Bij mijn oproep voor vragen voor een Q&A (je kunt er nog insturen!), was er één vraag die echt veel gesteld werd. Blijkbaar zijn jullie nieuwsgierig wat voor werk ik eigenlijk doe. Uiteraard ga ik alle vragen nog beantwoorden in een apart Q&A-artikel, maar over het werk dat ik doe – en wat ik na mijn studie Communicatie- en Informatiewetenschappen zoal gedaan heb – ga ik nu alvast vertellen.

Waarom koos ik voor Communicatie- en Informatiewetenschappen?

In 2008 – alweer 12 jaar geleden! – begon ik met mijn studie Communicatie- en Informatiewetenschappen. Eigenlijk was ik jarenlang van plan geweest om Journalistiek te gaan doen in Tilburg, maar na een waanzinnig interessant praatje van een hoogleraar over de diverse onderwerpen en onderzoeken die er voorbij kwamen, was ik om. Dat ik ook nog een minor Journalistiek zou kunnen doen, was helemaal een mooie bonus.

Tekst en taal zijn dingen die ik al mijn hele leven heel leuk vind, dus dat ik in de communicatierichting zou gaan zoeken, was eigenlijk best logisch. Aan de Radboud Universiteit in Nijmegen – waar ik mijn bachelor volgde – kun je bij CIW een vreemde taal kiezen waar je je naast de reguliere communicatie- en marketingvakken verder in ontwikkelt. Ik koos voor Engels en hoewel ik daar altijd wel al goed in was, heb ik echt heel veel geleerd van die verdiepingsslag.

Mijn eerste baan

Tijdens mijn studie was een stage niet verplicht, maar wel een optie – en ik greep die kans met beide handen aan. Ik ging werken voor een overheidsorganisatie. Heel erg leuk, en wat heb ik dáár veel geleerd. Het communicatieteam was klein, dus ik kreeg van alles wat mee (teksten schrijven, online, activiteiten en evenementen organiseren, perscontacten…). Ook was er veel ruimte voor initiatief van mijn kant. O, en werken voor de overheid is dus echt niet suf of saai. Ik zou het zo weer doen!

De stage liep door in een vakantiebaan en uiteindelijk werd het een bijbaan. Eerst naast mijn master, en daarna als gewone parttime baan tijdens mijn banenjacht. Ik wist dat vastigheid of fulltime werken er niet in zaten daar, maar ik ben onwijs blij dat ik er nog zo veel ervaring heb kunnen opdoen. In die tijd was het namelijk superlastig om een baan te vinden – in het algemeen, maar zeker ook in de marcomwereld, waar 150 tot 200 sollicitaties op één vacature echt geen uitzondering waren.

Werken in de webcarewereld

Na een paar weken ww belandde ik in de wereld van de webcare. Daar schreef ik ooit al een ‘achter de schermen’-artikel over. Ik zette een webcareteam op, had de dagelijkse leiding en werkte zelf ook mee. Uitdagende cases en de mogelijkheden om leuke, creatieve reacties te plaatsen waar dat passend was, vond ik leuk, maar ik merkte al snel dat ik uitdaging miste. En dan werkte ik ook nog eens namens een waanzinnig slechte internetprovider. Nee, dat was niet écht een baan voor mij op de lange termijn.

Werken bij een communicatiebureau

Na een jaartje ging ik door naar baan nummer 3. Tja, en over mijn werk bij een communicatiebureau hebben jullie al eens wat kunnen lezen. Het was namelijk de baan die me bijna een burn-out bezorgde.

Wat me heel leuk leek aan werken in de bureauwereld, was de afwisseling. En toegegeven: die was er ook. Ik heb in een relatief korte tijd ervaring opgedaan bij heel wat organisaties in verschillende sectoren. In mijn geval kwam er alleen een commerciële druk bij kijken die ik niet prettig vond – en zeker niet in die mate. Zo verwachtte mijn baas bijvoorbeeld dat ik voor 80/85% declarabele uren zou kunnen schrijven (die moesten we elke dag bijhouden), en als iemand bijvoorbeeld twee dagen veel lager zat, dan kwam er al gedoe.

Ik solliciteerde later ook nog eens bij een ander bureau, en daar zei de directeur dat hij een productiviteit van zo’n 70% verwachtte. En, zo voegde hij er direct aan toe, dat bekeek hij dan op basis van een paar maanden. En uiteraard, als er gewoon weinig werk wás, dan woog hij dat natuurlijk ook mee. Wereld van verschil dus, en het bewijst dat werken bij een communicatiebureau niet per se stom of zwaar hoeft te zijn. Zelf vond ik het ook een nadeel dat je een organisatie toch minder goed leert kennen en ook vaak niet zo de diepte in kan.

Wat ik nu voor werk doe

Gelukkig was er een happy end! Ik werk inmiddels alweer twee jaar bij een heel tof bedrijf. Dat ik weer in het bedrijfsleven terecht zou komen, had ik niet direct verwacht. Wat voor mij echt een bepalende factor bleek, is dat het bedrijf een mooi product maakt waar ik echt helemaal achter sta.

Ik werk in het marketingteam (met veel nationaliteiten en culturen, echt leuk!) en in het kort kun je eigenlijk stellen dat ik verantwoordelijk ben voor alles wat met tekst en content te maken heeft. Ik schrijf teksten voor brochures, handboeken, de website, social media… Oftewel: voor alles waar woorden nodig zijn. Ook regel ik vertalingen, leid ik projecten, werk ik (mee) aan het ontwikkelen van nieuwe campagnes en doe ik interne communicatie. Een heel leuke, afwisselende baan dus, waarin ik lekker veel mag schrijven, superleuke collega’s heb en ook een leidinggevende die echt top is.

Nu ben ik natuurlijk ook wel benieuwd geworden: wat doen jullie voor werk?