Mijn 32e verjaardag was een bijzondere: de eerste als moeder! En dan ook nog direct van twee kinderen… Hoppakee, doen we gewoon even. Hoewel deze dag – 30 januari 2022 – alweer even geleden is, laat ik jullie toch graag zien wat ik deze dag allemaal deed. Spoiler: veel eten en verder vooral zorgen voor twee baby’s van toen 3,5 week oud… Kijk je mee?

Ja, je ziet het goed: deze plog begint om 3.02 uur. Toen was ik namelijk al een half uurtje wakker. Terwijl Vriend O. goochelde met twee kinderen en twee flesjes, kolfde ik hun ontbijt weer bij elkaar.

Over ontbijt gesproken: dat at ik pas rond een uur of negen ’s ochtends. Vriend O. maakte deze broodversie van de Toren van Pisa voor me. Uiteraard is er al een hap uit de bovenste genomen, want ik kan niet zo goed nadenken als ik honger heb. Dat is in combinatie met (post) pregnancy mist inderdaad echt een feest…

Half 10 ’s ochtends is een prima tijdstip voor het eerste stuk taart op je verjaardag, toch? Zelf bakken zat er dit jaar niet in – best jammer, want deze cakerol van vorig jaar was zeker voor herhaling vatbaar geweest. Gelukkig smaakte de progrestaart (een soort hazelnootschuim-gebak, maar dan beter) van Jan Linders ook heerlijk.

Bij het gezin van mijn zus had de omikron-variant toegeslagen, en hoewel ze op mijn verjaardag net uit quarantaine mochten, namen we toch het zekere voor het onzekere en zwaaiden we van achter het raam. Ze lieten deze lekkere koeken voor de deur achter. Meer eten, yay!

Natuurlijk moesten de baby’s een extra leuke outfit aan voor mijn verjaardag. Normaal gesproken zijn we meer van “verversen indien vies”, maar voor speciale gelegenheden maken we een uitzondering. Voor M. de supercoole broek met honden die ik op Texel kocht toen ik 8 weken zwanger was en voor L. een heleboel feestende dieren. Alle kleding komt van de HEMA – daar hebben ze gewoon zúlk leuk spul voor kleintjes. Vriend O. noemde M. trouwens de hele dag een hipster – snap ik ook wel met deze outfit.

Enne, deze foto laat ook wel zien waarom ik totaal ongeschikt zou zijn als Insta-mom, hè? In my defense: die hydrofiele doeken zijn ook niet groot genoeg als achtergrond voor twéé baby’s.

Geen herkenbare foto’s van onze kinderen op mijn blog – lees hier waarom!

Ik had al gauw weer honger, en dus at ik nog maar een paar beschuiten. Naast muisjes voeg ik vaak ook hagelslag toe, want dat is echt een topcombi. En ja, weer een paar happen eruit en gegeten vanaf een bord vol broodkruimels. Zo ziet het echte leven er namelijk gewoon uit – en al zeker met een newborn tweeling.

Mijn verjaardag viel weer in hetzelfde weekend als de Nationale Tuinvogeltelling. Na het daverende succes van vorig jaar wilde ik graag weer meedoen. Ik kon alleen niet plaatsnemen op de plek waar ik vorig jaar zat, want daar staat nu een tweelingwagen. Met al die obstakels – dozen met oud papier, een volle tafel – was het wat uitdagend om de hele tuin te overzien. Daarom noteerde ik na een kwartiertje gewoon mijn totaalscore alvast (een heleboel huismussen – onze vaste kudde <3) en ging ik op de bank liggen.

Daar was Vriend O. ook al gaan liggen, samen met Zoon M. Mango photobombt het echt precies zo dat ze allebei geanonimiseerd zijn, haha.

Mango is overigens helemaal dol op de kindjes en zou ze het liefst de hele dag aflikken. Dat staan we natuurlijk niet toe – alleen snuffelen mag. Sproet vindt ze ook wel oké, maar besteedt er wat minder aandacht aan. Helemaal prima!

O ja, en zie je die kinderpiano daar? Echt een episch cadeau – het stond op ons online lijstje met cadeau-inspiratie. Helaas is het geluid absoluut verschrikkelijk om aan te horen.

Ik wilde eigenlijk heel graag met z’n allen gaan wandelen, maar met een tweeling kun je dat niet “even snel” doen, want het voorbereiden en inladen kost best wat tijd. Daarom wandelde ik alleen een rondje met de hondjes.

Bij thuiskomst trof ik dit tafereel aan…

Daarna keken we de finale van Expeditie Robinson. Ik hoor je denken: hè, die was toch al half december? Ja, klopt. Alleen lágen we al mijlenver achter en schoot het in de kraamtijd al helemaal niet op met terugkijken. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen.

O, en het gaat inderdaad niet zo goed met het plantje onder de tv. Inmiddels is-ie er nog erger aan toe – niet meer te redden denk ik.

Kijk, zo ziet onze eettafel er dus uit als-ie leeg is, haha. Letten jullie anders gewoon even niet op de zooi om het dressoir? Kthnxbye.

Waarom ik die tafel leeg moest maken? Zodat er ruimte was voor eten natuurlijk! We nodigden mijn ouders en schoonmoeder uit om een shitload sushi (en wat bijgerechten) te komen eten, mede als bedankje voor hun hulp in de eerste periode met de honden en maaltijden. We kregen een fles wijn als dankje voor de grote bestelling. Een leuk gebaar, maar ik vind het als geheelonthouder altijd een beetje jammer. Geef me gewoon chocola of zo.

Sushiii! Ik had al een keer sushi laten bezorgen om 9 maanden aan gemiste rauwe vis in te halen, maar meer is beter.

Mijn vader kreeg zijn eigen bordje met warme gerechten – die houdt niet van vis én niet van rijst. En hij begon maar alvast met eten terwijl de rest braaf afwachtte tot ik foto’s had gemaakt. Ach ja, je weet wat ze zeggen over appels die van bomen vallen…

We sloten de dag af met een aflevering van Wie is de Mol. Die was pas een dag oud, dus dat hebben we toch maar netjes gedaan, al zeg ik het zelf. Ik vond deze opdracht met de zwanen wel vrij geniaal!

Wat eten jullie het liefst op je verjaardag? En zeg eens eerlijk: is jullie huis wél netjes opgeruimd?