Hoewel voor de meeste mensen hun vakantie nog moet beginnen, is die van mij alweer voorbij. Ik had de eerste twee weken van juli vrij en op de laatste “echte” vakantiedag ging ik met de trein op pad naar Den Bosch om Carlijn te ontmoeten. Carlijn – ook wel bekend onder het pseudoniem Badkonijn – en ik volgen elkaar al eeuwen op Twitter en ik was wel eens benieuwd wie er verstopt zou zitten achter die handen. Mocht je nou denken dat je hier ook een grote reveal kan gaan zien, dan moet ik je teleurstellen, want ze blijft onherkenbaar.

Ik overwoog nog even om deze plog ‘Bos, Brabant, Boeken en Badkonijn’ te noemen, of ‘Cuteness, Cachen en Carlijn’, maar dat vond ik véél te cheesy. En dat wil wat zeggen, als ik dat vind. Maar goed, dat zijn dus wat elementen die je gaat tegenkomen in dit fotoverslag van vrijdag 12 juli 2019.

Nadat ik rond half 9 uit mijn bed was gerold, was het tijd om het hongerigste wezen in ons huishouden te voorzien van eten. Sproet dus, niet ik.

En daarna was het tijd voor mijn ontbijtje. Een bruine boterham met hagelslag. #fitgirl #healthylife

Terwijl ik mijn tanden poetste, zocht Sproet Vriend O. op die aan het werk was in onze studeer- annex logeerkamer.

Ik checkte mijn stekjes nog even. Ik heb een heel toffe plant (de Peperomia argyreia – ook wel bekend als Peperomia Watermelon vanwege de blaadjes) die het wonder boven wonder al een jaar heel goed doet onder mijn bewind. Ik las dat je deze heel goed kunt stekken, dus dat heb ik gedaan. Superbenieuwd naar het resultaat!

Wandeltijd! Sproet wordt altijd nogal hyper als ik mijn wandelschoenen aan doe. Om haar energie dan kwijt te raken, valt ze een van haar knuffels aan. Doorgaans is Alpie de Alpaca de pineut. Alpie heeft geen staart of oren meer, maar lijkt desondanks redelijk gelukkig. Jullie hoeven de Dierenbescherming niet in te schakelen, echt niet.

Bos!

Veld!

Ik at een nectarine. Die zijn echt enorm lekker nu, dus dat was een goed idee. Op je lip bijten is een minder goed idee, overigens.

Daarna reed ik naar Roermond om daar in de trein richting Enkhuizen te stappen. Enkhuizen?!?!! Vroeger ging de intercity gewoon naar Amsterdam, Alkmaar, Den Helder of Schiphol, maar nu doet hij ook deze exotische bestemming aan.

Ik zat in zo’n hippe nieuwe trein en dat is mooi, want daar zit ik niet zo vaak in. Ik snap alleen die loungebanken echt niet. Stel je voor, dat je daar in de spits lekker knus tegen volslagen onbekenden zit aangedrukt. Thanks, but no thanks.

Carlijn en ik hadden pas aan het begin van de middag afgesproken, dus maakte ik een tussenstop in Weert om nog even te geocachen. Ik was eerst van plan om dat in Eindhoven te doen, maar daar lagen voornamelijk superingewikkelde mystery-caches, wat op zich wel logisch is gezien de gemiddelde intelligentie daar.

Weert is een bijzonder stad. Je hebt er bijvoorbeeld frietzakken die niet aangeraakt willen worden. En dat terwijl hij er zo vrolijk uitziet met zijn duimpje omhoog.

En je kunt er kolberts kopen in plaats van colberts.

Ik liep langs de Pearle, die een bord met fake news in de etalage hadden hangen. Als bijna-blinde moet ik doorgaans een eeuwigheid week of twee wachten op een nieuwe bril omdat mijn glazen speciaal gefabriceerd moeten worden vanwege de hoge sterktes. Ik keek nog even op hun site naar de voorwaarden en zag dat het alleen geldt bij glazen tot +3 en -6 met minieme cilinders. Dat viel me dan op zich nog wel mee, maar juist mensen met echt slechte ogen kunnen niet wachten als hun bril kapot is, dus die slogan is niet echt lekker gekozen.

Ik liep nog even de Bruna in en dat was een héél goed idee. Ik had het nieuwe boek van Chantal van Gastel namelijk nog niet gekocht omdat ik 22 euro toch nogal prijzig vond (stomme BTW-verhoging!) en omdat ik de cover eigenlijk best lelijk vond, maar hier lag-ie opeens voor 5 euro. Winning! De hoekjes aan de achterkant waren niet meer zo mooi, dus dat was wellicht de reden, maar het is alsnog een topdeal. Ik zag trouwens dat de standaardprijs nu wel verlaagd is naar 10 euro – grijp je kans.

Ik was nog nooit in de Bruna in Weert geweest, maar het is echt een mooie ruime winkel. En check deze supercoole kinderafdeling!

Mijn geocache-score in Weert was 1 uit 3, wat van de ene kant een beetje treurig was, maar van de andere kant ook vrij logisch omdat het begon te regenen. En zoeken in je eentje met een paraplu in je hand gaat toch niet zo lekker.

Door het regenachtige weer kreeg ik enorm veel zin in een pasteitje bij de Hema, dus dat ging ik maar even eten.

In de trein las ik een heel oude Viva. In 2014 had ik een tijdelijk abonnement via een goede deal, maar ik lag al snel flink achter met lezen. Tijdens mijn verhuizing vond ik een stapeltje in het plastic, dus die ben ik nu alsnog aan het lezen. De persoonlijke verhalen en inhoudelijke artikelen zijn gelukkig nog steeds leuk, en het is best grappig om af en toe iets echt “ouds” tegen te komen. Bijvoorbeeld dat de C1000 nog bestond.

En kijk: in 2014 bestond Eyelove dus ook al gewoon, maar wist niemand van het bestaan af. En ja, ook ik vind die huidige reclames echt BLOED-irritant, maar dankzij René Froger kent iedereen ze nu wel.

In Den Bosch was het nog steeds regenachtig, dus Carlijn en ik gingen taart eten. Dat deden we bij Zoetelief, waar ze een warm lopend chocoladetaartje hadden. Nou, daar liep Carlijn wel warm voor (Haha. Ha. Ha. Sorry.)

Ik koos voor de lemon curd (want citroen) en Carlijn dus voor de chocolate passion (want chocola). Lekkerrrr!

In Den Bosch was de geocache-score 2 uit 3, waarbij ook de regen een rol speelde. Carlijn vond overigens beide caches. Wat een talent.

Daarna liepen we even naar Carlijns huis, waar ze echt het meest fascinerende toilet hebben dat ik ooit gezien heb.

Deze wc-rolhouder is echt geniaal.

Nadat Carlijn bij boekhandel Adr. Heinen (héérlijke plek) haar superdikke en supershiny knalroze patisserieboek had gekocht, namen we afscheid. Ik besloot op weg naar huis een tussenstop te maken in Eindhoven. Daar hebben ze deze tegels geplaatst zodat de paden voor blinden en slechtzienden niet worden geblokkeerd. Wat een goed initiatief! Ik hou van simpele dingen die de wereld beter maken.

In Eindhoven was het bijzonder zonnig. Altijd goed!

Ik besloot op zoek te gaan naar de beste friet in het centrum van Eindhoven en kwam terecht bij RPEL op de Keizersgracht. In deze hippe friettent verkopen ze bio frites. Nice!

Ik voelde me er meteen thuis. Ze begrijpen friet – en mij – gewoon hier.

En kijk deze bak friet nou, hoe heerlijk ziet het eruit? (#nofilter). Hij smaakte ook echt top.

In Roermond liep ik door de tunnel die voorheen de allerlelijkste plek van de stad was, maar die er nu na een upgrade wat beter uitziet. Er zijn coole regenbooglampjes waarvan het effect op beeld moeilijk is vast te leggen, maar ik heb een poging gedaan.

Eenmaal thuis knuffelde ik met Sproet en Vriend O. (in die volgorde) en doken we lekker op de bank.

Wat zijn jouw vakantieplannen?