Zwanger zijn: het voelt alweer als een eeuwigheid geleden. Heel gek hoe dat gaat: “ineens” zijn die kleintjes er en lijkt zwanger zijn iets uit een vorig leven. Ik heb echt een heel goede zwangerschap gehad – en dat met een tweeling – en ik kijk er dan ook met liefde op terug. Dit waren de mooiste, leukste en grappigste momenten tijdens mijn zwangerschap!

• Alle echo’s vond ik heel bijzonder. In een tweelingzwangerschap lig je behoorlijk vaak met gel op je buik naar de zwart-witbeelden op een scherm te turen. Je zou zeggen dat het daardoor bijna routine werd, maar ik vond het elke keer weer bijzonder om die twee wezentjes te zien bewegen.
• Het nieuws aan anderen vertellen (zo deden we dat!) was elke keer weer een feestje. We hadden er enorm veel plezier in om bij veel mensen eerst de zwangerschap aan te kondigen, en dan pas nadat ze rustig bijgekomen waren een filmpje van de echo te laten zien. Wij zaten elke keer vol spanning – en voorpret – af te wachten hoe ze zouden reageren. Moet je je voorstellen dat sommige mensen pas heel laat in het filmpje – of pas na een tweede keer kijken – zagen dat het er twee waren!
• Soms heb je echt een pokerface nodig. Bijvoorbeeld op het moment dat we het over namen hadden en een vriendin vertelde hoe de dochter van een bekende heette. Die verschilde dus maar één letter met onze meisjesnaam! Gelukkig wisten Vriend O. en ik toen allebei heel neutraal te reageren.
• We wisten zelf de geslachten wel, maar hadden het niet met anderen gedeeld. Toen ik uitgebreid verslag deed over kindje 1 en kindje  2 op de echobeelden, vroeg een vriendin of ik dacht later nog te weten wie welke buikbaby was. Dus toen heb ik vrolijk verteld dat ik dat zeker wel zou weten omdat de een een stuk groter was dan de ander. En ondertussen had ik enorm veel plezier met mezelf omdat ik natuurlijk stiekem dacht ‘eh, eentje heeft een vulva en eentje een penis, dus dát moet wel lukken’…
• Die keer dat mijn vriend me erop wees dat ik drie levers en zes nieren in mijn lijf had. Aangenaam: Audrey, de levende organenverzameling.
• Leven voelen in mijn buik. Vast geen verrassing dat deze op het lijstje staat! Voelen dat er iemand – of in mijn geval twee iemanden – in je buik zit, is gewoon waanzinnig bijzonder. De eerste keer was toen ik exact 20 weken zwanger was. Tijdens een training van mijn werk voelde ik twee keer vlak achter elkaar een lichte trilling in mijn buik. Ik dacht nog: hm, was dat niet gewoon de natrilling van een vrachtwagen of zo? Maar toen ik ’s avonds in bed weer hetzelfde voelde, wist ik zeker: dit is het dan!
  Extra pluspunt: leven voelen in je buik helpt ook tegen de onzekerheid. In het begin van mijn zwangerschap vond ik het elke echo weer spannend of er nog wel twee kloppende hartjes zouden zijn. Toen ik ze eenmaal allebei heel duidelijk voelde, scheelde dat flink. Ik checkte gewoon meerdere keren per dag even heel bewust of ze er allebei nog waren, en dan was ik weer lekker gerust. Ook leuk: de laatste nacht vierden ze nog een extra feestje in mijn buik. Party hardy!
• Niet elke zwangere is even blij met die groeiende buik, maar ik vond mijn babybuik echt he-le-maal fantastisch. Tuurlijk zat-ie wel in de weg op het laatst (opstaan en omdraaien in bed werd een steeds grotere opgave), maar ik was er desondanks heel blij mee. Ik zat er ook de hele tijd aan – grotendeels onbewust. Vriend O. wees me er op een gegeven moment op dat hij zich soms wel een beetje buitengesloten voelde. Gelukkig heeft hij dat nu al ruimschoots kunnen inhalen.
• Een week voor de geplande keizersnede zaten we in de wachtkamer van gynaecologie voor de laatste controle. Tegenover ons zat een stelletje waarvan de vrouw overduidelijk pas heel pril zwanger was. De (poging tot) stiekeme blikken van de man richting mijn XXL watermeloen waren erg grappig om te zien. Geen zorgen, jongen, als het er maar één is, loopt het bij jouw vrouw vast iets minder uit de hand dan bij mij…