#WOT, say what? WOT staat voor Write On Thursday. Elke week plaatst Martha een woord waarmee je iets kunt doen op je blog. In tekst of (bewegend) beeld. Ik volg het al een tijdje en dus werd het hoog tijd om zelf eens mee te doen. En daarvoor zette ik mijn principe dat hashtags alleen op Twitter en Instagram gebruikt mogen worden zelfs even opzij. Wat willekeurige gedachten over het paasverhaal, de paashaas en eten – heel veel eten.

Pasen ~ het belangrijkste christelijke feest in het liturgische jaar, volgend op de Goede Week. Christenen vieren deze dag vanuit hun geloof dat Jezus opgestaan is uit de dood, op de derde dag na zijn kruisiging.

Het paasverhaal

Tja, Pasen. Als Limburgse met rooms-katholieke achtergrond – al ben ik niet meer gelovig – ken ik het verhaal natuurlijk goed. Die wederopstanding? Het lijkt me sterk. De kruisiging en wat eraan vooraf ging, zijn wel interessant. Ik ga vanavond heel cliché naar The Passion kijken, en daarmee eindigt het religieuze deel van Pasen voor mij wel.

De paashaas

Oké, toch nog  heel even terug naar de religie. Rond de paastijd had ik me eens gerealiseerd dat het verhaal van een haas die eieren verstopte ongeveer net zo geloofwaardig was als het Bijbelverhaal. In die tijd verbleef ik zo af en toe in het klooster voor “kinderwerk” (Elly en Rikkert-trauma included) en toen zei ik tegen een non “De paashaas bestaat niet, hè?” Eenmaal thuis was ik ook wel gauw klaar met de Kerstman, maar bij Sinterklaas was ik wat minder snel overtuigd. Nóg een trauma. Arme mini-Audrey.

Eieren zoeken vond ik trouwens wel nog altijd heel leuk. Het is een soort real life-computerspel, geweldig, toch? Toen mijn ouders wel klaar waren met verstoppen, deden mijn zus en ik het nog voor elkaar. Binnen, en dan maar je best doen om de lastigste plekjes te bedenken voor de ander. Nu mijn zus zelf een kind heeft, gaat het verstoppen natuurlijk weer helemaal terugkomen. Neefje F. maakt Pasen voor de tweede keer in zijn eerste levensjaar mee. Op zondag gaan we gezellig samen eten ’s avonds. Gewoon thuis, met kneuterige Paas-servetten. Of misschien ook wel Kerst-servetten. Dat kan bij ons allemaal.

Paaseieren

Ik las deze week hier en daar berichten over (de consumptie van) paaseieren, die dan vaak bleken te gaan over de chocoladevariant. Nu ben ik dol op chocola en hap ik aardig wat chocolade-eitjes weg rond Pasen, maar ik ben een nóg grotere fan van the real deal. Gekookte eieren vind ik al heerlijk, maar paaseieren zijn nóg lekkerder. Volgens mij worden ze gestoomd voor de houdbaarheid, en daardoor is de smaak net wat anders. Sowieso halen wij onze eieren (ook de geverfde) altijd bij een boer in plaats van de supermarkt, en het verschil proef je echt.

In elk geval is Pasen met al die eieren (bij het ontbijt, de lunch en als snack – ja, ik ben echt erg) voor mij dus een groot feest. En tja, dat Pasen bij veel mensen (ook) om lekker eten draait, is eigenlijk niet zo vreemd als je bedenkt dat Pasen de afsluiting is van de vastentijd. Een soort christelijk Suikerfeest na de Ramadan. Nu heb ik de afgelopen weken niet gevast, maar ik heb ook niet actief gecarnavald, dus dat scheelt. Slimme lui, trouwens, die christenen: gewoon voor én na de vastentijd feesten.

Wat zijn jouw plannen voor Pasen? En willen jullie me alsjeblieft vertellen dat ik niet de enige ben die dol is op echte paaseieren? 😉