Ik vertelde het vorige week al: een van de hoogtepunten van mijn vakantie was de dag dat ik eindelijk weer eens met Maaike kon afspreken. We beleefden samen zoveel avonturen dat ik vond dat het een eigen blogpost verdiende. En oké, ook wel een beetje omdat Maaike een heleboel toffe foto’s van me heeft gemaakt en ik even de professionele blogger wilde uithangen – je weet wel, zo eentje die allemaal foto’s van zichzelf in een artikel plaatst.

Naar de Veluwe

Ik ging dus op bezoek bij Maaike. Of ja, eigenlijk bij haar ouders. Ik kwam voor het eerst met de auto in plaats van met de trein. Want ja, 2,5 uur in het openbaar vervoer met een mondkapje op je snuit of 1,5 uur in de auto… Dat was even geen enórm dilemma.

Tijdens de autorit realiseerde ik me opeens hoe dicht we bij de Veluwe waren. Dus terwijl we genoten van een lekkere lunch in de zon, opperde ik het idee om ’s middags richting de Veluwe te rijden.

Dus daar gingen we. De Posbank zou ongeveer een kwartiertje rijden zijn. Ik voerde het adres van het bezoekerscentrum van de Veluwezoom in op mijn TomTom, en daar gingen we. We reden een afslag voorbij, en Maaike zei “Moeten we er hier niet af?” Ik antwoordde dat de TomTom zei van niet.

We reden verder. Maaike zag me nog een afslag passeren die héél wat logischer leek dan de route die ik zou gaan nemen. Maar ik – en mijn belabberde navigatieskills – hield(en) vast aan de route op mijn schermpje. Toen besloot Maaike even een blik op de TomTom te werpen.

Eh, Audrey? Waarom staat er op de TomTom dat het nog 1 uur en 15 minuten is?

En pas toen was ik overtuigd dat er iets niet klopte… Inmiddels waren we dichter bij Nationaal Park De Hoge Veluwe. Dat werd ons nieuwe plan. We reden naar de parkeerplaats, waar we zagen dat daar een tarief van €3,90 gold. Daar paste ik voor (ook al zei Maaike dat het een koopje was, omdat je daar in Amsterdam maar een kwartier voor kon parkeren).

We reden naar een parkeerplaats aan de andere kant van de weg, ik trok mijn wandelschoenen aan en Maaike checkte ondertussen even of we entree zouden moeten betalen. Ja, dus. ELF EURO! Dat vonden we een tikje prijzig voor even een uurtje wandelen en foto’s maken. En toen besloten we dat Park Sonsbeek in Arnhem óók heel leuk was. En we stapten weer in de auto…

Fotoshoot in de natuur

Het was al best een tijd geleden dat Maaike foto’s van me had gemaakt. Drie jaar, om precies te zijn. Mijn profielfoto’s waren dus niet meer heel erg up-to-date. Al wandelend door het park dirigeerde Maaike me als volleerd fotograaf naar allerlei plekken. Zoals deze boom.

Maaike mag dan wel een pro zijn, maar ik was dat niet echt als model. Poseren is soms zo ongemakkelijk, haha! Toch leverden deze spontane ‘ik doe ook maar wat’-houdingen een verrassend leuk resultaat op!

“Doe maar alsof je een vogel ziet.”

Bij de foto hier rechtsboven ging het ongeveer zo.

“Oké, en zet nu eens je dromerige blik op?”
– “Ik heb geen dromerige blik!”
“Die heb je wel.”
(…)
– “Weet je waar ik net aan dacht toen ik die dromerige blik moest doen?”
“Nee?”
– “Karamel-zeezout-chocola.”

Ik ben echt onwijs blij met het resultaat. Maaike is een echte pro én heel erg gezellig. Dus als jij ook mooie foto’s van jezelf wil, boek dan zeker Maaike voor een portretshoot!