Offline shoppen is dood. De winkelstraten lopen leeg. Zeggen ze. Dus toen ik laatst broeken moest kopen, besloot ik om dat gewoon in Roermond te doen op een zaterdag. Om 10 uur was dat nog helemaal prima, maar toen ik rond half 1 bij de H&M belandde, was ik een ietsiepietsie minder blij met mijn plan…

Ik had dus broeken nodig. Om specifiek te zijn: een korte broek. Die had ik namelijk niet. Oké, technisch gezien heb ik er wel een. Twee zelfs, maar op de ene staan walvissen en de andere is wit-roze-gestreept en matcht met een topje waar een hond met een bril en de tekst Talk nerdy to me op staat. Dus ja, die draag ik alleen ’s nachts, voor ieders bestwil.

Korte broeken zijn zó overrated…

Wat ik dan wel in het openbaar droeg toen het bloedheet was? Nou, op mijn werk sowieso een lange zwarte broek (thank God voor airco), maar daarbuiten ook een lange spijkerbroek. Ik heb namelijk een beetje lastige benen. Ze zijn kort (als in lengtemaat 28), boven stevig en onder vrij slank en daarnaast zijn ze oogverblindend wit. Je zou kunnen zeggen dat dat niet zo gek is als ik niet eens een korte broek heb, maar serieus: of ze nou wel of geen zon zien: ze veranderen gewoon niet van kleur. Ze worden niet bruin, niet crème, niet eens gebroken wit. Rood gelukkig ook niet, dus dat scheelt.

… of toch niet

Jarenlang vertelde ik iedereen – en mezelf ook wel een beetje – dat het echt best wel meeviel in zo’n lange broek. Natuurlijk had ik het wel warm, maar dat heb je met 35 graden op zich wel in elke outfit, toch? Uiteindelijk werd ik overtuigd door alle vrouwen in mijn steeds feministischere Twitter-timeline en besloot ik dat ik op zijn minst eens een serieuze poging kon doen tot het vinden van shorts.

Het leed dat pashokjes heet

Dus daar ging ik. Het stadscentrum in. Ik kwam van alles tegen. Heel veel shoppende vrouwen, heel wat minder tassendragende mannen (variërend van oprecht enthousiast tot half depressief), diverse verkoopsters (van eerlijk adviserend tot verplicht, doch verveeld enthousiast) en vooral: pashokjes (van best wel prima tot VERSCHRIKKELIJK). Je zou zeggen dat ieder weldenkend mens wel kan bedenken wat er vooral wel en niet werkt in pashokjes, maar er zijn blijkbaar mensen die geld verdienen met het ontwerpen van pashok-gedrochten. Dus namens alle offline winkelende mensen ter wereld zijn dit mijn aandachtspunten.

Licht aan het einde van de tunnel

Het hoeft niet overal Victoria’s Secret te zijn, maar compleet onflatteus is wel het andere uiterste. Wil je nou wat verkopen of niet?

Stop de gordijnengruwel

Beste inrichter van de The Sting-winkel, wat dacht je precies toen je besloot de gordijnen lekker hoog op te hangen, met grote ringen en een extra zware stof? Dat ze er puur ter decoratie zouden hangen? Stond er niet in je briefing dat die krengen vooral functioneel moesten zijn? Dat het wel handig zou zijn als je ze heel makkelijk open en dicht zou kunnen doen? En dan ook goed dicht, zodat niet de halve winkel door een iets te grote spleet – die ondanks je wanhopige gesleur aan het gordijn maar niet wil verdwijnen – kan zien hoe je je omkleedt? Het kan zoveel beter… Van goed tot geweldig: gewone gordijnen die makkelijk meebewegen, de “zeiltjes” met gaten erin (zoals bij Only) en tot slot de DEURTJES (you go H&M!). Zo simpel kan het zijn.

Krukjes en haakjes

Als je eenmaal in het pashokje bent, dan is het natuurlijk helemaal fantastisch om je vijf tops aan hangertjes en drie opgevouwen broeken op welgeteld één haakje kwijt te kunnen. En als ik mijn schoenen uit moet doen om een broek te passen, dat doe ik dat het allerliefste terwijl ik op een been hink. Hartstikke leuk, even lekker balanceren. Hoef je ook geen geld uit te geven aan yogales. En ja joh, natuurlijk hou ik het liefst een hand tegen de muur om overeind te blijven in plaats van dat ik er twee beschikbaar heb om mijn schoenen een beetje efficiënt uit te doen…

Oké, geef me gewoon minimaal een krukje om op te zitten en véél ophangmogelijkheden. Is het nou zo moeilijk? (H&M strikes again)

Spiegeltje, spiegeltje, aan de wand…

… laat de spiegelloze pashokjes verdwijnen uit het land! Ja, ik snap het idee wel dat het handig is als je klanten verplicht geconfronteerd worden met je verkopers. Maar ja, bij mij wil het ook wel eens andersom werken: soms heb ik geen zin om in een bepaalde outfit het hokje uit te komen en zonder spiegel koop ik iets bij twijfel dan sowieso niet, terwijl ik met een full body spiegelbeeld zomaar positief verrast had kunnen worden.

Het moge duidelijk zijn: ik wil graag een spiegel IN mijn pashokje. Met eentje ben ik al tevreden, maar een tweede zodat je ook je achterkant kan checken is helemaal fantastisch. En aangezien dat zelfs bij H&M en Primark kan, kost het vast geen kapitaal.

Zoektocht geslaagd!

Uiteindelijk kocht ik mijn korte broek – hoe cliché – in de eerste winkel die ik bezocht tijdens mijn shopsessie. Ik ben er helemaal blij mee. Omdat een briesje voelen tegen je blote benen op een loeihete dag echt het allerbeste ooit is. En omdat ik voorlopig geen pashokje meer vanbinnen hoef te zien…