Nog wat flarden over mijn kraamtijd en het moederschap

| 14 reacties

Vandaag begint het “echte” leven weer. Het is tijd voor mijn eerste werkdag na mijn zwangerschapsverlof. Aan de ene kant vind ik dat zwangerschapsverlof echt véél langer moet zijn, maar aan de andere kant heb ik ook wel zin om me weer eens bezig te houden met iets intellectueel uitdagenders dan babyverzorging.

Tussen de bedrijven door is het me gelukt om mijn bevallingsverhaal neer te tikken. In dit artikel deel ik nog wat dingen die wel gewoon openbaar toegankelijk mogen zijn voor de hele wereld. Het zijn wat losse flarden, maar hé: dat vind ik al heel wat voor een licht vermoeide tweelingmoeder 😉

Een genuanceerd beeld

Een van mijn lezers stuurde me nog een felicitatiemailtje (heel lief) en benoemde dat ik in mijn 3 weken-update zo energiek klonk. Nu hebben we het geluk over het algemeen blije, tevreden baby’s hebben, maarre: ook hier is het natuurlijk niet altijd een en al rainbows and unicorns. Ook wij hebben nachten die volkomen rampzalig verlopen, baby’s die zo nu en dan een refluxfontein uitspuiten of heftige huilbuien. Ik heb ook gewoon momenten dat ik gewoon heel moe ben, even alleen maar kan huilen en flink klaag over hoe zwaar het is.

Ik vind het tweelingouderschap echt een zegen (het dwingt me om veel meer los te laten, wat ik een geweldige bonus vind voor mezelf), maar dat betekent niet dat alles fantastisch is. Bijzonder zwaar, maar ook zwaar bijzonder. Daarnaast heb ik het geluk dat Vriend O. ook de hele tijd thuis is. Ik heb echt diep respect voor ouders die het grotendeels of helemaal alleen moeten doen, of dat nou met een kindje is of met meer.

Honden en baby’s

De allerleukste Kelly vroeg nog hoe het ging met de honden samen. Nou, Mango vindt het dus he-le-maal fantastisch, die baby’s. Als je haar de kans zou geven, zou ze de hele dag bij de baby’s in de buurt zijn en ze helemaal aflikken, vermoed ik. Dat likken staan we natuurlijk niet toe (er zijn grenzen), maar ze staat heel regelmatig fanatiek kwispelend te snuffelen aan een baby.

Bij Sproet had ik wel verwacht dat ze nét iets minder enthousiast zou zijn. Sterker nog: ik hield ook rekening met de mogelijkheid dat ze het allemaal maar eng zou vinden (Sproet is nogal een gevoelig, wat angstig aangelegd hondje) en de hele tijd weg zou willen kruipen in een hoekje. Dat valt erg mee. Ze is gewoon relaxed, komt af en toe eens ruiken, maar laat die baby’s verder gewoon voor wat het is. Helemaal prima dus!

Wat trouwens wel nog een grappig verhaal is (nou ja, soort van), is hoe het in de kraamweek ging. Wij hadden dus bedacht dat het voor de honden wel fijn zou zijn als ze gewoon twee keer per dag een flinke wandeling konden maken, zoals ze gewend waren. Dus de eerste dagen dat we thuis waren, kwam mijn moeder ze elke ochtend ophalen om te wandelen en mijn schoonmoeder elke middag.

Hoewel het dus met de baby’s samen allemaal goed ging, merkten we wel dat de honden niet helemaal zichzelf waren. Ze begonnen over te geven (arme O. stond dan ’s ochtens manden en dekens schoon te maken…) en waren onrustig. Op een gegeven moment begon Mango te trillen toen mijn schoonmoeder kwam. En wat bleek? De honden werden direct weer de oude toen we de lange wandelingen met anderen staakten. Ze werden gewoon niet blij van al die veranderingen steeds. Korte wandelingen met Vriend O. en daarbuiten lekker thuis zijn bleek het allerfijnste voor ze…

Wachtwoord

Er zijn nu twee blogposts met een wachtwoord verschenen – in dit artikel leg ik uit waarom. Je kunt me gewoon mailen als je graag mee wil lezen. Wat me opvalt, is dat sommige lezers heel beleefd en voorzichtig vragen of ze misschien mogen meelezen en dat het ook niet erg is als ze het wachtwoord niet krijgen. En dat zijn dan gewoon mensen met wie ik al jáááren online contact heb en die ik als blogvrienden beschouw. Oftewel: JA NATUURLIJK mag je meelezen. Schroom niet om me te mailen of een DM op Twitter te sturen als we wel eens contact hebben dus, haha.

14 reacties

  1. Bijzonder zwaar en zwaar bijzonder. Dat vind ik tegelijk eerlijk én heel mooi. Mooi ook dat de honden zich eigenlijk aanpasten aan de nieuwe omstandigheden. En die lange wandelingen komen vast wel weer (of zijn er misschien (af en toe) al. Heel erg veel succes met werken!
    Naomi postte onlangs…Keuzes: stap voor stapMy Profile

  2. Oh wat sneu voor de honden. Wel fijn dat de oorzaak geen eng virus of zo was,

    Succes met je eerste werkdag. Ik kan mij nog herinneren hoe blij ik ooit was dat ik weer mocht beginnen. Is toch een andere kant van je hersenen die aan de slag mogen.

  3. Dat van de honden kan ik me ook wel voorstellen. Maar wel heel fijn dat de oma’s hier mee wilden helpen. En een keertje de honden erop uitsturen met helpende oma’s is vast niet zo erg. Maar de honden willen natuurlijk wel zeker weten dat zij ook nog bij het gezin horen nu de tweeling er is. Komt wel goed. En straks lekker in de zomer met het mooie weer met z’n allen een wandeling maken! Dan weten de honden zeker dat de roedel intact is en uitgebreid met de mini-mensjes!

  4. Ach germ, wat sneu voor de hondjes dat ze zo gestrest raakten van de veranderingen. Maar ik snap het ook wel, er gebeurde natuurlijk veel in korte tijd. Fijn dat het nu beter gaat. Succes met je eerste werkweekjes weer! Werk je nu vanuit huis of kantoor? Benieuwd hoe je het gaat ervaren om weer op te starten op kantoor.
    Amy postte onlangs…Ales Stenar: het grootste vikingmonument van ZwedenMy Profile

  5. Lieve foto!
    Fijn dat het zo goed gaat met de honden samen. Dat is toch altijd even afwachten. Gelukkig hebben de honden hun draai ook weer gevonden.
    Mooi om te lezen dat het ondanks de pittige momenten vooral toch zo bijzonder is de kraamtijd.
    Zo simpel is dan geluk postte onlangs…Ik mis je: een jaar zonder jouMy Profile

  6. Lol. Dan denk je de honden een plezier te doen. Wel fijn dat het zo goed gaat met de combi honden en baby’s. Ik heb overigens diep respect voor tweelingsouders. Ik ben aan het knutselen voor een tweeling. Dus dubbel. En dát vind ik al zwaar.
    PS: veel plezier op je werk!

  7. Bijzonder zwaar en zwaar bijzonder, die voel ik!
    Inderdaad soort van grappig met de hondjes en hun wandelingen :p Gelukkig wisten jullie de oorzaak snel te achterhalen.

  8. Veel succes met deze grote stap! Het is toch wel even een overgang van het leven thuis de wereld weer in : )

  9. Ja dat kan ik mij goed voorstellen dat het heerlijk was geweest als zwangerschapsverlof langer duurde!

  10. Lijkt me best een overgang om weer te werken, maar kan me inderdaad voorstellen dat het ook fijn is voor de afwisseling!

  11. Grappig dat honden ook zo gesteld zijn op gewoonte hé. Als ik met de hond van mijn mama wil gaan wandelen en mijn mama is thuis, maar gaat niet mee wandelen, zit Swiffer ook echt terug naar huis te trekken. Helemaal prima als ik geen zin heb in een lange wandeling haha. En succes met die eerste werkdag, lijkt zo snel al!
    Lesley postte onlangs…20 doelen voor 2022: de eerste updateMy Profile

  12. Wat een spannende overgang om weer aan het werk te gaan! Ik hoop dat je de eerste werkweken goed bent doorgekomen.
    Ik ben ook altijd wel benieuwd hoe het gaat tussen huisdieren en baby’s. Wat lief dat Mango zo nieuwsgierig is naar de kindjes en er graag met haar neus bovenop zit! Ik vermoed dat Pippa (ook een bang aangelegd poesje) ook eerder zou reageren zoals Sproet. Wel fijn dat het hielp toen hun oude ritme (zonder uitlaten) weer wat terug was.

  13. OH MY GOD ik krijg dus gewoon een vermélding!!! Leuk dat je daarop bent ingegaan, het is toch wat hé voor die honden. Misschien voor die baby’s ook, haha.

    Ik ga je wachtwoord vragen!!

  14. Wat leuk om deze update te lezen! Fijn dat het nu beter gaat met de honden en jullie de oorzaak ook direct weten. Zou toch anders zo sneu gaan. En ja dat moederschap is zeker zwaar, maar zo WAAR wat je zegt. Ook zwaar bijzonder. Mooi!

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.


CommentLuv badge