Ik kan niet zonder mijn agenda. Deze week planden Ilse, Lilian en ik de 3e editie van onze boekenbloggersbrowniedate (het zal er nu misschien een met vlaai worden, want we gaan naar Maastricht. De Dominicanen leegkopen en zo.). We kwamen op 27 juni. Vrijdag 27 juni. Die datum klonk bekend. Dan hád ik toch al iets?

Inderdaad. Ik had iets op die dag. Diploma-uitreiking. Van de middelbare school. In 2008.

Ik heb mijn agenda dus niet nodig voor een gebrekkig geheugen, maar voor een overmatig werkend geheugen. Om mezelf ervan de overtuigen dat ik gewoon echt nog niets had staan. Want alle data waarop ooit iets belangrijks was, of iets leuks waar ik lang naar uitkeek, blijven hangen. Van concerten en theaterbezoekjes tot verjaardagen van basisschool-klasgenoten.

Ik vrees het moment over enkele decennia dat ik voor werkelijk élke datum een associatie zal hebben. Scheelt dat dan mijn relatieve ouderdom misschien z’n werk zal gaan doen en mijn geheugen wat slechter maakt. En dan heb ik die agenda dus wéér hard nodig…