De laatste tijd vliegen de reclames en Facebook-advertenties voor maaltijdboxen me weer om de oren. Marley Spoon, Hello Fresh, Ekomenu… De Allerhande-box is ivm corona tijdelijk gestopt, maar het aanbod van maaltijdboxen in Nederland is nog altijd heel ruim. Ik weet dat sommige mensen erbij zweren, maar ik ben zelf absoluut geen fan. Ik leg je graag uit waarom ik vind dat maaltijdboxen complete onzin zijn.

De zin en onzin van maaltijdboxen

Mijn ervaring met maaltijdboxen beperkt zich tot twee Marley Spoon-boxen, alweer een tijdje geleden. Ik wist ze allebei voor zó weinig geld te scoren dat ik besloot dat het daarvoor wel de moeite waard was. Destijds heb ik de kleine lettertjes héél goed gelezen, want in de beginperiode van maaltijdboxen in Nederland ontstond al snel het beeld dat het abonnementen waren waar je nooit meer vanaf kwam. Ik geloof dat dat inmiddels wel verbeterd is, maar toch.

Koken met een maaltijdbox goedkoper? Onzin!

Als je de volle mep betaalt voor een maaltijdbox, ben je veel en veel te duur uit. Zelf beweren ze steevast dat het juist voordelig is, omdat je alle ingrediënten in afgepaste hoeveelheden krijgt. Tja, alles leuk en aardig, maar bollen knoflook, netten uien en potjes kruiden gaan er hier in zo’n hoog tempo doorheen dat dat argument onzin is.

Want wat betaal je ongeveer voor een maaltijdbox? Voor drie avondmaaltijden voor twee personen moet je minstens 40 euro neertellen – en vaak is dat nog meer. Als je in plaats van drie maaltijden per maand er 30 wil eten (vasten is niet zo mijn ding), is dat omgerekend meer dan 400 euro per maand. En zelfs als je je beperkt tot één box met drie maaltijden per week, kost dat je makkelijk tegen de 200 euro per maand. Dan mis je niet alleen een substantieel deel van je avondmaaltijden, maar heb je ook nog niet ontbeten, geluncht, gesnackt of koffie of thee gedronken. Aangezien Vriend O. en ik met z’n tweeën voor zo’n 260 euro per maand aan boodschappen besteden, vind ik dat dus een behoorlijk slechte deal.

Mijn ervaring met Marley Spoon

Mijn ervaring met een aanbieding van Marley Spoon overtuigde me om vooral géén abonnement op een maaltijdbox te nemen. Het begon al met de bezorging van de eerste box. Ik koos voor een vrijdagavond, met volgens mij een timeslot tussen 18.00 en 21.00 uur. Op de dag zelf kreeg ik bericht dat het tussen 20.57 en 21.57 ging worden. Tegen half 10 kreeg ik bericht dat de bezorger vertraagd was. Rond half 11 – het tijdstip dat ik meestal mijn bed in duik – werd ik gebeld dat de vertraging nog verder was opgelopen. Ik mocht kiezen: de bezorger zou rond 11 uur ’s avonds zou kunnen komen, of ik mocht voor een nabezorging op zaterdagochtend kiezen. Mijn ogen vielen al bijna dicht, dus we gingen voor de laatste optie.

Toen ik ’s ochtends contact opnam met de klantenservice over het tijdvak, gaven ze aan dat één bezorger vanuit het midden van het land op pad ging met alle nabezorgingen. Eh, oké… Enkele uren later werd ik gebeld dat mijn pakket helaas verdwenen was en er ook geen vervanging kon worden bezorgd. Hmm… mijn educated guess was toen toch echt dat die bezorger gewoon niet zo’n zin had om helemaal af te zakken naar Limburg.

De annulering van de box hield wel weer in dat we onze maaltijdplanning voor de dagen die volgden last-minute moesten aanpassen. Niet zo handig dat we alsnog een bezoekje aan de supermarkt moesten brengen. Beetje ironisch dat Marley Spoon beweerde dat je met hun maaltijdbox wel 4 uur per week kon besparen op boodschappen doen. (Zijn er mensen die voor een gemiddeld gezin zoveel tijd doorbrengen in supermarkten? Hoe dan?) In dat geval zou je toch op z’n minst verwachten dat ze betrouwbaar zouden zijn in de levering.

De nieuwe poging(en) met een maaltijdbox

Even later kwam een nieuwe kans, waarbij ik voor dezelfde lage aanbiedingsprijs drie nieuwe maaltijden mocht uitkiezen. Dat was dus op zich netjes geregeld. Twee daarvan waren best lekker – ik heb de receptkaarten bewaard en we maken er nog wel eens variaties van – maar de derde was een hilarische fail. Je ziet het gerecht op de foto bovenaan dit artikel: een treurig miniem wit bolletje met een burger met kaas en ongeveer drie lepels groente per persoon.

Door de vertraging in mijn boxen kreeg ik even later nog het aanbod om iemand een gratis box cadeau te doen. Via een semi-slinkse constructie liet ik een doos bij mijn ouders bezorgen (die zo’n maaltijdbox zelf toch niet zagen zitten) en aten we nog twee keer een Marley Spoon-maaltijd (één maaltijd bestelde ik dubbel om bereid en wel aan mijn ouders te doneren). Eentje was mwah, de ander wel lekker, maar ik wist inmiddels zeker dat maaltijdboxen gewoon niet mijn ding zijn.

Overige nadelen van een maaltijdbox

Naast de veel te hoge prijs en de haperende bezorging is een ander groot nadeel van maaltijdboxen dat de maaltijden in het algemeen niet echt waanzinnig lekker of origineel zijn. Ook de portiegrootte – waar sommige mensen wél lyrisch over zijn – vond ik vaak tegenvallen.

Ook worden bij maaltijdboxen alle ingrediënten per maaltijd in dezelfde zak gedaan. Dat presenteren ze zelf als een handig voordeel, maar daar was ik het niet mee eens. Mijn koelkast is niet al te groot en de zakken namen veel plaats in. Omdat letterlijk álles in één zak zat, betekende dat dat ik ook koelkastruimte zou moeten opofferen aan dingen als broodjes, droge pasta, uien, knoflook en ongeopende blikjes tomatenpuree. Wat mij betreft zou het veel handiger zijn geweest om per maaltijd een koelkastzakje te maken én een zakje met de overige ingrediënten, want er zijn genoeg producten die juist slechter worden van een verblijf in de koelkast.

Nee, maaltijdboxen zijn ab-so-luut niks voor mij. Wat zijn jouw ervaringen?