Dit had een recept voor mini-quiches kunnen zijn. Ja. Had zómaar gekund. Want ja, dat was het plan. En het leek nog een goed uitgedacht plan ook. Maaike en ik hadden vorige week afgesproken, Samen koken, bakken en bloggen. En praten over al het voorgaande én nog wat andere dingen. Want zo gaat dat. Als we nou allebei twee recepten gingen maken (1 x diner, 1 x zoetigheid), dan konden we er allebei ook nog twee blogposts aan over houden. Dat is dus een situatie met heel veel wins. Toch is dit geen recept geworden. Maar een verslag over hoe het zo gruwelijk mis kon gaan is ook leuk, toch?

Rice, rice, baby

Nadat ik bij drie supermarkten had geshopt voor alle benodigde ingrediënten, haalde ik Maaike op van het station. En daarna gingen we nog naar een vierde supermarkt. Lang verhaal, maar verder totaal niet interessant of relevant. We waren in elk geval klaar om onze kook-, klets-, bak- en blogdag te beginnen.

Het viel in het niet bij mijn quiche-fiasco, maar Maaike strugglede(?) ook een beetje met haar tartelettes. Ik denk dat ook dát mijn schuld was, trouwens. Maaike appte dat ze iets nodig had om als blindbakvulling te gebruiken. Bakbonen bijvoorbeeld, maar ik vond op internet dat het ook met rijst kon. Lekker makkelijk. En als je een grote taart maakt, is het denk ik ook niet echt een probleem als je rijst gebruikt om blind te bakken, maar als je zit te priegelen in een cupcakevorm, zijn kleine rijstkorreltjes je ergste vijand. Sorry, Maaike. (En de tartelettes werden er niet minder lekker van, gelukkig.)

Creatieve omeletten

Ondertussen maakte Maaike nog een heerlijke soep, en ik deed een erg geslaagde uitvinding met onder andere karamel en chocola. Maaike werd verliefd op onze vensterbank, die ik nog nooit eerder als geschikte fotoplek had gezien. En als bloggers onder elkaar konden we zo lang food-fotosessies houden als we wilden – ook bij warme gerechten. Hoera! De enige deadline was de ondergaande zon, maar die haalden we. Jeej!

En ja, voor het laatste gerecht van de dag was gebrek aan daglicht wel het láátste waar ik aan dacht. Want het kon het daglicht toch niet verdragen, haha. Ik ging dus eenpersoonsquiches maken. Meerdere kleinere quiches zijn altijd beter dan een grote, want dan heb je meer rand. En iedereen weet dat de bladerdeegrand stiekem het lekkerste onderdeel is van een quiche. Groenten zijn alleen maar een excuus om véél bladerdeeg te eten.

Je zou ervoor kunnen kiezen om kleine quiches in een cupcakevorm te maken. Heb je de stevigheid van een rand. Maar ik had al eens ooit zelf bladerdeegbakjes gevouwen en succesvol mét vulling afgebakken. En bij het vullen met champignons, tomaat, peterselie en oregano verliep alles ook voorspoedig. Maar een stroompje ei, dat konden die nog ongebakken bakjes dus niet aan…

Anders gooi je even wat roerei op een bakplaat

Het resultaat? Dit gedrocht kunstwerk. Het irritante was dat het nog best lekker was ook. En dat omelet ertussen (ja, eigenlijk bestond mijn gerecht uit vijf afzonderlijke onderdelen. Echt waar.) was ook nog verdomd lekker. Lekker luchtig, en met een stevige rand. Ja, die wel. Misschien moet ik mijn bladerdeegbakjes de volgende keer eerst even blindbakken. Met rijst of zo…

Nou, vertel op. Wat zijn jullie ergste bak- en kookblunders?