Al mijn hele leven geniet ik van wandelen in de natuur. Om geografische redenen neemt dat meestal de vorm aan van rondjes door het bos of langs de velden. Toch ben ik pas een paar jaar geleden écht bewust geworden van wat er allemaal om me heen gebeurt. Ik neem je mee naar een moment in Nationaal Park De Meinweg een paar jaar geleden.

Dat ene moment

We zaten op een bankje, Vriend O. en ik. Sproet lag rustig op de grond. Ik was iets minder rustig. Bezig met mijn gedachten – waarschijnlijk aan het nadenken over mijn volgende maaltijd. En toen opeens kwam O. met die ene vraag.

“Wat zie je?”

Ik was een beetje verbaasd.

“Gewoon. Bomen. Heide. Lucht.”

Ik begreep niet zo goed waar hij naartoe wilde.

“En wat nog meer?”

Vervolgens wilde hij ook nog van me weten wat ik hoorde (gewoon, vogels!), voelde (een beetje wind?), rook (WTF, gewoon de natuur? Of heb je een scheet gelaten?)

Ik raakte een beetje geïrriteerd. Waarom al die kinderachtige vragen waar hij zelf héús het antwoord wel op wist. Waar sloeg dit op?

Daar kwam ik even later vanzelf achter. Toen ik écht ging kijken naar de details die ik zag. De kleine bloemetjes van de heide, stukjes boomschors, insecten op de grond, een willekeurige plant die ergens opgedoken was. Ik zag het opeens allemaal. En toen ik goed oplette, kon ik ook de brei van vogelgeluiden ontleden. Wat ik altijd zag als een standaard achtergrondmelodietje – een neveneffect van wandelen in de natuur – werd opeens een bijzondere verzameling aan de geluiden van allerlei individuen.

Ik, de vrouw die al jaren met grote regelmaat in de natuur wandelde, had het prachtige gebied waar ik woon gewoon als vanzelfsprekend beschouwd en er nooit écht aandacht aan besteed.

Audrey de amateur-vogelspotter

In de weken die daarop volgden, was ik opeens vaker stil tijdens wandelingen. Luisterde én hoorde ik. We liepen mee met een vogelwandeling en ik zag en hoorde nóg meer. Allerlei verrassingen op plekken waar ik al zó vaak was geweest.

En zo veranderde ik van een enthousiaste doorstapper die vooral bezig was met gesprekken en gedachten in een veel bewustere wandelaar die ook dicht bij huis gewoon eens regelmatig stil ging staan. Iemand die tijdens het ochtendplasje van Mango zó tien vogels hoorde en zag en daarna enthousiast verslag deed van interessante bevindingen. Ik deed mee aan de Tuinvogeltelling en inmiddels hebben we zelfs een vogelgids in huis en een lijstje met vogelgebieden die we tijdens onze aankomende vakantie op Texel willen bezoeken.

Ik geniet volop van alles wat ik hoor en zie tijdens onze wandelingen. En dan de activiteit in onze tuin! Er waren vogels die nestmateriaal verzamelden in onze tuin, en nu hupsen jonge merels en heel kleine musjes regelmatig door onze tuin. Ik kijk glimlachend toe hoe ze badderen in de drinkbak van de honden. Ze ontdekken dat er nog een hele wereld is die ze nog niet kenden. Net als ik deed, tijdens dat ene moment op De Meinweg.