Bakken is al jaren een van mijn grootste hobby’s. Creatief bezig zijn en een excuus hebben om heerlijke dingen te eten: veel beter wordt het niet, toch? Door de jaren heen heb ik gelukkig wel het nodige bijgeleerd. Waar ik vroeger een totale bakkluns was, ben ik nu de trotse eigenaar van een keukenmachine. Started from the bakmix, now I’m here, zullen we maar zeggen. Welke bakblunders maak ik nooit meer? Hoe ben ik eigenlijk begonnen met bakken? En wat zijn mijn ambities voor de toekomst?

Mijn eerste baksels

Ik zou graag beweren dat ik als kleuter al niet weg te slaan was uit de keuken. Tja, dat is niet het geval. Mijn moeder bakte vroeger wel eens cake en we bakten minstens eens per jaar (voor oudjaarsdag) zachte wafels volgens het recept van mijn oma. Ik vond het dan wel leuk om te helpen, maar echt bakken? Daarmee begon ik eigenlijk pas in mijn late tienerjaren. Ik had wat boekjes met muffin- en cupcakerecepten (nu een complete afdeling in mijn boekenkast, haha), maar ik gebruikte in die tijd vooral bakmixen. Toen ik pas begon met studeren en Sinterklaas vierde met vriendinnen, zette een van hen ‘lekkere bakmixen’ op haar lijstje, en zo werd het langzaam een ding om ze uit te proberen.

Fondanttaarten en bakken zonder bakmixen

Een paar jaar later maakten taarten met fondant en marsepein een enorme opmars. Nadat ik een workshop volgde met collega’s, was ik fan. Niet dat ik een natuurtalent was, maar langzaam werd ik beter in het boetseren. Ik maak nog steeds fondanttaarten voor de verjaardagen van mijn neefjes en soms voor andere bijzondere gelegenheden, maar meestal vind ik het leuker om ander gebak te maken.

Want ja, die bakmixen gebruik ik inmiddels bijna nooit meer. Vooral omdat ik ontdekte hoe makkelijk het in veel gevallen is om from scratch te bakken. Cakemeel waar je zelf boter, eieren, melk en suiker aan moet toevoegen? Dat is gewoon heel duur zelfrijzend bakmeel met wat overbodige stoffen erin. En voor monchoutaart heb je ook écht geen pakje nodig. Biscuit maak ik sinds kort ook helemaal zelf en dat gaat prima.

Van moeilijk naar standaard

Ik weet nog dat ik sommige dingen vroeger maar eng of ingewikkeld vond. Meringue bijvoorbeeld. Leek me altijd maar heel ingewikkeld en moeilijk, maar vind ik inmiddels zó simpel. Nu kies ik regelmatig voor meringue omdat je er zo makkelijk een enorme lading van kunt maken. Het kan verkeren…

Hetzelfde geldt voor karamel. Ik ben echt dól op die smaak, maar het leek me vroeger een enorme opgave om het zelf te maken. En ja, je moet goed opletten en op precies het juiste moment gaan roeren, maar verder is het echt heel goed te doen. En als het dan een keer mislukt – bij mij verbrandde mijn karamel gisteren nog… – dan is dat ook geen ramp.

Mijn bak-ambities

Door Heel Holland Bakt van afgelopen seizoen speelden mijn bakkriebels nog eens extra op. Nee, zelf meedoen lijkt me nog altijd niet verstandig, maar ik besloot wel om mezelf meer uit te dagen. Ik heb namelijk vaak de neiging om een ‘altijd goed’-recept uit de kast te trekken. Van die recepten die ik zo vaak heb gemaakt dat ik ze al uit mijn hoofd ken, waaronder brownies of cheesecake. Ik wil daarom dit jaar experimenteren met volledig nieuwe recepten, en dat lukt tot nu toe vrij aardig.

Ook is decoreren nog altijd niet zo mijn ding. Tot voor kort had ik nog nooit een spuitzak in mijn handen gehad, en ik vond dat ook daar maar eens verandering in moet komen. Daarom kocht ik 25 wegwerpspuitzakken en heb ik met mezelf afgesproken dat ik niet stop met oefenen tot ik mooie toeven kan maken.

Mijn laatste plan is misschien wel het meest uitdagende. Volgend jaar word ik 30 en ik ben van plan om mezelf een workshop of cursus bij Robèrt van Beckhoven cadeau te doen. Nog meer leren en hopelijk geïnspireerd raken om mijn bakkunsten naar een nog hoger niveau te tillen. Misschien moet ik daarna maar eens een high tea met of zonder thee voor bloglezers plannen. Als dát geen uitdaging is…