Als Limburgse boekenliefhebber was ik erg benieuwd naar het debuut van Marcha de Groof. Man o man speelt zich af in Maastricht en wordt gepresenteerd als dé chicklit van het zuiden. Of het die titel verdient? Lees gauw verder!

Van uitgeverij Zomer & Keuning kreeg ik een recensie-exemplaar van het boek. De flaptekst maakt meteen nieuwsgierig:

Het zit Sara allemaal niet mee. Eerst betrapt ze haar vriend Loek in bed met een ander (de deur uit met die vent!), dan ontmoet ze tijdens het uitgaan een aantrekkelijke man die hartstikke bezet lijkt te zijn (of toch niet?). Sara vindt deze Menno leuk en richt zich op een toekomst met hem, maar dan gooit juist zijn verleden roet in het eten.

Door dit alles heen maken haar zus en zwager Sara het leven meer dan zuur, hamert haar moeder erop dat ze het niet had moeten uitmaken met ‘ideale schoonzoon’ Loek en haalt haar manager het bloed onder Sara’s nagels vandaan. Kortom, ze heeft zin om zich heel diep onder de dekens te verstoppen en te wachten tot het allemaal overwaait. Maar daar zijn haar excentrieke vriendin Lea en lieve buurvrouw Tilly het niet mee eens. Zij helpen Sara om er het beste van te maken. Al hebben ze daar nogal onorthodoxe methodes voor…

Die onorthodoxe methodes vond ik niet echt terug in het boek. Dat is dan ook meteen het enige negatieve dat ik over Man o man kan zeggen, want verder vond ik ‘m écht heel erg leuk! Dat het verhaal zich in Maastricht afspeelt, geeft het net wat extra’s: weer eens wat anders dan Amsterdam of Utrecht. Fijn ook dat in dit boek gewoon friet wordt besteld in plaats van patat 😉

Ik vond de eerste pagina’s al meteen erg leuk: Sara’s vriendin Lea sleept haar mee voor een stapavondje en het is erg herkenbaar hoe Sara zich totaal niet op haar gemak voelt. Hoe langer ik las (bijna 300 pagina’s, jeej!), hoe leuker ik het ging vinden. Marcha schrijft heel beeldend en gebruikt daarbij erg originele vergelijkingen: geen clichés, maar je weet wel precies wat ze bedoelt. Hoewel de liefde natuurlijk een prominente plek speelt in het boek, worden de andere aspecten van Sara’s leven – en dat van andere personages – ook lekker uitgebreid belicht. Dat zorgt voor voldoende diepgang en wekt sympathie op voor de karakters.

Al met al vind ik Man o man een heel geslaagd debuut en verdient het absoluut het plakkaat ‘dé chicklit van het zuiden’. Al hoop ik vooral dat Marcha er daar nog veel meer van gaat schrijven. Ik ben fan!