Voor mijn 29e verjaardag – inmiddels alweer 3,5 maand geleden – kreeg ik een supertof verjaardagscadeau van mijn vriend. We gingen eten in een sterrenrestaurant! We hadden het er al eerder over gehad dat we dat eens zouden willen doen, en ik zag toen op de site van Da Vinci in Maasbracht dat ze dit jaar vanwege hun 25-jarig bestaan een aantal lunches organiseerden tegen een gereduceerd tarief. Subtiel als ik ben, vertelde ik hem dat hij dat maar als verjaardagscadeau moest geven. Maar hij reageerde verder niet echt en dus verdween de gedachte naar een plekje ver weg in mijn brein.
De dag na mijn verjaardag vertelde mijn vriend me ’s ochtends dat ik niet naar mijn werk hoefde en dat hij een verrassing had geregeld. De hele ochtend kreeg ik werkelijk NIETS uit hem, op wat vage hints en – zo bleek later – leugentjes om bestwil na. Tja, O. kent me natuurlijk langer dan vandaag en wist daardoor dat de lichtste hint naar eten of lunch me op het juiste pad zou brengen. In dit Twitter-draadje vertel ik alles over de aanloop naar de verrassing, en in deze blogpost ga ik je uitgebreid vertellen over mijn eerste keer eten in een sterrenrestaurant. Wat vond ik ervan? Is het het geld waard? Kun je niet beter ergens voor 15 euro een schnitzel met friet gaan eten? (spoiler: NEE!)
