Guess who’s back, back again… Oké, zo mysterieus hoef ik daar niet over te doen, want ik had allang aangekondigd dat jullie nu weer een vers blogje van me konden verwachten. Ik ben sinds zondagavond weer terug in Nederland en heb een geweldige vakantie gehad in Engeland en Schotland. Ik ben heel wat bloginspiratie rijker, dus je zult er hier de komende tijd nog wel het nodige over lezen – al probeer ik me een beetje in te houden om niet alles meteen over jullie uit te storten (en ik heb ook leuke blogideetjes opgedaan over niet-reisgerelateerde dingen!). Laat ik maar eens beginnen met datgene waar jullie volgens mij het meest benieuwd naar zijn: hoe is dat nou, alleen op reis gaan?

In je eentje op vakantie

Hoe het me bevallen is om 11 dagen alleen op reis te zijn? Geweldig! Ik kan oprecht zeggen dat ik geen enkel moment een reisgenoot heb gemist. Ik zou het zo weer doen! Alleen op vakantie gaan is heel puur. Het is heel interessant om een tijd lang gewoon alleen je eigen behoeften te volgen. Om half 5 al honger? Ga je gewoon eten. Zin om een uur (of twee) in een park of op een bankje te zitten om mensen te kijken? Niets houdt je tegen! Als je een reisgenoot hebt waarmee je zo close bent dat je aan een blik genoeg hebt, dan is dat natuurlijk heel fijn. Als je die luxe niet hebt, laat je dan vooral niet van gave reisplannen weerhouden doordat je het idee hebt dat alleen op vakantie gaan geen optie is. Zelf merk ik dat als ik met iemand anders ben, ik vaak de neiging heb om heel erg met die ander bezig te zijn. Heeft diegene het nog wel (net zo) naar zijn zin (als ik)? Het gaf mij heel veel rust om dat nu niet te “hoeven” en alleen met mezelf bezig te zijn.

Veiligheid als vrouw alleen

Toen ik voor het eerst opperde dat ik alleen op vakantie wilde, stond mijn moeder niet meteen te springen. Als vrouw alleen in een onbekende omgeving zijn, blijft toch even spannend. Toch heb ik me geen moment onveilig gevoeld. Oké, als ik in mijn eentje door een metrostation liep of stond te pinnen, was ik wel extra op mijn hoede, maar dat zou ik mét gezelschap ook zijn. Ik had juist het idee dat ik in mijn eentje minder opviel als toerist. Op de momenten dat ik mijn grote reistas achter me aansleepte of weer eens hyperenthousiast mijn camera greep, was ik natuurlijk overduidelijk herkenbaar als niet-local. Echter, als je met z’n tweeën of een groep bent, is het zodra je met elkaar praat wel duidelijk dat je buitenlands bent. Met mijn lichte huid kon ik zomaar doorgaan voor een Britse – ik werd zelfs af en toe om de weg gevraagd, haha – en de typische toerist is nou eenmaal juist níét vaak alleen. Zelfs als ik niet precies weet waar ik naartoe ga, heb ik de neiging om stevig door te stappen, waardoor het het grootste deel van de tijd overkwam alsof ik precies wist wat ik deed. Misschien ben je in je eentje zo nog wel veiliger dan samen.

Is het niet saai om alleen op vakantie te zijn?

Saai? Ik heb me geen moment verveeld! In de trein had ik het zo druk met naar buiten staren dat ik amper op zoek hoefde naar activiteiten om mezelf bezig te houden. Ik heb in die elf dagen serieus maar één boek uitgelezen… Ook in mijn eentje op de hotelkamer vermaakte ik me prima. Ik bekeek mijn foto’s van die dag, schreef in mijn reisdagboek, stuurde Whatsapp-berichtjes en keek (en postte soms) op social media. Zo nam ik steeds mijn dag door en had ik ook meteen een manier om mijn belevenissen met anderen te delen. Bij anderen had ik al eens gelezen dat ze het vervelend vonden om alleen te eten in restaurantjes waarbij ze omringd werden door stelletjes, gezinnen en vriendengroepen. Daar had ik zelf helemaal geen last van. Vrijwel overal waar ik at, hadden ze wifi en/of de tv aanstaan en hoefde ik me dus niet te vervelen. O, en ik ontdekte nog een groot voordeel van alleen eten! Alle zooi die in de weg staat op een te klein tafeltje, schuif je vrolijk naar de andere kant van de tafel. Hallo, zee van ruimte!

Het grootste nadeel van alleen reizen

Ik ben dus erg positief over alleen op vakantie gaan, maar dat betekent niet dat ik niet ook een groot nadeel heb ontdekt. Het vervelendste aan alleen op reis zijn, is toch wel… dat je niet zomaar even naar de wc kan. Als je een grote tas of koffer bij je hebt, is het lastig om even snel naar het toilet te gaan, want je wil je spullen niet onbeheerd achterlaten (zeker als ze overal omroepen/aankondigen dat onbeheerde bagage in het ergste geval destroyed kan worden – safety first!). Maak je reizen dus niet ál te lang. Trouwens, in Brussel en Londen (ik reisde met de Eurostar) heb je hele grote wc-hokjes achter de douane. Kun je je spullen gewoon veilig bij je houden als je je blaas wil legen, haha.

Tips voor solo-reizigers in Europa

Aanvankelijk had ik het idee om in dit artikel vooral veel tips te geven over alleen reizen, en dan specifiek in Europa. Tips over hoe je je soloreis in Azië of Australië aanpakt, zijn er namelijk wel genoeg. Halverwege mijn reis besloot ik dat deze blogpost meer een peptalk moest worden. Echt, laat je niet tegenhouden door het gebrek aan een geschikte reisgenoot! Het heeft geen enkele zin om hopeloos op zoek te gaan naar iemand met wie het misschien nog wel tegenvalt, omdat je je moet aanpassen aan elkaars behoeften. In je eentje op reis gaan is echt heerlijk en wat mij betreft een absolute aanrader. Toch heb ik nog wel een aantal tips die ik graag met je wil delen.

Vroeg boeken

De wereld is helaas meer ingericht op tweetallen die op reis gaan, dus eenpersoonskamers zijn relatief duurder én schaarser. Als je geen zin hebt om een kamer te delen met (tig) anderen in een hostel, raad ik je aan om ruim van tevoren hotelkamers te boeken. Ik merkte een paar maanden van tevoren – zeker in kleinere steden – dat de eenpersoonskamers vaak al volgeboekt zaten (en dan was ik er niet eens in het hoogseizoen). Ook handig: Airbnb! Met z’n tweeën vaak spotgoedkoop, maar voor één persoon doorgaans ook nog een stuk voordeliger dan een hotelkamer. Aan mijn ervaringen met Airbnb heb ik een apart blogje gewijd.

Geniet van het alleen zijn

Regelmatig las ik de tip om als solo-reiziger vooral in hostels te gaan slapen, omdat je daar makkelijk nieuwe mensen ontmoet. Ik heb zelf alleen mijn laatste nacht in Londen in een hostel doorgebracht (wat nogal een bijzondere ervaring was…) en moet zeggen dat ik het toch wel erg fijn vond om de rest van de tijd lekker mijn eigen plekje te hebben. Genoeg ruimte om je spulletjes uit te stallen, een eigen badkamer om zo hard te zingen als je zelf wil, veel privacy… Ik vond het leuk om buiten mijn kamer gesprekken te voeren met locals of andere toeristen, maar vond het ook fijn om daarna weer op mezelf te zijn. Ik kan me voorstellen dat als je een maand of langer weg bent, je wellicht meer behoefte hebt aan nieuwe mensen leren kennen, en daar is natuurlijk ook helemaal niets mis mee. Toch vind ik het jammer dat er – zelfs als je hebt besloten om alleen op reis te gaan – vaak zo gefocust wordt op het ontmoeten van anderen. Ook eenmaal op reis hoef je niet weer desperately op zoek te gaan naar mensen om de tijd mee door te brengen. Als je leuke mensen tegenkomt, ga dan vooral samen op stap als je daar zin in hebt, maar laat het geen doel op zich zijn. Volg je eigen pad!

Elke dag een plan

Een goede tip die ik van ervaringsdeskundige Daniëlle kreeg, was om voor elke dag iets te plannen. Ik ben zelf nogal een planner en was dit dus al van plan (pun intended), maar vond het inderdaad erg fijn om steeds een houvast te hebben. Het mooie is dat je altijd weer van je plan kunt afwijken als je een leuker idee krijgt, maar het is zeker een goed idee om wel altijd iets achter de hand te hebben.

But first… let me take a selfie

Als je een reisgenoot hebt, kun je die heel makkelijk als privéfotograaf inzetten. Toch zitten er tussen mijn 1900 reisfoto’s (oeps) ook aardig wat foto’s van mezelf. Er was geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om een selfiestick mee te nemen, dus dat ging ‘m niet worden. Mijn digitale camera heeft wel een schermpje op de voorkant, zodat ik als het ware een frontcamera had, zonder dat dit een negatieve invloed had op de fotokwaliteit. Ook handig: de zelfontspanner! De foto bovenaan dit artikel maakte ik in de ochtenduren bij Loch Ness (geen monster gespot!). Daar was het toen nog heerlijk rustig, waardoor ik mijn camera gewoon even neer kon zetten voor een mini-fotoshoot met mezelf.

Op drukkere plaatsen zijn juist meer dan genoeg mensen die je kunt vragen om even een foto te maken. Ik las ooit de tip om iemand te vragen die eruitziet alsof-ie niet harder kan rennen dan jij, maar als je in een omgeving bent waar wegrennen sowieso lastig is (denk aan een rotsachtige bergtop) kun je gewoon een willekeurig betrouwbaar uitziend iemand uitkiezen. Of je gaat gewoon voor een andere soloreiziger, die stiekem ook wel blij is dat jij dan ook weer een foto van hem of haar kan maken.

Heb je nog vragen over alleen op vakantie gaan? Ik beantwoord ze graag!