De maand januari is alweer voorbij. Terug- en vooruitblikkend: hier word ik blij van!

– Dat de 31-day squat-challenge van Feel Magazine is afgelopen. Thank god! Ik weet inmiddels niet meer zo goed wat me bezielde. Ik denk dst ik dacht: joh, is goed voor je, gewoon doen. Op de Wii ging dat squatten me altjjd wel aardig af, maar meer dan 150 achter elkaar is toch wel andere koek. Maar ja, ik had bedacht dat ik niet zou opgeven, dus dat heb ik ook niet gedaan. Maar voor mij voorlopig geen squats meer!
– Dat Wie is de Mol weer is begonnen! Ja, ik ben een molloot, en een best wel erge ook. Ik wil dat iedereen in huis zwijgt tussen half 9 en half 10 op donderdagavond. En dan ga ik met Molboekje en pen naar de televisie staren. Net zo leuk als de afleveringen zelf, zijn de verslagen die the day after op Recensiekoning verschijnen. Echt een aanrader!
– Jarig zijn en chocoladeprogrestaart eten. Die twee zijn nogal een onlosmakelijke combinatie geworden. Chocoladeprogrestaart is namelijk een van de lekkerste dingen die er bestaan. Gek genoeg weten veel mensen niet wat het is. Nou, stel je heerlijk knapperig schuim voor. Met chocoladecrème ertussen, eromheen én erop. God-de-lijk.
– Dat de Olympische Spelen bijna beginnen! Ik ben een enorme schaatsfan, en ondanks het hele gedoe om deze editie heen, is het toch gewoon een magisch sportevenement. Behalve dat ik er heel veel zin in heb, word ik er ook nu al plaatsvervangend zenuwachtig van. Ik gun mijn favorieten zó die gouden medailles, dat ik tijdens het kijken ook bang zit te zijn dat het niet lukt. Maar laten we er maar gewoon vanuit gaan dat het helemaal goedkomt. Positieve vibes sturen naar Sotsji. Dat kunnen ze daar wel gebruiken!