Toen Joany van Nerdy Mommy een oproep deed voor haar dagboekmaand hoefde ik niet lang na te denken. Hoewel ik niet altijd een trouwe schrijver ben, vind ik het schrijven in dagboeken toch heel leuk. Oude dagboeken teruglezen is nóg leuker, dus inspiratie voor deze blogpost vond ik al snel. Ik “ontmoette” namelijk nogal wat verschillende versies van mezelf. Welke fases heb je als twentysomething dagboekschrijver gegarandeerd meegemaakt?

Fase 1: en toen, en toen…

Mijn dagboekhistorie startte op 29 maart 1997. Ruim negentien jaar geleden alweer dus! Zoals je kunt lezen, was mijn eerste dagboek een cadeautje omdat ik was gestopt met duimen. Hoera!

In fase 1 vraagt de jonge jij (6-9) zich nog af wat je precies met zo’n dagboek doet. O ja, opschrijven wat je die dag hebt gedaan. Ik vond verhalen over de verjaardag van onze toenmalige hond, logeerpartijtjes en vakantie. “En toen deden we dat en dat was heel leuk!” Beetje het ouderwetse kringgesprek op school, maar dan met jezelf 😉

Fase 2: bijnamen en bijzaken

Fase 2 begint in de laatste jaren van de basisschool. In die periode vind je vooral alles heel stom. Of heel melig, geweldig, cool en tof. Veel meer lijkt er niet tussen te zitten. In mijn dagboek trof ik een scheldwoordenlijst aan, aangelegd met vriendinnetjes, en allerlei bijnamen voor mensen. Deels waren dat bijnamen die ik destijds daadwerkelijk gebruikte, maar er zaten er ook bij die nooit over mijn lippen zijn gerold. Want geheimtaal en codes waren op die leeftijd natuurlijk zo’n beetje het coolste dat er bestond. Vervolgens kreeg ik het wel weer voor elkaar om achterin mijn dagboek een legenda te zetten van die geheime bijnamen. Ach, daar is mijn huidige zelf dan wel weer blij mee.

Fase 3: puntsgewijze puberproblemen

Toen ik de brugklas bereikte, ben ik een aantal jaar behoorlijk trouw gaan schrijven. Er waren nog veel meer dingen stom dan in fase 2, dus mijn dagboek was dé plek om dat allemaal te ventileren. En natuurlijk is alles dan extra top secret. Daarom schreef ik ook dit soort serieuze waarschuwingen voorin, aangevuld met wat kunstige eigenaarsaanduidingen. Oh, en raise your hand als je ook heel erg fan was van Charmed!

Ook aanwezig in fase 2: teksten op de zijkanten van het dagboek, cijfers die ik de dag gaf en vooral heel veel uitgebreide beschrijvingen. Een aantal keer per jaar legde ik haarfijn uit wat ik van elke klasgenoot en docent die ik had vond. Mijn mening veranderde nogal eens, maar over één ding ben ik nooit van gedachten veranderd: GYM SUCKS!!! Ik legde zelfs complete lijsten aan met redenen om bepaalde dingen of mensen te haten. Hihi. Oh, en nog een aparte gewoonte uit fase 3: al mijn notities eindigen met groetjes, kusjes, liefs of natuurlijk greetzzz & kizzez aan mezelf. Awkward.

Fase 4: beetje van beide

In deze tijd was ik allang geen fan meer van Britney Spears (ik haakte af bij I’m a slave 4 u), maar een van haar liedjes omschrijft fase 4 behoorlijk accuraat: I’m not a girl, not yet a woman. In de bovenbouw van de middelbare school werd ik al een stuk volwassener – thank God – maar lees ik toch mijn ietwat opstandige tienerversie nog duidelijk terug. Ik besprak nog steeds mijn klasgenoten en docenten – zij het aanmerkelijk genuanceerder – en daar ben ik mezelf wel dankbaar voor, maar ook analyseerde ik situaties tot in de kern. Een echte overgangsfase dus.

Fase 5: therapie en toekomst

In fase 5 zit ik gelukkig al een aantal jaren, en ik voel me er nu nog steeds in thuis, al schrijf ik nog maar sporadisch. Af en toe schrijf ik nog wat flinke irritatie van me af over dingen die me dwars zitten, maar ik gebruik mijn dagboek nu vooral voor (zelf)reflectie. Gedachten over de toekomst, wat ik belangrijk vind in het leven, (karakter)analyses…

En misschien moet ik for old times’ sake én toekomstig vermaak toch nog maar eens mijn ongegeneerde mening over mijn naasten opschrijven 😉 Herken jij je in deze fases? Hou of hield je zelf ook een dagboek bij?

(Greetzzz xxxxx van Au3’tjuuuhhh – o nee, ik zat al in fase 5…)