“Hé, en je vriend of man, blijft die fulltime werken, of gaat die ook een dag minder werken?”
Zomaar een onschuldige vraag, zou je zeggen. Een niet zo gekke ook, al zitten er wat aannames in. Zo weet niet iedereen die ‘m stelt of ik wel een relatie heb – vijf jaar geleden had ik nog serieuze plannen om in mijn eentje een kind te krijgen. En ja, die eventuele relatie hoeft natuurlijk ook niet per se met een man te zijn. Maar er zit nog een aanname in. Eentje waarvan ik benieuwd ben of jij ‘m als lezer misschien ook wel helemaal over het hoofd zag. Namelijk: de aanname dat mijn vriend nu fulltime werkt. Want ja, dat is dus niet zo.
Niet fulltime werken als man
In alle discussies rondom emancipatie en feminisme komt het punt van de massaal parttime werkende Nederlandse vrouw altijd sterk naar boven. Iedereen en z’n moeder heeft er een mening over, de media springen er maar al te graag op in en schuwen dan de prikkelende titels en uitspraken niet. De serie Waarom werken vrouwen niet? was er zo eentje. Op zich was-ie interessant, maar ook hier was de visie weer beperkt. De focus ligt altijd op de vrouw en hoeveel uren ze nou zou moeten werken. My 2 cents? Nou, bij voorkeur precies zo veel of weinig als ze zelf wil.
Maar over mannen wordt die vraag niet gesteld. Voor de jonge man (nog zo’n aanname, dat ik als vrouw van begin 30 samen ben met een leeftijdsgenoot – hij had ook 70 kunnen zijn…) zijn er eigenlijk maar twee opties: fulltime werken of een dag minder als er kinderen komen. Een papadag (ik geef ondertussen even over in mijn eigen mond). Dan ben je als man helemaal geslaagd, vindt de gemiddelde Nederlander anno 2021. Oké, en dan tolereren we nog dat handjevol mannen dat bewust huisman is (en kijken we vervolgens boos naar de ontaarde moeder die toevallig blijer wordt van een carrière dan van poepluiers verschonen).
Vrouwen met kinderen mogen in de ogen van velen niet fulltime werken, mannen – met of zonder kinderen – mogen van nog veel meer mensen eigenlijk niet minder dan 32 uur per week maken. Toch is dat wel wat Vriend O. doet. Hij werkt voor zichzelf en doet dit een beperkt aantal uren per week. Ik werk nu 40 uur per week en straks 32. Vriend O. doet daarom ook het gros van het huishouden. Hij wandelt met de honden, kookt doordeweeks, etc. En als onze kinderen er straks zijn, zal hij meer bij ze zijn dan ik als mijn zwangerschapsverlof voorbij is.
Moderne taakverdeling in een relatie
Hoe we het in onze relatie geregeld hebben, is bijna het tegenovergestelde van het traditionele rolpatroon. Ik verdien het meeste geld van ons tweeën en daar voelen we ons allebei helemaal prima bij. We hebben goede afspraken die ook op papier staan en alles is goed geregeld. Toch blijft het soms vervelend hoe mensen aannames blijven doen. Bij nieuwsgierige of oprecht belangstellende vragen – de grens is niet altijd even duidelijk – voelt het alsof we verantwoording moeten afleggen voor onze afwijkende keuzes.
Wie doet wat in het huishouden?
Zijn Vriend O. en ik nou 100% modern? Nou… nee. Maar dat hoeft ook niet. Hoewel hij me regelmatig aanspoort om meer technische dingen ook zelf te proberen – daar ga ik als feminist toch regelmatig flink de mist in, maar in my defense: ik ben ook gewoon nogal clumsy – doet hij wel de grote klussen in huis. En die in de tuin trouwens ook.
Een heel toffe tool om zelf eens te bekijken als je nieuwsgierig bent naar of jij en je partner de taken in het huishouden mooi gebalanceerd hebben verdeeld, is deze van Women Inc. Daarbij vul je allebei in hoe je jullie verdeling ziet, waarbij niet alleen wordt gekeken naar betaald werk, onbetaald huishoudelijk werk en de zorg voor eventuele kinderen, maar ook naar eventuele mantelzorg en naar hoeveel tijd voor zichzelf ieder heeft.
Ook een heel belangrijke factor in de taakverdeling: de mentale last. Want het regelen van afspraken met vrienden, het kopen van cadeautjes, het plannen van afspraken bij de tandarts of autogarage, dat is óók werk. Daar gaat veel meer tijd en vooral ook mentale last in zitten dan je denkt. En ja, dat zijn wel typische dingen die ik voor mijn rekening neem in ons huishouden. Deels omdat ik een control freak ben die dat soort dingen toch niet kan/wil loslaten, en leuk vind ik het meestal ook nog, maar toch. Kunnen we verder nog zo modern zijn in onze rolverdeling, maar deze in de praktijk typisch vrouwelijke taak is toch echt de mijne.
Nu ben ik natuurlijk erg benieuwd: als jij een relatie hebt, hoe hebben jullie het dan samen geregeld?
27 september 2021 om 07:57
Wat goed dat je dit aanstipt en een aantal aannames direct onderuithaalt! Ik vond dezelfde documentaire als jij ook heel erg verhelderend daarin. Er zijn inderdaad zoveel oordelen over hoeveel iemand wel of niet werkt. Ik werk nu zelf zo’n 40-45 uur per week en zou ook als ik een kind krijg graag minimaal 4 dagen werken. Ik merk dat bijvoorbeeld mijn moeder daar al wat van kan vinden “Waar laat je je kinderen dan?”, etc. Maar ik geloof niet dat ik een leukere moeder zou worden van heel veel tijd thuis zijn; dan mis ik de werkuitdaging.
Bart leeft veel minder voor zijn werk dan ik (terwijl hij zijn werk wel heel leuk vindt overigens) en zou het juist leuk vinden om, als er ooit kinderen komen, wat minder te werken dan 4 dagen.
Nu moet ik bekennen dat onze huishoudverdeling in het begin wel vrij cliché was (ik deed het meest), maar dat is meer omdat ik simpelweg de troep/stof/vuile vaat eerder zie en me er meer aan stoor 😉 Maar daar hebben we sindskort wat op bedacht: ik maak een lijstje van alle taken die volgens mij moeten gebeuren en we kiezen daar allebei de helft uit. Werkt top! Ik geloof dat het we het nu heel evenredig hebben verdeeld 🙂
Mooi dat je met dit artikel laat zien hoeveel aannames er eigenlijk nog onbewust zijn. En ook mooi hoe jullie er je eigen weg in hebben gevonden, waar jullie allebei blij mee zijn. Dat is natuurlijk het belangrijkste.
Romy postte onlangs…Blij Lijstje #41 | Slagroomtaartrit, snelheidsduivels & slimme tv-quotes
27 september 2021 om 09:58
Aannames, aannames… het is zo makkelijk om iets te vinden van wat een ander doet. Terwijl: als die ander helemaal gelukkig is met diens situatie dan is het helemaal prima toch? Bij ons is het ook niet helemaal standaard.. mensen zijn vaak verbaasd als ze horen dat mijn man altijd zorgt dat het eten op tafel komt. Terwijl, ik kan net een ei bakken..
Amy postte onlangs…Een bezoek aan Kiviks Musteri: het appelparadijs van Zweden
27 september 2021 om 10:09
Het maakt me erg blij om te lezen dat ik niet de enige ben die het woord papadag echt vreselijk vindt. Ik vind het juist wel heel goed wanneer vaders ook tijd maken voor hun kinderen en het huishouden, maar dat woord… Ik denk dat je in een relatie gewoon moet kijken hoeveel tijd beide partijen hebben voor het huishouden, wie welke taken leuk vindt om te doen en dan een manier vinden die voor beiden werkt. Wanneer dat een traditionelere verdeling is, is dat helemaal prima, net als wanneer dat niet zo is. Zolang de twee mensen in de relatie maar tevreden zijn met de aanpak 🙂
28 september 2021 om 16:53
en mamadag?
Ik zie het probleem van ‘papadag’ niet omdat het niks zegt over een verdeling, alleen iets over het feit welke ouder die dag thuis is…
28 september 2021 om 17:01
Het zit je wel diep, he, Pieter? Kijk, als de termen ‘papadag’ en ‘mamadag’ gewoon allebei binnen het gezin gebruikt werden om aan te geven wie er thuis is, zoals jij suggereert, dan was dat uiteraard helemaal prima. Het probleem is alleen dat het in de Nederlandse maatschappij/in het werkende leven voor iets heel anders staat: de vader die minder wil werken om ook een dag per week aan zijn kinderen te besteden heeft een papadag, terwijl het bij moeders helaas nog steeds als een vanzelfsprekendheid wordt gezien dat ze minder gaat werken. Dan is het opeens niet iets om te bejubelen, maar alleen maar “fout” als ze het niet zou doen.
29 september 2021 om 22:50
Diep? Ik schrijf geen blog over de vraag of je partner toevallig (ook) iets minder gaat werken. En verder vind ik niks mis met het woord papadag. Al die invullingen van wat voor gedachtegoed er dan achter de gebruiker van zo’n woord (of gestelde vraag) zit…
25 november 2021 om 22:27
Hallelujah! Top verwoord Audrey!
27 september 2021 om 11:14
Ja hoor, alle aannames kwamen gelijk binnen. En bij papadag kreeg ik ook even last van maagzuur. Brrr…walgelijke term. Moeders hebben toch ook geen mamadag als ze thuis zijn? Volgens mij moet ieder huishouden zelf op zoek naar balans (of misschien wel geen balans, ook prima als dat voor die mensen goed voelt, of is het dan toch balans?;)) en zo kijken wat werkt. Top dat je hierover schrijft.
Naomi postte onlangs…Komt een autist in het ziekenhuis
27 september 2021 om 11:31
haha, mooi stukje!
Ik ga zo die “tools” de link die je geeft eens bekijken.
Wij hebben er eigenlijk nooit bij stilgestaan (wel veel commentaar gehad) over wie wat doet.
We doen gewoon dat wat voor handen komt…en dat bevalt prima.
27 september 2021 om 12:15
Yes… ik voelde een mede allerloog. De term papadag is verschrikkelijk.
En wat ik ook nooit begrepen heb: wanneer je gescheiden bent vindt men het redelijk normaal dat je als vrouw voor de kinderen zorgt en je eigen broek ophoudt, maar als een man de hoofdverzorger is, dan is het bijzonder wanneer hij ook nog eens (bijna) fulltime werkt. Dat is dan applauswaardig.
Geef me een teiltje.
27 september 2021 om 12:56
Een heel interessant artikel die inderdaad een grote waarheid spreekt. Zo veel aannames, maar vaak gewoon uit het niet beter weten, vrees ik. In België werkt het gross van de mannen nog steeds voltijds, ook als er kinderen zijn. Mijn man zou wel 4/5 overwegen en dan is het nog de vraag om die te plannen op een dag dat de kinderen uit huis zijn (= wat extra vrije tijd) of dat het inderdaad een dagje met kinderen in huis wordt.
Tamara postte onlangs…De ontwikkelingssprongen van onze peuter
27 september 2021 om 14:10
Interessant! Ik denk dat het huishouden bij ons wel vrij goed verdeeld is. De ene keer doe ik de was bijvoorbeeld en de week erna doet mijn man de was. Dan ben ik eens een dag alleen met de kleine, dan hij. Ik werk 4/5de en mijn vrije dag is voor mij, de kleine gaat naar de opvang. Ik zou zelfs graag nog een dag minder werken maar dat is financieel dan weer lastiger. Mijn man werkt wel voltijds als zelfstandige maar die kan dan gemakkelijker met zijn uren schuiven enzo.
Waar ik de kriebels van kreeg was van mensen die tegen mij zeiden dat ik wel geluk heb dat mijn man zoveel doet. Ik dacht dan altijd: het is ook zijn huis en zijn kind he. Iemand van mijn familie zei ook eens dat ik met de baby eens een weekendje moest gaan logeren zodat mijn man eens rust had. Want ik heb geen rust nodig? Ik kon me er zo in opwinden!
Irene postte onlangs…2021 • Week 38
27 september 2021 om 19:00
Man werkt vier dagen, ik drie. Huishoudelijk redelijk gelijk verveeld. Prima geregeld allemaal.
27 september 2021 om 21:28
Mijn collega’s vonden het raar dat mijn vent een bord gevuld met eten en bestek kwam brengen. Ik vond het zalig rot maar op met al die kant-en-klare troep dat is twee keer zo duur als vers gekookt eten. Ze vroegen waarom ik niet op tijd kookte zodat hij het op kon warmen. Omdat hij niks mankeert gek en hij zijn eten liever vers eet daarom.
Het idee dat een vrouw altijd voor de kids moet zorgen of het meeste is zo achterhaald. Persoonlijk vind ik dat beide evenveel dagen voor het kind moeten zorgen. En als dat betekent dat er minder geld is dan leef je maar naar wat je hebt. Die kinderen elke dag op de opvang is ook niet alles. Tegenover mijn ouderlijk huis zag ik elke morgen om 7 uur (als ik wakker was he) opa en oma komen want die haalde de kinderen uit bed en brachten ze naar school. De ouders waren dan al naar hun werk. Zo moet je niet willen leven, dan heb je en hypotheek boven je stand. Dat gezegd hebbende dat is allemaal mijn persoonlijke mening en ook ik begrijp dat dingen niet altijd kunnen. Ik ben vooral heel gelukkig met katten maar op mijn werk zie helaas heel vaak jongvolwassenen die belangrijke dingen missen omdat ze dat niet geleerd hebben gekregen. Delen bijvoorbeeld of alleen met zichzelf bezig zijn en niet inzien dat een ander ook iets mag.
Qua verdeling weiger ik te stofzuigen, als ik kook doe ik niet de afwas en ik maak het bed op want ik kan het niet aanzien als mijn vent staat te klungelen. Alles wat kapot is, inclusief kleding, repareert mijn vent. Maar ik ben niet zo’n vrouw die niet helpt, zeker als hij onder een auto ligt ben ik in de buurt. Ik kan heel goed aangeven en lees ondertussen een boek.
De dagjes uit en afspraken zijn mijn taak met uitzondering van de verjaardagen aan zijn kant die vergeet ‘ie zelf maar. Ik doe sowieso de was en de badkamer, soms is hij me voor. Ik spaar de was rustig op tot er een dag met goed weer komt zodat ik er drie of 4 kan doen en ’s avonds alles droog in de kast hangt.
Ik heb mijn kapster wel eens aangesproken. Die zei tegen de moeder naast me ah je vriend past even lekker op terwijl jij je laat verwennen. Nee trut van net 18 haar vriend verzorgt de kinderen punt. Zodat zij d’r uitgegroeide kapsel recht geknipt kan krijgen want jij let vast niet op d’r kruipende dreumes.
Mannen passen op, op hun eigen kinderen. Heel bijzonder. Of vrouwen die een lijstje maken zodat de mannen kunnen kiezen welk klusje ze gaan doen. Shit echt? Je bent zijn moeder niet toch?
Voorheen kookte mijn vriend meestal tot ik hem hoorde zeggen dat ik nog geen ei kan bakken. Heb jaren alleen gewoond en leefde echt niet alleen op pizza. Nu kook ik maar wel alleen als ik wat te koken heb, de makkelijke dingen die doet hij nu.
Lekkere blogpost heb je geschreven!
Liesbethblogt postte onlangs…Grappigheden in ’t Wild 31
27 september 2021 om 21:33
Mooie blog! Goed dat je die aannames even blootlegt en daarmee gelijk nog wat (steeds) taboes. Heel leuk om te lezen hoe het er bij jullie aan toe gaat.
Giovanna Jansen postte onlangs…Minireview #2 september
27 september 2021 om 22:29
Pffff of je geeft gewoon antwoord op de vraag?
28 september 2021 om 09:03
Dat heb ik ook gedaan, hoor. Maak je geen zorgen, Pieter! Overigens toont jouw reactie mooi aan waarom het belangrijk is dat ik hierover heb geschreven.
28 september 2021 om 14:05
Wat je wilt. Graag gedaan.
28 september 2021 om 13:59
Mijn man en ik heb een enigszins traditionele verdeling: ik was fulltime thuis bij onze kinderen en hij werkte buitenshuis. Inmiddels zijn de kinderen ouder, en verdien ik nu ook geld met mijn arbeid : )
Ik doe nog steeds het leeuwendeel van het huishouden, maar mijn man doet de boodschappen en kookt in het weekend. Helemaal prima.
28 september 2021 om 16:55
Mooi toch? Als je er onderling maar tevreden over bent.
28 september 2021 om 18:03
Ja, interessant dit! Dit is een goede strip erover: https://www.theguardian.com/world/2017/may/26/gender-wars-household-chores-comic
Lauradenkt postte onlangs…Geelblauw
29 september 2021 om 00:06
Zolang iedereen happy is, is het prima, vind ik. Maar Papadag is bijna net zo erg als de zin ‘Mijn man past op de kinderen’. Ik ben overigens niet zo traditioneel aangelegd. Toen ik zwanger was en een maand of drie samenwoonden met de aanstaande vader, kwam de verzekeringsman langs. De aanstaande vader serveerde de koffie want ik was de videorecorder uit elkaar aan het schroeven omdat de videoband van de echo vast gelopen was (en ik wilde dat hij er áf bleef!). Anyway, paps nam de kuierlatten voor de baby er was (en geloof me; dat had ook veel voordelen) dus ik heb eigenlijk altijd 32 uur gewerkt. Kind heeft alle soorten kinderopvang gezien (BSO, NSO, overblijf, gastgezinnen, noem maar op) en daar is ze best wel sociaal van geworden.
Toen zij groot was ging ik samenwonen met de verkering die toen nog werkte (veel reizen). Hij nam een sabbatical die een beetje uit de hand liep want hij is nooit meer gaan werken. Dus werkte ik 32 uur en had ik een huisman. Heerlijk! Hij deed álles! Poetsen, strijken, koken, noem maar op. Ook wel eens lastig want het ging niet altijd hoe ik het wilde. Maar dan beet ik gewoon heel hard op mijn tong. Een jaar of acht later werd hij ziek. Hij kan nu niet veel meer dus komt alles nu op mij neer, naast mijn werk (nog steeds 32 uur). Maar goed; je hebt het niet altijd voor het kiezen in het leven.
Waar ik altijd wel van schrik , is dat er zoveel vrouwen zijn die financieel afhankelijk zijn van hun man. Tuurlijk moet ook iedereen dat zelf weten. Maar aangezien mijn liefdesleven bepaald niet over rozen ging, heb ik er altijd voor gezorgd dat ik voor mezelf en mijn kind kon zorgen (ook nooit een cent aangepakt van de vader van). Met mijn combi van bindingsangst en verlatingsangst (haha) vond ik dat heel belangrijk. En ik ben er eigenlijk ook best trots op.
Nicky postte onlangs…Het schilderij – deel 3.
29 september 2021 om 08:58
Ah yes, weer zo’n heerlijk voorbeeld hoe we als maatschappij anderen op één of andere manier toch weer onbewust weten te veroordelen. Er zitten idd vaak nog van die vervelende boodschappen verborgen, en ik kan me alleen maar aansluiten bij jouw visie. Of ge nu een man of een vrouw zijt, op zich zou het allemaal geen verschil mogen maken. Voelt ge u comfortabeler om minder te werken dan de andere, then so be it. Daar zou niemand iets over te zeggen mogen hebben.
Er termen op plakken van “papadag” ofzo, daar heb ik persoonlijk minder problemen mee. Maar ik snap wel de frustratie, er zit een hokjesverdeling in verborgen.
Zelf hou ik me verder eigenlijk weinig met dat vraagstuk bezig. Thuis verdelen we de dingen ad-hoc zou je kunnen zeggen. Dan heb ik eens meer tijd voor de huishoudelijke taken, de andere keer is het mijn vrouw.. Wat me wel stoort is dat er nog wetten zijn in België die vrouw en man wat betreft zorg over een kind nog teveel onderscheiden. Vanaf 2022 zou ik bv. 20 dagen vaderschapsverlof krijgen, maar het verschil met de vrouw vind ik nog wat te groot (en te zeer “opgelegd” door bovenaf).
Ik zou me bv. véél en véél beter kunnen vinden in een soort van “ouderschapsbudget” van verlofdagen waar ge als koppel zelf de dagen zou kunnen verdelen onder elkaar. Soit, lange weg nog te gaan op dat vlak 🙂
Robin Schrijvers postte onlangs…Choosing courage over fear
29 september 2021 om 19:32
Ik ben opgegroeid met het idee dat mannen en vrouwen gelijk waren. Zo ben ik ook onze relatie binnengegaan. En het werkt voor ons, zei het dat ik denk dat ik iets meer doe in huis. Dat is ook echt de reden dat ik niet voltijd werk. Dus uiteindelijk denk ik dat mijn idee dat alles gelijk verdeeld was niet helemaal klopt. Maar goed. Op dit moment werkt dit voor ons. Het had ook andersom geweest kunnen zijn, in principe.
Maar uit mijn omgeving haal ik wel dat het gelijke tijd steken in het huishouden en de kinderen meestal in het nadeel van de vrouw uitpakt. Nog steeds.
Daenelia postte onlangs…Parks, waar je reist door parken
4 oktober 2021 om 14:01
Toffe post. Ik werk 4 dagen per week en mijn man studeert nog en dat is 5 dagen per week. Ik doe meer in het huishouden, grotendeels omdat ik het belangrijker vind dan hij het vind om het netjes en schoon te houden. Hij heeft wel vaste taken die hij altijd doet zoals de prullenbakken legen, het dekbed in de hoes krijgen (ik ben echt te klein daarvoor) en hij ruimt natuurlijk zijn eigen zooi achter zich op. Vrij traditioneel wel, maar voor ons werkt het goed 🙂 Als hij afgestudeerd is wil hij trouwens graag 5 dagen per week blijven werken.
Anouk postte onlangs…5x Dingen die zijn veranderd sinds ik ben gestopt met de pil
5 oktober 2021 om 11:59
Bij ons is dat ook wel goed verdeeld. Alleen denk ik dat ik 60% van het huishouden doe en denkt mijn lief dat ook van zichzelf hahaha. Maar goed, het is dus wel ongeveer gelijk verdeeld en dat vind ik prima! We kijken ook gewoon wat logisch is: werk ik thuis, dan kook ik ’s avonds etc.
Lesley postte onlangs…EUH JA #54