Vijf dingen waar ik absoluut geen talent voor heb

| Geen reacties

Hoewel ik best geloof dat hard werken loont en je met inzet en doorzettingsvermogen een heel eind komt, moet je in mijn ogen bij sommige dingen gewoon erkennen dat je ze niet kunt. Alleskunners bestaan volgens mij niet, en dat is maar goed ook. Behoefte aan een flinke egoboost? Lees dan op welke vijf gebieden ik écht een ramp ben.

Sport

Is dat niet een beetje breed, ‘sport’, zul je nu misschien denken. Nou, nee. Alle mensen die mij ooit gymles hebben gegeven (of die dit tafereel met eigen ogen hebben gezien), zullen bevestigen dat ik echt nergens iets van bak. Pietertje zou me uitlachen bij voetbal, en ik ben zo’n type dat bij tennis létterlijk geen bal raakt. En dan slagbal, softbal of honkbal. Lachen man. Allemaal naar voren, Audrey gaat slaan! Of ja, een poging tot. Eigenlijk ben ik compleet kansloos in alle balsporten. Niet zo verwonderlijk met mijn slechte motoriek, dus ook bij speerwerpen hield iedereen altijd zijn hart vast. 100 meter sprint? Ik ben blij als ik onder de 20 seconden blijf. Duurvermogen? Heb ik ook niet. Turnen dan? Ik raakte al in de knoop als ik aan ringen moest zwaaien. Het enige waar ik een beetje plezier aan beleefde was zelfverdediging voor meisjes. Beetje oerkreten schreeuwen terwijl je met je armen in de lucht stootte. Al wil ik ook niet weten hoe dat er voor anderen uitgezien moet hebben…

Nu is het enige sportieve dat ik doe dog walking (oké, oké, WANDELEN – maar wel op een redelijk tempo). Dat schijnt eigenlijk net zo prima te zijn als hardlopen, alleen doe je er dan wat langer over. En voor ik met agility (een hondensport noemen ze dat dan) begon, heeft ook niemand me verteld dat ik er zelf ook aardig buiten adem van zou raken. Ach, we zijn nu toch al verslaafd 😉 Verder hou ik het dus gewoon bij sport kijken, dat is beter voor iedereen.

Make-up

Als het gaat om kijken naar anderen met meer talent, scoort make-up ook hoog. Het is nogal vreemd dat ik op YouTube een aantal beautybloggers volg (voornamelijk om de niet-beautygerelateerde content), terwijl ik zelf nooit make-up draag. Ik heb vroeger wel eens pogingen gewaagd om structureel mascara te dragen en ook wel eens wat oogschaduw op mijn oogleden geplempt (voordat ik überhaupt wist dat er iets als oogschaduwbasis bestond), maar het feit dat ik mijn bril niet voor niets draag (-10,5 en -6,5 – iets met slechte genen en een lui oog) werkte daarbij niet echt mee. Er belandde meer mascara op de spiegel dan op mijn wimpers…

Hoewel ik in theorie dus alles weet over winged eyeliners en wimperkrullers en ik iemands crease kan aanwijzen, is de praktijk een heel ander verhaal. Eigenlijk is het net als met autorijden. Daarbij had ik de theorie ook véél eerder onder de knie. Gezien het aantal rijlessen dat ik heb gehad, is het waarschijnlijk een bijzonder slecht plan om tijd te investeren in het ontwikkelen van praktische beautyskills.

Met mijn handen werken

Ik heb wel eens geroepen dat ik het waarschijnlijk veel lastiger zou hebben gehad op een mbo-opleiding dan op de universiteit. De theorie zou ook hier weer geen probleem vormen, maar daadwerkelijk een (ambachtelijk) vak leren zou voor mij een, eh, uitdaging zijn. Ik heb daarom ook enorm veel respect voor mensen die goed zijn met hun handen en moeiteloos dingen in elkaar timmeren (kijk uit voor je vingers!) of lassen of die de mooiste bloemstukken of sieraden maken. Bij handvaardigheid kreeg ik standaard te horen dat mijn idee wél hartstikke leuk was, gevolgd door een extreem ongemakkelijke stilte. Op mijn baksels vind je daarom ook nooit ingewikkelde decoraties. Superknap dus als iemand dat wel kan, maar mijn gebrek aan een vaste hand en fijne motoriek laten me genadeloos in de steek. Boehoehoe.

Fluiten

Mijn moeders lijfspreuk is zo’n beetje ‘van proberen kun je iets leren!’ Nou, die is dus opeens niet van toepassing als ik probeer te fluiten. Als ik al geluid produceer, dan is het óf vals, óf heel zacht en zielig. Een vogel op zijn sterfbed is er niks bij. Ik heb een tijdje gelezen dat de truc is om ‘Q’ te fluisteren en er dan wat lucht achter te zetten. Dat werkt drie seconden lang inderdaad heel redelijk, maar daarna is mijn geluid al zo’n beetje op. Het lijkt me ook heel cool om op mijn vingers te kunnen fluiten, maar helaas. Nul komma nul geluid in plaats van serieus gefluit.

Navigeren

Ik ben heel erg jaloers op mensen met richtingsgevoel. Zelf verdwaal ik zonder externe hulp (TomTom, Google Streetview én een uitgeprinte plattegrond) genadeloos. Als er ooit een wedstrijd ‘Limburgse gehuchten opnoemen’ word georganiseerd, meld ik me meteen aan. Ik heb er namelijk een heleboel verkend in mijn pogingen om van stad naar stad te komen. En dat terwijl we hier gewoon snelwegen en grote wegen van A naar B hebben. Het is ook echt een wonder dat ik mijn soloreis navigatietechnisch nog vrij redelijk heb volbracht, al liep ik structureel de verkeerde kant op als ik twijfelde. Zelfs tijdens de 400(!) meter van St Pancras naar mijn hotel liep ik nog twee keer de verkeerde kant op. Oeps. Het scheelt dat ‘op vakantie zijn’ je wel een excuus geeft voor toeristische routes…

Waar ben jij echt heel slecht in?

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.


CommentLuv badge