Hoera ende hoezee, ik typ deze blogpost vanaf mijn gloednieuwe laptop! Ik heb ‘m net geïnstalleerd (en jeetje, wat stelt dat ding veel vragen), dus ik ben good to go. Bestanden moet ik wel nog overdragen, dus ik begin lekker met antwoord geven op de vragen die jullie me een paar weken geleden stelden.

Uiteraard, hoe gaat het ermee? 🙂

Een paar weken geleden zou ik waarschijnlijk iets gezegd hebben als ‘Goed! Beetje moe en soms wat last van mijn bekken, maar ik mag zeker niet klagen!’ Inmiddels heb ik aan mezelf toegegeven dat ik het eigenlijk best wel zwaar vind worden. Ik ben nu 24,5 week zwanger, mijn buik maakt sinds een paar weken een soort chronische explosieve groei door en ik merk dat er gewoon veel van mijn energie wordt weggeslurpt.

Het is op zich wel aardig vol te houden als ik voldoende rust neem – en best veel twin moms to be hebben nog veel zwaardere zwangerschappen – maar dat betekent niet dat ik dan maar door moet stomen alsof het niks is, want het is gewoon wél wat.

Welke spullen heb je al gekocht voor de baby’s? Vind je het leuk om spullen uit te zoeken?

Ik vind het héél leuk om spullen uit te zoeken. Iets té leuk, misschien. Ik was in het pre-zwangerschapstijdperk gewend om niet veel te shoppen, en nou ja, met een tweeling op komst moeten er wel gewoon de nodige dingen worden aangeschaft. Marktplaats is tegenwoordig mijn beste vriend, want we willen graag zoveel mogelijk tweedehands kopen (duurzaamheid!). Ik heb daar al een tweelingwagen gescoord, een luiertas, een babybadje, een zwangerschaps- en draagjas, een aankleedkussen…

En ja, hoewel ik qua kleding, slaapzakken en dekentjes ook al heb geshopt tussen de spullen van mijn zus, heb ik natuurlijk qua kleding ed ook wel wat dingen nieuw gekocht. Ik wilde de geboortepakjes (voor allebei maat 44 en maat 50) graag nieuw kopen, en als je dan op zo’n baby-afdeling staat, nou ja… Dan verander je toch een beetje in een hormonaal shopmonster dat alles véél te schattig vindt en opeens heel veel in haar mandje stopt. Ik tenminste wel. En ja, ze hadden me ook beter niet kunnen vertellen dat je nooit genoeg hydrofiele doeken kunt hebben, want die printjes zijn allemaal té leuk.

De rationele Audrey vindt het shopmonster niet zo leuk, de gevoels-Audrey zegt dat ze niet te streng moet zijn, dus ik hoop dat ze er samen een gebalanceerde en vooral kalme compromis van kunnen maken.

Gaan jullie een meter en/of peter kiezen?

Nee. Hoewel ik katholiek ben opgevoed (of ja, opgevoed, ik woonde gewoon in een Limburgs dorp waar het eind vorige eeuw simpelweg de standaard was dat je gedoopt werd en je communie deed), zijn Vriend O. en ik allebei niet gelovig. In mijn omgeving zie ik nog wel regelmatig dat er dan toch iets van peetooms/peettantes/speciale mensen worden aangewezen, al wordt babylief niet gedoopt, maar daar zagen wij niet echt de meerwaarde van in.

Denk je dat de hondjes iets merken van je zwangerschap? Je hoort toch soms dat ze dat snel doorhebben en dan lieve dingen gaan doen maar die van ons gaven er echt geen moer om :p

Ik moest lachen om deze, haha! Tot nu toe merk ik er helemaal niks van. Ik zeg wel af en toe iets tegen ze als ‘kijk, daar zitten de kindjes’, omdat het op zich wel sense maakt dat honden iets zouden kunnen voelen (ik hoor ook wel eens verhalen van anderen dat ze opeens heel beschermend zijn of zo), maar so far hier dus nog niks.

Waar kijk je het meest naar uit als de baby’s er straks zijn?

Ik verheug me er heel erg op om ze voor het eerst te kunnen zien en ze beetje bij beetje te leren kennen. Dat lijkt me het meest bijzondere van het ouderschap: dat je van superdichtbij mag meemaken hoe een kind zich ontwikkelt, opgroeit en de wereld ontdekt.

Verder heb ik nog een artikel in the making over waar ik me nog meer allemaal op verheug om te doen als ik niet meer zwanger ben, maar dit is wel het belangrijkste.

Zijn de hondjes alleen thuis als jullie werken of hebben jullie een hanny (hondennanny)? En gaat de hanny straks ook op de baby’s passen?

Deze vraag herinnerde me eraan dat ik nog eens een artikel wilde schrijven over onze niet-traditionele rolverdeling, so I did. In het kort: mijn vriend werkt vanuit thuis, dus we hebben geen hondennanny nodig. Hij gaat overigens zeker niet op de baby’s passen. Nee, hij gaat gewoon voor zijn eigen kinderen zorgen. Want dat is wat ouders doen, je weet zelf.

Tweelinggerelateerd

Johanne, die al een tweeling van ruim anderhalf heeft, was uiteraard geïnteresseerd in wat tweelinggerelateerde zaken.

Wat zijn je verwachtingen? Heb je al soort van ‘een plan’ (tegelijk voeden of juist niet / een bedje of twee bedjes / inbakeren of niet / box of nestje etc!)?

Mijn verwachting is dat het zwaar wordt. Heel zwaar, maar ook bijzonder. We hebben natuurlijk nog geen ervaring met het ouderschap, dus vergelijkingsmateriaal hebben we niet. Ons plan is om het zoveel mogelijk over ons heen te laten komen en te zien wat voor ons en de kindjes werkt.

Qua voeding wil ik een serieuze poging wagen met borstvoeding, maar ik zie het niet als een halszaak die koste wat kost moet lukken. Tegelijk voeden lijkt me tijdsbesparend, dus hopelijk werkt dat.

Wat betreft slapen vinden we twee ledikantjes het meest praktisch, ook qua beschikbare ruimte (dus geen wiegen). Sinds ik in tweelingmoeder-Facebook-groepen foto’s heb gezien van baby’s die samen in een bedje slapen (met de hoofdjes naar elkaar toe, dus het bedje aan beide kanten kort opgemaakt) ben ik helemaal fan van dat idee. Het plan zou dan zijn om het ene bedje in de babykamer te zetten voor overdag en het andere bij ons op de kamer voor ’s nachts. Mijn zus vertelde trouwens dat haar tweeling het helemaal niet prettig vond om in hetzelfde bedje te slapen, dus we zullen zien.

Inbakeren: klinkt logisch dat dat voor baby’s heel fijn kan zijn – we gaan zien of dat ook geldt voor onze kindjes. We zetten beneden een box neer en babynestjes lijken me wat overrated (en overpriced ook!), dus die staan niet op onze to buy list.

En hoe is het met jullie?