Stil zitten en niks doen is niet zo mijn ding. Juist daarom maakte ik van ‘vaker mediteren’ een item op mijn 21 for 2021-lijstje.
Afgelopen weekend was de Nationale Tuinvogeltelling van de Vogelbescherming. Een bijzonder geschikte manier om mezelf te dwingen eens een half uur alleen maar naar buiten te kijken.
Voor mijn verjaardag had ik een vogelhuisje voor vogelpindakaas gekregen. Dat hing ik zaterdag op en daarom leek zondag me bij uitstek een geschikte dag om AL die vogels die ongetwijfeld op dit nieuwe luxe snackbuffet af zouden komen te tellen.
Hoe dat in de praktijk verliep? Ik neem je mee in wat ik dacht en zei tijdens mijn half uurtje vogels kijken.
Ik zette een stoel achter de schuifpui op een positie van waar ik mijn achtertuin vrij goed kon overzien. Sproet krulde zich gezellig op naast me.
Ik had eerder die dag al twee koolmeesjes gespot. Het was slechts een kwestie van tijd voor die zich weer zouden laten zien, toch? TOCH?
Het bleef rustig. Heel rustig. Buiten dan. Niet in mijn lichaam. En mijn stembanden waren ook niet echt heel rustig.
Ik probeerde vogels te lokken met vriendelijke woorden als “Vóóógeltjes, kom dan, ik heb lekkere pindakaas voor jullie opgehangen.” (Ja, ik ben nu 31. Nee, dat betekent niet dat ik me volwassen zou moeten gedragen.)
Op een gegeven moment ging ik over op smeekbedes. Werkte ook niet. Nog een geluk dat die vogels me niet konden horen omdat ik achter glas zat.
Daarna liet ik een scheet. Sproet verliet me. Geheel terecht, maar toen voelde ik me helemaal een treurige eenzame idioot.
De tijd tikte door en de stand bleef steken op exact nul vogels.
Af en toe gromde ik iets als “Pfff, wat is dit saai” of “KOM DAN VOGELS” of “Djiiiiees wat duurt dit LANG”.
Ondertussen was er geen beweging. Of ja, alleen de rotte peer die Vriend O. een paar weken geleden had opgehangen slingerde nog wat op en neer. Ik begon serieus te overwegen om die door te geven als ‘niet herkende vogel’.
Maar toen zag ik koolmeesjes! Twee stuks. Op een boom in de tuin van de buurvrouw links. Verdorie, die mocht ik dus niet meetellen.
Even later vlogen ze naar de grote boom van de achterbuurvrouw. Dat betekende dat ik er nog stééds geen mocht noteren.
Maar TOEN vloog er een op de halfopen regenpijp (of noem je dat een dakgoot, ook al zit-ie technisch gezien niet op een echt dak?). En daarmee was-ie precies WEL in mijn tuin. Ik noemde de koolmees Wouter (haha).
De andere koolmees hopte inmiddels naar de voorkant van de boom van de achterbuurvrouw. Op een gegeven moment zat-ie op een tak die over de erfgrens hing en was-ie dus VAN MIJ! Of ja, voor de telling dus, maar toch: VAN MIJ!
Hij vloog vrij snel weer weg, maar ik had twee koolmeesjes mogen noteren, dus ik was zielsgelukkig. Wouter zat nog lekker te chillen in de dakgoot en ik zei tegen hem dat hij een lieve koolmees was en vertelde dat hij gerust wat van de lekkere pindakaas mocht proeven, maar blijkbaar wilde hij niet.
Uiteraard deelde ik mijn enthousiaste observaties hardop met Vriend O. Die zei dat ik anders een mailtje naar de BBC moest sturen met een open sollicitatie voor als David Attenborough het loodje zou leggen.
Opeens zat ik al over de helft van de tijd. Halleluja! En nog meer halleluja, want toen zag ik opeens een heleboel huismussen op mijn kleine boompje met sierappeltjes. Zes stuks maar liefst!
Oké, huismussen zijn natuurlijk op zich de meest saaie en standaard vogels die er bestaan, maar in the heat of the moment behandelde ik ze natuurlijk alsof ik een stel vliegende mammoeten had gezien.
Ze bleven nog best een tijdje zitten, en ik zag dat er een heel dikke bij zit. Ik riep dat uitbundig tegen Vriend O. en toen vroeg ik me opeens hardop af of ik nu een vogel zat te fatshamen.
De laatste vijf minuten duurden HEEL lang, want ik moest naar de wc. Ik overwoog het voor gezien te houden, maar toen wees Vriend O. me er fijntjes op dat er dan vást op het moment dat ik mijn derrière op de wc-bril liet zakken een pelikaan en twaalf flamingo’s in de tuin zouden landen.
Kleine kans, zou je zeggen, maar je begrijpt: ik ging het risico toch niet nemen.
Je snapt het al: er gebeurde niks. Ongeveer op het moment dat ik me hardop afvroeg of Vriend O. de timer van de iPad had gehackt, klonk er een vrolijk melodietje.
I made it! Hebben jullie ook mee geteld?
1 februari 2021 om 09:24
Haha wat leuk geschreven! Fijn dat je toch nog wat gespot hebt 😉
1 februari 2021 om 15:09
Wat tof zeg dat je mee hebt gedaan aan de vogeltelling en ook leuk om je ervaring te lezen! Ik heb het nog nooit gedaan, maar het lijkt mij ook wel mooi om daar eens aan mee te doen! Ook al is het zo te lezen wel een beetje een uitdaging, dat maakt het juist leuk.
1 februari 2021 om 15:16
Geweldig leuk geschreven! En gelukkig was het niet helemaal voor niets.
1 februari 2021 om 15:37
Heerlijk dit! Ik verwachtte dat je iets met één, twee drie had gedacht, maar het is veel boeiender dan dat. Wel jammer van de flamingo’s die niet op kwamen dagen;).
Naomi postte onlangs…Oeps, foutje!
1 februari 2021 om 15:40
Ik heb niet meegeteld want die ene duif en die andere ekster en het koolmeesje komen toch niet als ik er om vraag.
Huismussen zijn hartstikke bedreigt joh. dus die zes dat is mooi meegenomen..
1 februari 2021 om 18:40
Hahaha, wat een heerlijk verhaal 🙂 Gelukkig kwamen er toch wat vogeltjes kijken!
1 februari 2021 om 20:53
Hahaha, ik zie het zo voor me! Ik dacht eerst nog; oh balen dat ik dit gemist heb. Maar ik heb er denk ik niet echt het geduld voor. Haha. Wel heel leuk dat je het toch gedaan hebt.
1 februari 2021 om 21:38
Arme sproet, heb zitten lachen maar wees blij ik zou helemaal niks door kunnen geven ja behalve iets als: er vloog iets voorbij maar de kat was er dus die is doorgevlogen.
2 februari 2021 om 08:37
Ik raak altijd meteen de tel kwijt, en vind tellen erg lastig. Maar ik kijk wel gewoon elke dag naar de vogeltjes : )
2 februari 2021 om 16:16
Zo leuk geschreven! 😀 Hier zitten alleen duiven in de tuin, als de hondjes niet buiten zijn, uiteraard. En bij de buurman zit een grote, elektronische vogel. Het is hier dus maar povertjes gesteld. Mijn ouders hebben aan hun woonkamerraam zo’n vogelhuisje met van die vetbollen aan en daar zitten altijd roodborstjes, mussen en koolmeesjes dus dat is wel een feest om te zien.
Trouwens, je lacht met dat dozijn gekke vogels dat er net zou zijn als je op de wc zit, maar in de tuin van mijn schoonouders zaten eens een stuk of 30 ooievaars! (ik overdrijf waarschijnlijk een beetje maar het waren er zeker meer dan 10!)
2 februari 2021 om 16:59
Hahahaha leuk!!!
Ik was het dus vergeten. Ik herhaal: Kelly, de vogelaarster, was het vergeten. Pas toen ik de top 3 van de telling zag, dacht ik: miljaar en al die vogels die ik aantrek (het is als Disneyprinsessen maar dan beter), ik zou heel die telling door elkaar gezwierd hebben.
Anderzijds: ik ben wel fan van Wouter de koolmees. Is hij al eens teruggekomen?
Kelly postte onlangs…januari ’21 (en ook nog een stuk december want die maand bestond ook nog)
2 februari 2021 om 22:55
Hahaha! Zo grappig! En nee, ik heb niet geteld. Er landen geen vogels op mijn balkon. Er vliegen hier wel veel zeemeeuwen voorbij. Gratis weetje: zeemeeuwen hebben zwemvliezen ipv tenen. Daarom zitten ze nooit in een boom.