5 dingen die ik leerde bij Mensendieck-therapie

| 14 reacties

Hoewel ik nog best jong ben, heb ik soms best wel last van mijn nek, schouders of rug. Vooral na het bakken of koken vervloekte ik mezelf achteraf regelmatig om de houding die ik in al mijn concentratie had aangenomen. Tijd om bewuster om te gaan met mijn lichaam! Daarom besloot ik vorig jaar te starten met Mensendieck-therapie: oefentherapie om mijn klachten te verminderen en om vooral ook preventief aan de slag te gaan met mijn lijf. Mijn therapeute Marit Boots was echt fantastisch (aanrader voor iedereen in Midden-Limburg of omgeving Venlo!) en ik heb veel van haar geleerd. Niet dat ik nu nooit meer in mijn oude valkuilen trap, maar het gaat absoluut een stuk beter. In dit artikel deel ik vijf dingen die ik leerde bij Mensendieck-therapie.

Wat ik leerde bij Mensendieck-therapie, oefentherapie, waarom Mensendieck-therapie, Cesar-therapie

Intake & analyse

Tijdens mijn eerste sessie bespraken we eerst mijn klachten. Ook inspecteerden we mijn basis-lichaamshouding voor de spiegel. Hoe sta en zit je normaal gesproken? Ik was – net als het gros van de mensen – hier en daar een beetje scheef, maar bleek uiteindelijk toch redelijk in balans.

Bij de conclusie die Marit trok over mijn lichaam moest ik keihard lachen. Ik ben namelijk – hou je vast – iets té lenig. Eh, wat? Ik, als totaal onsportieve stijve hark? Maar het was toch echt waar. Mijn pezen en gewrichten zijn eigenlijk iets te soepel. Ik ben zeker niet hypermobiel, maar het houdt wel in dat je spieren wat eerder overbelast kunnen raken. Juist doordat ze harder moeten werken om je gewrichten stabiel te houden. Eigenlijk best logisch.

Wat ik geleerd heb bij Mensendieck-therapie

1. Knieën op slot en bekken kantelen

Een van mijn problemen in mijn lichaamshouding is dat ik van nature meestal met mijn knieën op slot sta. Niet zo gek met die lenige gewrichten: ik kan gewoon verder naar achteren hangen en dus is dat de makkelijkste houding voor mijn lijf. Niet de beste natuurlijk, dus daarom moest ik oefenen. Mijn belangrijkste inzicht hierbij is dat je niet direct overdreven met gebogen knieën hoeft te gaan staan. Die neiging had ik namelijk wel, en dan voelt zo’n nieuwe houding die je moet leren opeens heel onnatuurlijk. De tip van mijn therapeute was om gewoon te oefenen met voelen waar het punt zat waar mijn knieën nét niet meer op slot stonden. Dan zit (of ja: sta) je al goed!

Een ander issue is dat ik vaak mijn rug hol heb in plaats van mooi recht. Dat betekent: je bekken kantelen! Ik weet nog dat me dat vroeger ook al eens verteld is, en toen kreeg ik de opdracht om met mijn rug recht tegen een muur te gaan staan. Dat werkte voor mij voor geen meter, en dus dacht ik jarenlang dat ik het gewoon niet kon, mijn bekken kantelen. Bij Mensendieck-therapie leerde ik het echter al snel, door het liggend te oefenen. Knieën buigen, rug omhoog en zo langzaam werveltje voor werveltje alles plat op de grond gaan leggen. Staand mijn bekken kantelen werd daardoor ook al gauw makkelijker.

2. Klap de pootjes van je toetsenbord niet uit!

Bijna alle (Windows-)toetsenborden hebben van die handige pootjes aan de achterkant. Daarmee kun je je toetsenbord in een hoek omhoog zetten richting je scherm. Maar… dat moet je dus helemaal niet doen! Je toetsenbord plat houden is veel minder belastend voor je polsen. Ik zag laatst bij een collega die een ergonomische muis heeft de pootjes van het toetsenbord omhoog staan. Ai…

Maar waarom zitten die pootjes dan überhaupt onder je toetsenbord, als ze toch geen nut hebben? Het idee was dat dat makkelijker was voor mensen die niet blind kunnen typen. Over blind typen gesproken: ik typ zelf wel blind, maar niet met tien vingers, omdat ik nooit een cursus heb gedaan. En goed nieuws: dat blijkt dus beter te zijn! Als je niet met tien vingers blind typt, bewegen je polsen en handen meer tijdens het typen, wat veel beter is.

3. Lopen zonder struikelen

Een van de dingen die ik heel vaak doe – zonder dat het mijn hobby is – is struikelen en dan nét niet op mijn muil gaan. Ik grap wel eens dat dat komt omdat ik met een oeuvre aan bijna 30 jaar lompheid gewoon enórm ervaren ben.

Tijdens een van mijn sessies liet mijn therapeute me een paar keer een stukje lopen. Het was misschien een meter of 8. Niet zo moeilijk dus, zou je zeggen. Ware het niet dat er halverwege een drempel zat. Waar ik dus bijna elke keer over struikelde.

Hoe dat kwam? Heel simpel: ik tilde mijn voeten bijna niet op en zette eerst de voorkant van mijn voet neer. Precies die combinatie bleek de oorzaak van mijn jarenlange gestruikel. Want met mijn oude loopje was eigenlijk elke schuin liggende stoeptegel of drempel een enorm obstakel. Ik heb flink geoefend op mijn voeten beter optillen en vooral: eerst mijn hakken neerzetten op de grond. Het gaat nu echt bijna vanzelf. En zoals mijn moeder opmerkte: “Nu zie je er veel normaler uit als je loopt.” En bedankt, mam.

4. Telefoonstruggles

Het is waarschijnlijk dé epidemie van de afgelopen jaren in fysio- en oefentherapieland: de smartphonegebruiker. Heel veel mensen – including moi – kijken gezellig naar beneden als ze op hun telefoon zetten. Dat is natuurlijk killing voor je nek. Ik vind dit nog steeds een lastige gewoonte om helemaal af te leren, maar wat wel hielp, was dat Marit me een bal gaf die een kilo of zes woog. Die mocht ik even een minuutje vasthouden. Dat was nogal, eh, zwaar. Maar het is ook zo ongeveer het gewicht van je hoofd. Dus zo voelt dat voorover hangen voor je nek ook.

Je telefoon belast trouwens nog meer dan alleen je nek. Zo vertelde Marit dat het tikken op een schermpje – dat hard is – eigenlijk ook een beweging is die niet zo lekker is voor je vingers. En als je je telefoon zo chill vasthoudt met je pink eronder, belast je die mini-vinger eigenlijk ook veel te zwaar. Je kunt je telefoon dus maar beter wat vaker laten liggen. Nog gezelliger ook 😉

5. De drie neuzen

De drie neuzen? Dat klonk me in eerste instantie in de oren als een vreemd sprookje. Inmiddels is het voor mij een ezelsbruggetje dat ik niet snel meer vergeet. Marit vertelde me namelijk dat je er altijd voor moet zorgen dat minstens twee van je drie neuzen (naast je echte neus zijn dat ook de twee neuzen van je schoenen) dezelfde kant op wijzen. Je beide voeten recht op de grond laten staan terwijl je de rest van je lichaam draait, is namelijk in 9 van de 10 gevallen de oorzaak van een hernia. Gewoon je voet (en daarmee ook been en heup) mee bewegen dus!

14 reacties

  1. Heel erg leerzaam artikel! En herkenbaar. Ik dacht ook altijd dat ik een stijve hark was, maar bleek hypermobiel (ja, en dan zelfs echt…). Inmiddels kan ik de keren dat ik bij een fysiotherapeut ben geweest niet meer tellen. Meest herkenbaar voor mij is het verhaal van je knieën. Ik vond het in het begin heel lastig, maar nu sta ik echt nooit meer met m’n knieën op slot (en dat leerde ik al dertien jaar geleden!) en dit is dus veel beter. Maar ja, mijn nekspieren blijven mijn zwakke punt. Die reageren ook zo lekker op stress;).
    En eh…’opnieuw leren lopen’ op deze leeftijd klinkt heel erg pittig. Super dat het je wél gelukt is!

  2. Herkenbaar. Mijn Mensendiecktherapeute omschreef een aantal dingen anders, maar de oefeningen op de tekening zijn herkenbaar, net als de conclusie ‘te lenig’ (ik ben wel hypermobiel), het toetsenbord advies, en het beter optillen van de voeten.

    Toevallig vandaag met een vriendin gesproken over wat vage klachten. Misschien moet ik maar weer eens de dag beginnen met oefeningen.

  3. Als tiener heb ik ook Mensendieck therapie gehad voor mijn houding en enkele van de oefeningen op je foto komen mij bekend voor.. je vergeet het alleen ook weer als je er geen aandacht aan besteed. Het toetsenbord verhaal kende ik niet, dus ik heb net de pootjes meteen ingeklapt.. toch even wennen!

  4. Handige tips! Ik merk dat ik tijdens het werken soms ook een verkeerde houding aanneem en dat voel ik meteen in mijn rug. Dat van het toetsenbord wist ik wel en die van mijn staat al een paar jaar plat, merkte daar ook echt verschil door. Moest wel lachen om dat “Nu zie je er veel normaler uit als je loopt.” haha, fijn!

  5. Die van de drie neuzen vind ik werkelijk kostelijk. Die kan ik ook goed onthouden zo.

  6. Wat een interessant artikel zeg. Ik typ zelf ook blind, met zo’n 6 a 8 vingers. Ik weet niet zo goed waarom m’n pinken en soms mijn ringvingers niet altijd meedoen, haha.

  7. Die laatste is wel wijs zeg! Leuk dat nieuwe logo is van Ilonaa he?

  8. Goede tips! Vooral dat toetsenbord. Ik zal morgen op het werk zijn pootjes inklappen. 🙁

  9. Heel leerzaam! Ik ben er zelf ook weken lang heen geweest ivm mijn zwangerschap. Ik heb al ingezakte voeten en moeite met mijn houding en wilde erger voorkomen door mijn zwangerschap. Heb echt hele bruikbare tips gekregen zowel voor mij, na mijn zwangerschap als voor Noa. Heb er zeker heel wat aan gehad.

    PS: Ik vind je header trouwens echt super tof<3

  10. Interessant artikel. Ik hoorde nog nooit over de Mensendieck-therapie, maar mijn kinesist helpt mij soms met mijn rug waardoor de tips die jij omschrijft mij wel bekend zijn. Ik had twee jaar geleden last van een geblokkeerde nek en voel dat soms nog steeds, gewoon omdat ik onbewust in een verkeerde houding zit of ik te lang naar beneden of eenzelfde richting uitkijk.

  11. Hé dit klinkt heel interessant! Nog nooit van gehoord. Ik heb na een verkeersongeval van 6 jaar geleden nog vaak last van mijn nekspieren en ik ben ervan overtuigd dat dat ook komt omdat ik vaak in belachelijk slechte houdingen zit. Ik begrijp dat struikelen helemaal hahaha, ik ga eens letten op hoe ik mijn voeten zet.

  12. Wooow, superhandig om te weten dit, thanks!

  13. Ha, wat goed om te lezen dit. Punt 5 is een handig ezelsbruggetje. Van mijn fysio moet ik er ook op letten dat ik mijn gewicht netjes over twee benen verdeel als ik sta. Blijkbaar sta ik heel vaak op één been.

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.


CommentLuv badge