Beschuit met muisjes! Na lang wachten is er afgelopen woensdag dan eindelijk een puppy voor me geboren. Over een kleine 8 weken mag ik mijn eigen kooikerhondje gaan ophalen. Tot die tijd vermaak ik me opperbest met verliefd staren naar foto’s van de TE schattige wurmpjes, en natuurlijk ga ik ze tussendoor een aantal keer knuffelen. Ik vertel je graag alles over (de weg naar) deze nieuwe puppy.

Een kooikerhondje van een goede fokker

De eerste keer dat ik een kooikerhondje zag, was ironisch genoeg tijdens de puppycursus van Sproet. Ik was direct verliefd en riep dan ook meteen dat ik er later een zou willen. Ik ontmoette in de loop der jaren nog meer kooikerhondjes – allemaal even leuk – en hun baasjes en verdiepte me verder in het ras. Puur op uiterlijk een hond(enras) kiezen is namelijk een slecht plan.

Zeker bij een kooikerhondje moet je weten waar je aan begint. Want ze mogen er dan wel superschattig en aaibaar uitzien met hun roodbruine vlekjes, maar je moet als baas echt wel stevig in je schoenen staan. Het zijn gevoelige hondjes die over het algemeen geen allemansvriendjes zijn. Om problemen te voorkomen, moet je als baas heel consequent en duidelijk zijn, maar nooit met harde hand.

Omdat mensen het ras soms onderschatten en/of er niet genoeg aandacht is besteed aan de socialisatie of opvoeding, ontstaan er wel eens gedragsproblemen. Ook incidenten met kinderen komen helaas wel eens voor. Naast de socialisatie en opvoeding, speelt ook erfelijkheid een rol. Daarom was een pup nemen van een goede fokker voor mij de enige goede en verantwoorde optie.

Sitting, waiting, wishing…

Al in 2018 maakte ik mijn interesse voor een pup kenbaar bij een fokker die ook agility doet met haar honden. Dat was met het idee om ergens dit jaar een pup te kunnen krijgen, want de wachtlijsten zijn vaak lang (oftewel: als je ergens een pup ziet die je vandaag of morgen kunt ophalen, is dat over het algemeen een heel slecht teken!). Vorig jaar bleek echter dat het nest dat voor dit jaar in de planning stond niet door kon gaan. Het leek erop dat een volgend nest nog wel een paar jaar zou kunnen duren bij deze kleine fokker.

In augustus vorig jaar bezocht ik daarom in overleg een andere fokker. Hier kwam ik op de wachtlijst voor een nestje dat dit voorjaar geboren zou worden. Helaas verliep de geboorte niet goed en zou er geen puppy komen. Dat was een flinke tegenslag. Maar een paar maanden geleden kreeg ik een berichtje van de eerste fokker. Ze ging haar eerste teefje toch nog een derde keer moeder laten worden. Of ik interesse had in een pup? Eh, JAAAA!

De dekking verliep prima, op de echo werden ongeveer zes pups gespot, dus alles zag er goed uit. Als er minimaal twee teefjes geboren zouden worden, was er eentje voor mij. Dat was redelijk waarschijnlijk, maar je weet maar nooit. En door mijn eerdere ervaringen bleef het al helemaal spannend. Maar afgelopen woensdag kwamen er dan gezonde puppy’s ter wereld. Vier reutjes, en toen vond de moederhond het tijd voor een dutje. En daarna… kwamen deze drie mooie teefjes! Hoera, mijn puppy was geboren! Extra leuk: een van mijn twee beste vriendinnen heeft een halfbroertje van mijn toekomstige hondje.

Wie van de drie?

De komende tijd mogen de puppy’s lekker blijven groeien in het nest. Tot nu toe hebben ze het heel druk met slapen, drinken, plassen en poepen. Als ze hun repertoire uitbreiden naar spelen, ga je langzamerhand meer kunnen zien van hun karakter. Als ze rond de 5/6 weken oud zijn, kijkt de fokker naar welke pup de beste match is voor de nieuwe baasjes. In ons geval betekent dat vooral ook kijken naar wie er het beste bij Sproet zou passen. Daarna weet ik welk hondje bij mij mag komen wonen en de naam Mango mag gaan dragen.

Als je deze superschattige pupjes ziet, kun je toch niet anders dan verliefd zijn op allemaal?