Afgelopen weekend was ik jarig. Met mijn nieuwe leeftijd voel ik me nóg ouder dan voorheen. Gelukkig werd dat ongemak verzacht door leuke visite en het wegwerken van vlaai en taart in grote hoeveelheden. En zo’n roodgloeiende telefoon met leuke appjes, tweets en Facebook-berichtjes maakt het wel extra gezellig, al worden de meeste mensen natuurlijk door Facebook zelf herinnerd aan een verjaardag. In elk geval ontdekte ik wat patronen in de felicitaties en filosofeerde ik hier wat over. Een blogidee was geboren! Wat felicitaties op Facebook (en andere kanalen) vertellen over de verzender.

Proficiat versus gefeliciteerd

De proficiat-zegger is per definitie een Limburger of Belg. Of allebei. Import of export van of naar een van deze gebieden kan ook nog, maar geen Hollander die het zegt.

De inner circle

Felicitaties van de inner circle zijn het allerleukst. Flauwe opmerkingen over je leeftijd, achterlijke inside jokes: geweldig. En natuurlijk uitgebreide, oprechte wensen.

Hieperdepiep!

Alle mensen die hiepen en of hoera’en zijn moeder van een of meer kind(eren) onder de acht, of zijn heel erg in touch met hun inner child. (Als jij dat ook bent of wil zijn, moet je echt meedoen met de nieuwe Blogwinter-opdracht)

Marketeers en communicado’s

Door mijn studie en werk ken ik nogal veel mensen met een achtergrond in de marketing- of communicatiewereld. Het prettige aan deze mensen is dat ze hun eigen teksten redigeren, of het nou een brochure is of een felicitatietekst. Correct gebruik van hoofdletters en leestekens: YAY! En meestal zijn ze nog doelgroepgericht ook, waardoor hun felicitatie vaak uitgebreider is dan ‘Gefeliciteerd!’

Mensen van een bepaalde leeftijd

Ik had hier eerst ‘vrouwen van een bepaalde leeftijd’ staan, maar er zijn ook mannen die dit doen. Ze vinden het al heel wat dát ze op hun kleine toetsenbordje een digitale felicitatie weten te versturen, waardoor hoofdletters en leestekens echt te veel gevraagd zijn. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik vind ‘gefeliciteerd’ of ‘fijne verjaardag’, hoe lief bedoeld ook, toch altijd heel saai overkomen. Eindigend met een punt vind ik ook altijd gek staan. Alsof het een condoleance is. Of ik hou gewoon heel veel van uitroeptekens, dat kan ook. Geen wonder dat ik me zo thuis voel in de communicatiewereld 😉

Heb jij wel eens een opvallende felicitatie gespot?