Een tweelingzwangerschap roept nogal wat reacties op. Vaak niet bijster origineel (“2 voor de prijs van 1!” / “Ben je direct klaar!”), trouwens. Ook zijn er wat vragen en aannames die ik vaak hoor, terwijl ze helemaal niet (altijd) kloppen. Ik neem de vaakst voorkomende misvattingen over tweelingzwangerschappen met je door!

Het formaat van je buik

Een gesprek over het formaat van je buik gaat vaak ongeveer zo:

“Zo, wat een grote buik! Je hoeft niet meer lang, hè?”
– “Nou ja, toch nog wel een maand of drie. Maar het zijn er twee, vandaar.”
“Oooo, nou, voor een tweeling vind ik je buik dan weer hart-stik-ke bescheiden!”

Oké, dus net vond je mijn buik nog enorm, en nu is-ie opeens “bescheiden voor een tweeling”. Enne: hoe veel tweelingbuiken heb je precies gezien in je leven? Waarschijnlijk niet zo veel…

Dit is een veel voorkomende frustratie onder twin moms to be, zo blijkt uit Facebook-groepen. Zoals iemand het daar verwoordde: mensen lijken te denken dat als je een tweeling verwacht, je buik een soort buffettafel is.

Zo “erg” is het dus niet, alleen lig je doorgaans wel een heel stuk voor op vrouwen die een eenling dragen. Zo is mijn buik steeds groter geweest dan die van mijn nichtje die negen weken verder is…

“Zijn ze 1-eiig of 2-eiig?”

Toen ik in de brugklas mijn spreekbeurt hield over tweelingen (ja echt, grappig hè?), was het tweelinglandschap lekker overzichtelijk: delen de kindjes een placenta en/of vruchtzak, dan zijn ze 1-eiig, en hebben ze allebei hun eigen vruchtzak en placenta, dan zijn ze 2-eiig.

Inmiddels is er meer kennis, en blijkt dat een deel van de tweelingen met eigen vruchtzak en placenta (veruit het meest voorkomend) eigenlijk tóch 1-eiig is. Dat gebeurt namelijk wel eens als de bevruchte eicel zich heel vroeg splitst.

Maar wat betekent dat in de praktijk? Een toekomstige tweelingouder die op de echo kindjes in twee aparte vruchtzakken met ieder een eigen placenta heeft gezien, weet nog helemaal niet of het een 1- of 2-eiige tweeling is. Als de geslachten of bloedgroepen verschillend blijken – of ze gewoon totaal niet op elkaar lijken – weet je zeker dat ze 2-eiig zijn, en bij twijfel kun je tegenwoordig een DNA-test laten doen.

Zit vást in de familie

Nog zo’n vraag die bijna standaard wordt gesteld: zit het in de familie? Nu kan ik hier gewoon volmondig ‘ja’ op antwoorden, dus dat scheelt. Dat stemt de vrager in kwestie altijd tevreden. Anderen hebben minder geluk.

Terwijl het ontstaan van 1-eiige tweelingen waarschijnlijk puur toeval – en dus niet erfelijk – is, speelt bij 2-eiige tweelingen in principe wel een erfelijke factor mee. Maar als je familie niet zo groot is of je geen nauw contact hebt met al je (achter)neven of nichten, dan zou het zomaar kunnen dat je desondanks de eerste bent/lijkt die een tweeling krijgt.

O ja, nog een bonus-misvatting: hoe geinig het ook is als een man die een tweelingbroer of -zus heeft zelf vader wordt van een tweeling, dan zit het dus weer niet in de familie. De erfelijkheid van 2-eiige tweelingen (een dubbele eisprong) ligt helemaal bij de moeder. Die kan het gen dan wel weer van haar vader hebben meegekregen, maar een mannelijke tweelinghelft heeft op die manier alleen een grotere kans op tweelingen onder zijn kleinkinderen en verdere nakomelingen, maar niet bij zijn eigen kinderen.

De (bekende) tweelingen in mijn familie illustreren de erfelijkheid trouwens wel prachtig. Een nichtje van mijn moeder (hun moeders waren zussen) kreeg twee tweelingen, de vader van mijn moeder komt uit een gezin met 17 kinderen waaronder twee tweelingen en een nichtje van mijn vader (aan zijn moeders kant) heeft ook een 2-eiige tweeling. De kans dat na mijn zus ook ik een tweeling zou kunnen krijgen, zat er dus wel in…

“Krijg je dan een keizersnede?”

Er zijn best wat mensen die denken dat je bij een tweelingzwangerschap standaard een keizersnede krijgt. Dat is dus niet zo. Sterker nog: gynaecologen hebben over het algemeen zwaar de voorkeur voor een vaginale bevalling. Als beide kindjes in hoofdligging liggen – alleen de voorste in hoofdligging is vaak ook al goed – en er zijn geen andere redenen voor een keizersnede, dan krijg je die niet zomaar – zelfs als je dat zou willen.

Mijn kindjes waren eerst – hoe ironisch – allebei dwarsliggers, maar de laatste tijd zien we kindje 1 steeds netjes in hoofdligging, en kindje 2 wil nog wel eens wat acrobatische toeren uithalen. Deze grappenmaker draaide laatst zelfs volledig om tijdens een echo.

Ook dat draaien kan blijkbaar nog heel lang. Wist ik zelf ook niet, maar ik hoor dus verhalen over tweelingkindjes die echt nog een paar weken voor hun geboorte van positie zijn veranderd…

Ik geef toe: het is allemaal best ingewikkeld. Dat er zo veel misvattingen zijn over tweelingzwangerschappen zijn, begrijp ik dus wel! 😉