Ik voel me met deze blogpost wel een beetje een opschepper, moet ik bekennen. Alsof ik weer op de middelbare school zit en moet bekennen dat ik niet echt lang had zitten blokken om dat mooie cijfer te hebben (wacht, dit maakt het niet beter, hè?). Laten we maar snel overgaan tot het onderwerp kleding. Waar veel mensen het lastig vinden om bijvoorbeeld een paar maanden of zelfs een jaar geen kleding te kopen, gebeurde het bij mij eigenlijk puur toevallig. 1,5 jaar geen kleding kopen. Niet nieuw, niet tweedehands. Waarschijnlijk heb ik nog wel eens wat ondergoed of sokken gescoord als die aan vervanging toe worden, maar die boek ik in mijn financiële administratie niet onder ‘kleding’, omdat ik dat echt zie als noodzakelijke basics. (Ik koop ook niks spectaculairs op dat gebied, voor wie het zich afvroeg…) Ik vertel je alles over hoe ik dit voor elkaar kreeg.

Hoe ik 1,5 jaar geen kleding kocht (zonder moeite)

Zo’n 2,5 jaar geleden verhuisde ik. Een verhuizing is natuurlijk de ultieme confrontatie met hoeveel spullen je eigenlijk hebt. Ik maakte een flinke opruimslag in mijn kledingkast, zag de overvloed die ik had, ruimde later nog wat op, maar nog steeds heb ik ruim voldoende. Een echt minimalistische garderobe gaat ‘m voor mij niet worden. Ik vind de wetenschap dat ik altijd iets uit mijn kast kan plukken dat functioneel is voor de dag (of de gelegenheid) bijzonder prettig en rustgevend. En ik stel klusjes als de was doen graag zo nu en dan graag stevig uit, en dan helpt het ook niet als de “bodem” van je kledingkast in zicht is.

Minimalisme en consuminderen

Ik kan mezelf dan ook niet bepaald een minimalist noemen, maar ik ben sinds een aantal jaar wel veel meer bezig met duurzaamheid en consuminderen. Dat houdt in dat ik veel kritischer ben in het doen van nieuwe aankopen. Wat kleding betreft is er simpelweg bijna niets meer dat voldoet aan mijn criteria om iets te kopen. Het antwoord op de vragen ‘heb ik dit echt nodig?’ en ‘maakt dit me heel erg blij op de lange termijn?’ zijn over het algemeen een nee. En dus kocht ik vorig jaar maar enkele kledingstukken: in januari nieuwe wandelschoenen (tellen die als kleding?) en een paar nieuwe spijkerbroeken (omdat ik er nog maar twee had die niet kapot waren) en in het voorjaar nog een korte broek. Ik had namelijk welgeteld één exemplaar in mijn kast, en dat was er een van spijkerstof. Staat hartstikke leuk, maar zit net iets minder comfortabel. Daarom kocht ik een shortje in een zachte stof dat ik inmiddels al behoorlijk vaak heb gedragen.

Kleding en duurzaamheid

Ik heb inmiddels het nodige gelezen over duurzaamheid, onder andere op het gebied van kleding. De kledingindustrie heeft een enorme impact op het milieu. De kledingafvalberg is enorm en juist daarom vind ik het veel belangrijker om te kijken naar wat er binnenkomt dan wat eruit gaat. En dan hebben we het nog niet eens over alle andere aspecten van fair fashion, waaronder kinderarbeid en slechte arbeidsomstandigheden. Ik haal zelf veel inspiratie en kennis van Kouwe Kleren, de blog van Hermien. Dit artikel over 5 vormen van slow fashion is een mooi startpunt. Ook dit artikel over je kledingstukken een cijfer geven vond ik erg interessant.

Sidenote: Ik realiseer me terdege dat het voor mij wel iets makkelijker is om minder of geen kleding te kopen dan voor de echte fashion queens, shopaholics of modeliefhebbers van deze wereld. Ik bedoel: de enige Outfit of the Day-post die je op mijn blog vindt, zegt eigenlijk al genoeg over mijn relatie met kleding…

Hoe zit het met jou? Koop jij vaak kleding?