Ik kocht vandaag een rugzak. Ik heb er niet eens een foto van – world’s worst blogger – maar ik heb er wel woorden over. Het was een goede – voor zover je dat kan zeggen als je hem nog niet hebt gebruikt – en onverwachte aankoop, die rugzak. Mijn moeder en ik hadden zin om te sjooje, zoals je dat in het Limburgs zo mooi kan zeggen. En dus kwamen we terecht in een eurowinkel in Duitsland. Het was een eurowinkel waar niet alles één euro kostte – die zijn nóg beter – maar het was wel een Duitse, en dat maakt ze tot een grote bron van vermaak. Vol foute Halloween- en kerstdecoraties, bastel-spullen (ik vind basteln echt zo’n leuk Duits woord) en allerlei andere dingen, van compleet nutteloos tot waanzinnig handig.

Ik kocht een rugzak…

En toen zag ik opeens een zwarte rugzak liggen, in handbagage-formaat. Best gek dat die me zo trok, want ik ben helemaal niet zo’n reiziger. Mijn solotreinreis door Groot-Brittannië vorig jaar is de spannendste trip die ik tot nu toe heb gemaakt. En op mijn tripje naar Texel dit jaar na ook de enige reis van de afgelopen vijf jaar. Het is niet zo dat ik niet van reizen hou, maar de drang om weg te gaan is er bij mij gewoon niet in sterke mate. Ik vind het ook lekker om dicht bij huis vakantie te vieren of gewoon te genieten van kleine geluksmomenten of mini-ontdekkingstochten.

De rugzak kostte een tientje. Geen geld! Stevig, simpel zwart, veel vakjes en vooral ook lekker licht. De laatste keer dat ik met alleen handbagage reisde, werd de helft van de 10 kg-limiet al ingenomen door de rolkoffer zelf. Ja, dan was zo’n rugzak wel een uitkomst. Dus dat zei ik tegen mijn moeder. Om er meteen aan toe te voegen dat ik eigenlijk wel bijna nooit op vakantie ging. Maar dat-ie voor 10 euro best op zolder kon liggen voor ooit, die ene keer dat ik ‘m nodig zou hebben.

…en nu wil ik op vakantie

Maar terwijl ik daar stond, met die rugzak in mijn handen, dacht ik opeens aan alle tripjes die ik ermee kon maken. West End-musicals en food markets in Londen. Terug naar Edinburgh. Misschien wel Scandinavië. Barcelona, Porto, Rome… Of Ierland! Ik zag het allemaal helemaal voor me. De rugzak ging mee naar huis, en de ideeën ook. En zoals dat altijd gaat bij mij: als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb, laat ik het niet meer los. Als ik ergens enthousiast over ben, ga ik er helemaal voor. Vaak heeft dat tot resultaat dat ik uren in de keuken sta – never not (thinking about) eating – maar het leidt vaak ook tot urenlange sessies online. Zo kwam ik erachter dat Ryanair een tarievenzoeker heeft waarmee je vanuit budget zoekt in plaats van bestemming, en heb ik alweer uren besteed aan op Airbnb zoeken naar bijbehorende slaapplekken voor die toffe, extreem goedkope bestemmingen. Want wat is Ryanair toch fijn voor de portemonnee. Niet iedereen is fan, maar met mijn mini-beentjes heb ik nog nooit in mijn leven een gebrek aan beenruimte gehad, dus ik zit helemaal prima op zo’n vliegtuigstoel van de prijsstunter.

Een spontane aanval van wanderlust dus, opgewekt in die Duitse eurowinkel. Maar misschien ook wel een beetje door de korter wordende dagen. En dat ik mijn autolampen aan moet doen als ik ’s ochtens wegga van huis. Misschien heeft het wel te maken met de sluiproute die ik gisteren vanwege een file nam, en dat ik opeens op de Vliegveldseweg bij Maastricht Aachen Airport reed, in plaats van een paar meter ernaast op de A2. Ik wil op vakantie!

Heb ik al een ticket geboekt en ga ik morgen op reis? Nou nee, dat ook weer niet. Het lijkt me een goed idee om maandag gewoon netjes op mijn werk te verschijnen. Maar ik weet wel dat ik ga genieten van het ideeën opdoen en nadenken over wat dan precies mijn volgende reisbestemming wordt, ergens halverwege 2017. Voorpret blijft toch de helft van de lol.

Heb jij tips voor bestemmingen die ik zeker op mijn (citytrip-)lijstje moet zetten?