Vorige week maakte ik een minitripje naar Denemarken. Helaas niet voor vakantie, maar voor mijn allereerste business trip ooit! Ik moet zeggen dat het wel een tikje decadent voelde om voor een verblijf van 24 uur “even” op en neer te gaan. Maar de plicht riep, het was voor een heel cool project én ik had al 8 jaar niet meer gevlogen, dus qua klimaatverantwoordelijkheid kon het nog net. Mijn volgende vakantie ga ik gewoon weer met de trein, bus of auto, beloofd.

Van de 24 uur die ik in Denemarken was, besteedde ik het grootste deel aan slapen, werken, reizen en wachten, maar toch wist ik nog wat tijd te vinden voor ontspanning. En er viel me het nodige op in dit toffe land, waar ik me eigenlijk meteen thuis voelde. Kijk mee!

Ik vloog vanaf Düsseldorf, waar na de security check nog maar één eetgelegenheid was. Ik at een bratwurst (goedgekeurd!) met een pizzadeegbroodje (geniale uitvinding van die Duitsers) en gortdroge kartoffeln en bijzonder matige gegrilde groenten. Maar ach, mijn maag was weer gevuld.

Omdat het alweer even geleden is dat ik heb gevlogen, besloot ik maar eens aandacht te besteden aan de veiligheidsinstructies en zo. En aan de kotszakjes die ik niet nodig had, maar wel grappig vond.

Bijna geland! Niemand klapte na de daling, thank God. Vind dat altijd vrij gênant. Gelukkig leken mijn medereisgenoten grotendeels zakenlui die andere prioriteiten hadden.

Wat ik heel bijzonder vond, is dat ik, doordat ik thuis al online had ingecheckt, helemaal nergens mijn identiteitsbewijs hoefde te laten zien. Niet voor vertrek, niet na aankomst… Heel raar. Ik las dat het niet verplicht is bij vluchten binnen de EU/Schengen-landen, maar toch, in deze tijd…

Bij mijn bezoekje aan het toilet werd ik direct geconfronteerd met een van mijn grootste gruwelen: wc-papier in de vorm van tissues. Toevallig had ik vlak voor mijn tripje een blogpost over de ergste plee-perikelen geschreven.

Ik had vooraf uitgezocht dat ik na aankomst nog zo’n drie kwartier aan daglicht zou hebben. En dus haastte ik me naar het metrostation om gauw naar het centrum te gaan. Het OV in Denemarken is echt top, trouwens. Het schijnt dat volle treinen en vertragingen daar een soort buitenaards fenomeen zijn in plaats van dagelijkse ellende.

Prima boodschap, dit. Alleen niet helemaal duidelijk of en waar er nog een komma hoort.

Ik stapte uit bij Kongens Nytorv…

…en wandelde snel door naar Nyhavn voor het extreem toeristische kiekje van de gekleurde huisjes. Wel superfijn dat het zelfs op deze plek nu heerlijk rustig was. Oké, het was een woensdagavond begin april, maar toch.

Ik had op deze plek nog een andere missie buiten van het uitzicht genieten. Namelijk: mijn eerste internationale geocache vinden! Op zich had ik al wat Duitse geocaches afgetikt, maar aangezien die binnen een straal van 10 kilometer van mijn huis lagen, vond ik dat niet echt tellen. Dus extra blij met deze!

In de buurt van het Kongelige Teater zou ook een geocache moeten liggen, maar die vond ik niet zo snel. Aangezien het snel donkerder werd, hield ik het voor gezien, maar niet voordat ik dit pareltje had vastgelegd.

Vet leuk, deze vrolijke kleurtjes in de metrostations!

In de buurt van mijn hotel pikte ik ook nog even een geocache op. Gelukkig kon ik deze op de tast vinden!

Mijn verblijf voor de nacht. Lang niet slecht, toch?

In de lobby was een soort halve jungle. Denemarken is best wel een groen land! Ik zag onderweg windmolens en weides met zonnepanelen en ik merkte dat ik daar helemaal blij van werd. Net als van de kaartjes in mijn hotelkamer over het naar wens hergebruiken van je handdoek of het niet dagelijks laten verschonen van je beddengoed. Lekker bezig, die Denen!

Mijn kamernummer was een soort lichtjeskunstwerk.

Helaas duurde het binnen in mijn kamer even voor ik de de lichtknop had gevonden, waardoor ik mezelf bijna verwondde. Daarnaast stootte ik mijn hoofd keihard voor ik ging douchen en kwam ik er ’s nachts achter dat de badkamer een miniem, maar zeer verraderlijk scherp drempeltje had. Maar goed, ik leef nog en raakte niet blijvend geblesseerd.

Het rolgordijn ging omlaag met een knopje. Het duurde uiteraard even voor ik dat door had…

De W van wakker, stamppot eten! O wacht…

God, ik hou zo van ontbijtbuffetten…

Ze hadden ook een heel fancy sapkraantje met touchscreen. Een beetje overdreven, maar wel leuk.

Het lijkt nu alsof daar rechts een soort berg afvalhout ligt, maar het was gewoon een onderdeel van het hippe design-interieur.

Dit is veel beter dan stamppot.

Dit kaneelbroodje was zó goed! Ik weet niet precies wat dat toefje in het midden was, maar het was een goddelijke toevoeging.

Ik vind Scandinavische talen altijd zo leuk! Ik bedoel: ‘hjertestarter’ is toch een veel leuker en beter woord dan AED of defibrillator?

Voordat mijn meeting begon, bezocht ik nog even een paar van mijn Deense collega’s. Dit is het uitzicht van een van hun werkruimtes. Jaloeeeers! Ze vertelden dat ze hier regelmatig een hert zien lopen.

Meeting time!

Alsof het uitzicht nog niet jaloersmakend genoeg was, bleek de lunch die mijn Deense collega’s elke dag voorgeschoteld krijgen ook nog eens fantastisch. De kantine was serieus een soort luxe restaurant met allerlei heerlijkheden. Ik bedoel: dit ziet er toch supergoed uit? En zo smaakte het ook.

Ik appte O. dat ik serieus overwoog om ook vanuit het kantoor in Denemarken te gaan werken, maar toen wees hij me erop dat ik dan wel heel vroeg moest opstaan elke dag. Goed punt, wel.

Toen we terugkwamen in de meeting room, stond daar nóg meer eten. Hou op met me…

Een paar uur later was het alweer tijd om naar het vliegveld te gaan. Doei, Kopenhagen!

Maar uiteraard verliet ik het land niet zonder nog meer te eten. Ik besloot mijn diner iets soberder te houden gezien de hoeveelheid calorieën die ik al weggewerkt had. Mocht je ooit ook eens met honger op het vliegveld van Kopenhagen zitten, dan is Retreat een aanrader. Lekker eten en drinken en superaardig personeel. Hoewel trouwens iedereen die ik tegenkwam in Denemarken heel aardig was. Serieus, zelfs de mensen bij douane glimlachten en waren heel vriendelijk. Waar vind je dát nou? Ik bedoel maar.

Ondanks dat het een bliksembezoekje was, viel mijn bezoekje aan Denemarken zeker in de smaak. En niet alleen letterlijk, haha. Denemarken: til
hurtigt!