Het schijnt dat we per jaar zo’n 43 uur op de wc doorbrengen. Genoeg tijd om je behoefte te doen, de krant te lezen, op je telefoon te kijken, lekker te genieten van je me-time… of om je te ergeren. Want hoewel mijn eigen toiletten prima in orde zijn – oké, op de wc-rolhouder beneden die eigenlijk al sinds mijn verhuizing aan vervanging toe is na – is de toilet-experience buiten de deur vaak toch íéts minder prettig. Daarom wijd ik deze editie van Klein leed geheel aan irritante plee-perikelen.

All the girls standing in the line for the bathroom

Je blaas staat op knappen en je bent naarstig op zoek naar de dichtstbijzijnde wc. Ah, gelukkig, je hebt er een gevonden! F*ck, er staat een rij. Een lange rij. En dus sta je wanhopig op en neer te hupsen met je benen dicht tegen elkaar aan geknepen, in de hoop dat al die wijven eens g*dverdomme opschieten…

Vrij of niet?

Ook altijd fijn: van die wc’s waarbij de rode verf van het slot gesleten is, waardoor je als een stalker aan alle deurklinken staat te rammelen, en ze vervolgens allemaal tóch bezet blijken.

Wasknijper op je neus

Oké, dat festival-Dixi’s per definitie heel erg meuren, dat is nou eenmaal zo. Daar moet je mee leren leven. Het gebeurt echter ook wel eens dat je nietsvermoedend de plee betreedt waar net je collega of een familielid een bruin kasteel heeft gebouwd. En ja, iedereen poept (ook knappe vrouwen, echt waar!), maar een tikje confronterend is het toch wel.

Ook erg: als je, nadat je die stank van een ander drie lange minuten hebt moeten doorstaan, de wc uitkomt en er vervolgens iemand klaar staat om de wc in te gaan. En dat je dan eigenlijk wel wil zeggen dat het écht al zo was, maar dat je ook weet dat de situatie daar niet minder gênant van wordt. Struggles…

Op slot?

Ik kan me nog goed herinneren wat voor doodsangsten ik vroeger uitstond als ik een wc-slot niet direct open ging. Ik wist feilloos welke toiletten er op mijn persoonlijke zwarte lijst stonden. Stroeve wc-sloten: ze zouden verboden moeten worden.

Ook vrij ernstig: het moment dat je de deurklink omlaag ziet gaan en je je met bonzend hart afvraagt of je de deur nou wel op slot had gedaan. Aargh!

Wee het wc-papier

Wc-papier verdient een categorie op zich in de ergernissen-lijst… Dit vind ik de vier meest ergerlijke dingen:

Tissues?

Het aller-aller-ALLER-ergste vind ik toch wel die toiletpapier-dispensers waar van die mini-tissues in zitten. En waarvan je er dus minstens 10 moet pakken als je wil voorkomen dat je vingers lekker worden ondergedompeld in je zojuist uitgestoten lichaamssappen. Echt waar, welk zelfbenoemd genie heeft dat verzonnen? Dezelfde idioot die blisterverpakkingen voor scharen heeft uitgevonden?

Schuurpapier

Ook heel naar: van “dat schuurpapier dat je hele reet openkrast” (dit is een letterlijk citaat van Vriend O.). Echt, wc-papiermakers, jullie hoeven er echt niet voor te zorgen dat het nog voelbaar is dat papier wordt gemaakt van bomen. Of van dat wc-papier dat zó dun is dat je zelfs met een stapeltje van vier lagen nog chocolademousse aan je vingers hebt. Ik ben helemaal voor de klimaatwet, maar als het om wc-papier gaat, pas ik even. Steek je ecologisch verantwoorde pleepapier maar in je…

Denk niet bij het laatste vel…

Geen wc-papier en dat te laat ontdekken. Need I say more?

They see me rollin’…

Ken je dat, van die overfanatieke pleerollen? Die, als je ze ook maar met een vinger aanraakt spontaan 3 meter uitrollen? Heel irritant, die wc-rolhouders zonder remmingen.

Handen wassen

Aan het einde van de rit is het tijd voor het laatste obstakel: je handen wassen en vooral: afdrogen.

Kranen zijn er in alle soorten en maten. Je hebt van die kranen waaraan je niet kunt zien welke kant warm of koud is. En kranen waar je waterfles nét niet onder past. Of van die kranen met zoveel indrukwekkende technologie dat je er überhaupt geen water uitkrijgt. Ben ik de enige die altijd ruzie heeft met die sensoren?

Maar dit alles valt in het niet bij de soms helse mogelijkheden waarmee je je handen weer droog zou moeten krijgen. Met stip op 1: je handen moeten afdrogen in een friggin’ bladblazer. Echt, wie heeft bedacht dat je handen föhnen een acceptabel alternatief is voor je handen drogen? Want droog worden je handen nooit in of onder zo’n verschrikkelijk ding. Pff…

Oké, alles dat vochtdruppels opneemt is in principe beter dan die blazers. Maar toch, waarom je bij een drukbezochte wc in een openbare gelegenheid slechts één smoezelig handdoekje zou ophangen is mij een raadsel. Ook heel erg: die papieren doekjes van dezelfde leverancier als het ecologische wc-papier. Die je handen zo’n vieze geur geven. Uit die dispensers waar je er óf geen, óf zes in een keer uit krijgt. Over ecologisch verantwoord gesproken…

Wat zijn jouw grootste toilet-frustraties?