwood. In plaats van bingofanaat is ze in de musical stijldanser, en de toevoeging van haar danspartner was erg leuk.

Roald Dahl is natuurlijk een briljant schrijver en weet in ieders hoofd een enorm levendig beeld te creëren van dingen als chokey, Ms Trunchbull (ja, die kun je nou eenmaal het beste omschrijven als een “ding”) en onder andere de taartscène met Bruce. Zijn verzinsels zijn ontzettend geschikt om flink mee uit te pakken in het theater. De afdeling special effects kon mooi los op de levitatie en mijn favoriet: de scène waarin Trunchbull Amanda aan haar vlechtjes rondslingert. Ik wil niet verklappen hoe dat er precies uitziet in de musical, maar het was werkelijk briljant gedaan. Alleen al vanwege de special effects mag je Matilda the musical eigenlijk niet missen.

Miss Honey, Matilda’s lerares, wordt gespeeld door Haley Flaherty, die echt precies in het plaatje past. Hetzelfde kan worden gezegd over Miss Trunchbull, gespeeld door een man. Diep respect voor Craig Els, die een even angstaanjagende als grappige Trunchbull neerzet, en die zijn stem wel in topconditie moet houden om dit klaar te spelen. Echt fantastisch gecast!

Nobody else is gonna put it right for me
nobody but me is gonna change my story
sometimes you have to be a little bit naughty.

(Naughty, Matilda the musical)

Dit liedje bleef nog lang in mijn hoofd rondzingen, ook omdat het een beetje het lijflied werd van mijn eerste solo-reis. Matilda is in het boek en de film al een heel sterk, krachtig personage, maar in de musical voel je haar energie nog meer. Daardoor tovert de voorstelling een enorme glimlach op je gezicht en huppel je bijna het theater uit. Het is vast al geen verrassing meer, maar ik vond de musicalversie van Matilda erg geslaagd. Het verhaal van Roald Dahl is met de grootst mogelijke zorg en liefde omgezet in een geweldig spektakel, zonder dat er dingen onnodig over the top zijn. Ik hoop heel erg dat deze musical in de toekomst ook in Nederland of België te zien zal zijn, maar tot die tijd zijn de special effects en enorm sterke cast reden genoeg om een tripje Londen te boeken om deze voorstelling daar te gaan zien.

Heb jij wel eens een musical in het buitenland gezien?