Voordat ik mijn eigen blog startte, heb ik lang nagedacht over het hoe en en wat. Dat ik wilde bloggen, stond vast. Ik hou van schrijven en van online, en wat is er dan beter en leuker dan een combinatie van die twee? Er was eigenlijk maar één ‘maar’: waarover zou ik gaan bloggen? In tips over bloggen wordt vaak benadrukt dat het belangrijk is om te kiezen voor een duidelijk afgebakend onderwerp met dito doelgroep. Kies je niche en focussen maar.

No niche please

Ik sloeg aan het nadenken. Er zijn genoeg dingen in het leven waar ik dol op ben en over kan blijven praten. Eten bijvoorbeeld, maar als je niet regelmatig nieuwe, creatieve recepten kan delen, schiet dat niet op. En een eetdagboek dat neerkomt op ‘beschuit met muisjes als ontbijt – zó lekker! -, twee boterhammen met chocoladepasta als lunch, een half pak koekjes tussendoor, dezelfde macaroni als ik altijd maak als diner en ’s avonds nog die heerlijke extra zoute ribbelchips van de Lidl’ maakt ook niet echt indruk. Over hoe leuk (mijn) honden zijn kan ik ook uren praten, maar daar regelmatig over schrijven op een manier dat het voor anderen ook interessant is, is toch iets lastiger.

Een meer professionele blog over marketing, communicatie en social media? Zou kunnen, maar ik merkte dat het idee van een aparte blog daarover veel druk op me legde, want dat moesten dan natuurlijk wel perfecte artikelen zijn met serieuze, liefst wetenschappelijke bronnen. Sowieso had ik daarnaast nog een “speeltuin” willen maken, waar ik zou kunnen schrijven over alles wat ik maar wilde… En toen besloot ik dat ik moest stoppen met dubben en de goedbedoelde blogtips los moest laten. Een omniblog, een persoonlijke blog over veel verschillende onderwerpen, dat ging het worden.

Publiek

Dus je schrijft over allerlei dingen die JIJ interessant vindt? Leest iemand dat dan?

Tja, als je het zo brengt, klinkt het inderdaad een beetje narcistisch: wat je zelf leuk vindt als uitgangspunt voor je blog nemen. Toch denk ik dat schrijven over dingen waar jij blij van wordt een heel goed idee is. Oprecht enthousiasme kan namelijk, mits goed gebracht, van het scherm spatten en je lezers meenemen.

Ook realiseer ik me terdege dat ik op mijn blog niet (alleen) voor mezelf schrijf, maar ook voor een publiek. Het is geen dagboek waarbij ik geen rekening hoef te houden met mijn lezers, maar een plek waar ik mijn schrijfsels deel met anderen. Ik mag dan geen strak afgebakende doelgroep hebben, maar hou absoluut rekening met het feit dat mijn posts voor anderen aantrekkelijk moeten zijn om te lezen. Want eerlijk is eerlijk: ik zou wel kunnen beweren dat ik bloggen alleen voor mezelf doe omdat ik het zo leuk vind, maar ik word ook enorm blij van mijn steeds groeiende bezoekersaantallen. Als de tellers in Google Analytics een week lang op nul zouden blijven staan zonder dat er een ernstige storing is, zou mijn plezier aan het bloggen een stuk minder zijn. Iedereen die publiceert, wil gelezen worden: zo simpel is het.

Succesvolle niches versus “alles”

Ik zie in mijn omgeving ook veel voorbeelden van bloggers die een enorm goede niche hebben gevonden die perfect bij ze past. Rosanne van Bonjour Frankrijk bijvoorbeeld: ik weet dat ze al jarenlang verzot is La Douce France en met haar journalistieke achtergrond en fotografie-skills heeft ze een topblog ontwikkeld.

Met ‘lifestyle’ als blogonderwerp kan ik juist veel minder. Zoals de onvolprezen Lisette Jonkman zegt: “mijn lifestyle is toevallig ‘chocolade-etend op de bank hangen om in pyjama mijn volgende boek te schrijven’.” Lifestyle is eigenlijk zó breed dat ik het geen niche zou willen noemen.

Zelf lees ik ook het liefst persoonlijke of omniblogs. Je leert de blogger in kwestie echt een beetje kennen, wat een enorme meerwaarde geeft aan zijn of haar mening. Zo moet ik bijvoorbeeld bekennen dat ik in mijn Bloglovin´-feed vaak een hele rits boekrecensies van boekenbloggers markeer als gelezen. Titels die me niet aanspreken of niet direct mijn genre zijn, sla ik meestal over. Bij omnibloggers lees ik boekrecensies juist wél vrijwel altijd. Omdat ik dan toch nieuwsgierig ben wat bijvoorbeeld Ilse of Maaike van een bepaald boek vond, omdat ze het blijkbaar de moeite waard vonden om het op hun blog te reviewen en omdat onze smaken grotendeels overeenkomen.

En ook al “mag” ik van mezelf in principe over “alles” schrijven op deze plek: dat betekent niet dat ik er maar wat op los schrijf. Dingen die niet bij mij en/of mijn blog passen, laat ik lekker links liggen. Verwacht hier dus geen artikelen over computerkabels of over beauty of mode – alleen voor hele dikke parodieën maak ik een uitzondering. 😉 En zo heb ik door mezelf als uitgangspunt voor de onderwerpen waarover ik schrijf te nemen, toch iets van een afgebakend geheel – zij het nogal breed – gecreëerd.

Vrijheid

De keuze voor een omniblog, een persoonlijke speeltuin, geeft me vooral heel veel vrijheid. Ben van Blogtrommel schreef hier al een mooi artikel over, waar ik me helemaal in kan vinden. En genieten van de vrijheid die mijn keuze voor een omniblog me geeft, dat doe ik nog elke dag en zal ik ongetwijfeld nog lang blijven doen.