Waar de vorige aflevering weinig nieuwe informatie bracht, waren de opdrachten van aflevering 7 in meerdere opzichten helemaal prima. Ze brachten het nodige entertainment én gaven me extra munitie om nog comfortabeler in mijn Thomas-tunnel te gaan bivakkeren. En nu we in aflevering 7 van vijf naar vier kandidaten zijn gegaan, is het einde van de tunnel in zicht. En ik weet het nu toch echt heel zeker: dit jaar is er licht aan het einde van mijn tunnel bij de ontknoping!

Wie is… de zwakste schakel?

We begonnen de aflevering met het doorgeven van de pot. Hoewel Thomas – ik citeer – “born ready” was om penningmeester te zijn, vertelde hij in de biecht dat hij toch even zes afleveringen nodig had gehad om het aan te durven. Of misschien lag het ook wel aan Sanne dat hij de pot nog niet in handen had. Zoals in de afgelopen afleveringen al duidelijk is gebleken, heeft Sanne nogal moeite met dingen loslaten. Als ze nog eens naar de psycholoog gaat voor al haar fobieën (misschien die ene die angst voor paarden in enkele seconden kan oplossen?), kan ze dat misschien ook even aankaarten. Enfin, uiteindelijk kreeg Thomas de pot – inclusief een gratis preek – in handen.

En toen was het tijd voor opdracht 1. Die speelde zich af in lavavelden, dus Thomas had voor de gelegenheid een toepasselijk shirt aangetrokken met een pijp erop. Bij de uitleg van Art wist ik al dat dit geen gemakkelijke opdracht zou worden. Twee porto’s per persoon, vijf vragen per persoon en dan ook slechts een kwartier de tijd? Dat is – met deze groep – gedoemd te mislukken. En dan laat je dus nog twee dingen buiten beschouwing: dat er ook een Mol is én dat iedereen maar één andere kandidaat kan horen. Een heerlijke chaos was het gevolg. Je zou kunnen zeggen dat Diederik niet echt lekker bezig was in zijn pogingen de hele groep aan te spreken, maar ik moet zeggen dat ik zijn gedachtegang niet eens onlogisch vond voor een kandidaat.

Uiteindelijk waren het achtereenvolgens Jochem en Sanne die besloten in de porto te benoemen dat zij maar één ander hoorden. Die informatie kwam binnen bij Thomas, maar die gaf dit – voor zover we zagen – niet duidelijk door aan Imanuelle. Uiteindelijk kwam de boodschap dan toch ook bij de arme Diederik terecht en kon de cirkel Jochem – Sanne – Thomas – Imanuelle – Diederik na een slordige 7 minuten beginnen met wat eigenlijk de bedoeling was: vragen doorgeven. Daarbij vielen een paar dingen op:

• Jochem zei letterlijk: “Dan zou ik eten: een pitabroodje met shoarma en knoflooksaus.” In beeld zien we Thomas die “toevallig” nét bij de luisterporto aankomt en die de volslagen onlogische conclusie trekt dat Jochem dit wel onder zijn bed zal hebben liggen. HOE DAN?
• Je zou kunnen zeggen dat het raar is dat Jochem zijn antwoord vervolgens nog verandert, maar ook de tweede keer benoemt hij heel duidelijk om welke vraag het gaat. Als Jochem de Mol zou zijn en voorkennis had, dan zou hij – wetende dat er ook een vraag was over wat hij graag eet bij de Chinees – gewoon een los gerecht als antwoord hebben kunnen doorgeven zonder dat het opviel. Toch weer kandidatengedrag dus, want ook zijn bestelling bij de Chinees gaf hij mooi mét de vraag erbij door.
• Sanne zou Diederik hebben ingevuld als Mol. Dat Imanuelle dat deed, was allang bekend, zeker bij haar bondgenoot Jochem. Die hoorden we echter in de porto zeggen dat Imanuelle op Sanne zat. Ook Thomas noemde Sanne als zijn Mol.
• Thomas heeft blijkbaar het grootste deel van de tijd besteed aan melden dat hij zo emotioneel wordt van klassieke muziek. Imanuelle zat echter zó diep in haar Diederik-tunnel dat ze hier geen conclusies aan verbond. Arm kind.

Al met al vond ik het indrukwekkend dat er toch nog acht goede antwoorden zijn doorgekomen, al was het maar goed dat het geen test was.

1 cabrio, 2 luchtballonnen

O, o, o. Hoe vaak moet Art het nog zeggen: niets is wat het lijkt! Dus als je de vraag krijgt of je graag een roadtrip in een cabrio wil maken, wees dan op je hoede. Sanne en Jochem vonden dat zij óók wel eens eindelijk wat leuks mochten doen en dus smeekten ze zo’n beetje om een plekje in de auto. Dat vond Thomas wel prima, als hij er dan ook maar bij mocht. Wat is het toch een goede, toegewijde Mol, hè, die jongen. Weten dat je lekker high up in the sky zou kunnen genieten van het uitzicht over Oregon, en dan toch vrijwillig met een moeilijk hanteerbare verrekijker in een auto gaan zetten waar de sfeer – tja, hoe zeg ik dat een beetje vriendelijk? – wel iets gezelliger had gekund. Nee, dat hadden Imanuelle en Diederik even beter bekeken. Die genoten – met een camera op hun snufferd, dat wel – van de serene rust en de vergezichten.

Net als in opdracht 1 was het Jochem die kandidatengedrag vertoonde (hij gaf beide nummers juist door) en Thomas die zijn best deed om de boel tegen te werken. Dat vond Sanne ook erg irritant. Opvallend was ook dat Imanuelle vlekkeloos kon telefoneren met het drietal, maar dat Diederik wel erg veel last had van het geluid van het gas. Nu had hij ook wel meer informatie om door te geven. Wat ook weer tegen hem als Mol spreekt, is dat hij alles nog netjes ging spellen. Hij deed duidelijk zijn best om de informatie toch goed door te spelen. Thomas vond het – met de babi pangang, spareribs en het pitabroodje met shoarma en knoflooksaus van Jochem nog in zijn hoofd misschien – logisch dat Diederik een bestelling wilde doorgeven in plaats van een bestemming. Was trouwens wel lollig geweest als Diederik even wat borrelhapjes had besteld voor in zijn luchtballon. Borrelhapjes werden niet gewonnen, maar wel 1500 euro. Dat was mooi, behalve voor Thomas. Vlak nadat Art hem het geld had overhandigd, maakte hij een “grapje” over dat hij wel lekker wilde springen. Wat ik zeg: een Mol die zó toegewijd is dat hij semi-suïcidale neigingen krijgt van het verdienen van geld. (Echt, zodra officieel bekend is gemaakt dat Thomas de Mol is, word ik voorzitter van de “Thomas als Mol”-fanclub. En erelid natuurlijk, want daartoe kan ik mezelf als voorzitter meteen benoemen.)

Mol en paard

In de derde opdracht waren er nog meer ballonnen – nu een stuk dichter bij de grond – en nog meer paarden. Dat laatste is goed nieuws voor iedereen van het Bokt-forum (Daarvan klikken redelijk wat mensen door naar mijn blog. Dat vind ik heel gezellig, al is het wel een beetje jammer dat je zonder je te registeren als lid niet kunt lezen wat ze daar zeggen over WIDM. Zeg vooral even ‘hoi’ in de reacties, vind ik leuk!).

We maakten kennis met de Amerikaanse versie van biatlon. Dat hield in dat je niet in de sneeuw ligt te schieten, maar vanaf een paard. Dat dat de bedoeling was, wisten de kandidaten natuurlijk niet toen ze eerst een rondje mochten rijden om de volgorde te bepalen. Het is een beetje alsof iemand je een dobbelsteen geeft en zegt: “Wie het hoogst gooit, mag beginnen”, terwijl je helemaal niet weet welk spelletje je daarna gaat doen. Als dan zou blijken – ik noem maar wat – dat je als eerste in een arena “mag” met leeuwen die al een paar dagen niet gegeten hebben, dan wil je dat dus helemaal niet. Gelukkig wist Thomas vooraf wel dat hij een mooie tijd neer moest zetten. AVROTROS had bespaard op het Mol-opleidingsbudget door hem één keer schietles te geven waar hij dan twee keer van kon profiteren: eerder met pijl en boog, en dan deze aflevering weer. Ook zijn paardrijles(sen?) bleken de moeite waard, want Thomas legde het parcours in 32 seconden af.

Daardoor mocht hij als eerste starten bij het echte werk. Wederom een prachtpositie als Mol. Want ja, wist HIJ veel dat een snelle tijd juist een beperkende factor vormde? En het gaf hem een mooi excuus om de tijd nét niet te halen. Waar alle andere kandidaten gewaarschuwd waren, kon hij er nou eenmaal niets aan doen. En dus kon Thomas wel nog even pronken met zijn schietskills, zonder ook maar een euro te verdienen. Dat deden de andere kandidaten stuk voor stuk wel, waardoor hij uiteindelijk ook nog kon meeliften op het uiteindelijke enthousiasme na de opdracht. Top!

Executie en vooruitblik

Ondanks mijn enorme overtuiging van Thomas als Mol, werd het bij de executie toch nog even heel spannend. Diederik door, Jochem door… Als Imanuelle – hoe tof ik haar ook vond als kandidaat – een groen scherm had gekregen, zou Thomas of Sanne eruit gaan. In beide gevallen was dat slecht nieuws geweest voor het Thomas-kamp. Sanne gaf in opdracht 1 nog door dat ze op Diederik had gestemd de vorige keer (daarover liegen is strategisch best logisch voor een kandidaat), maar had nu in de biecht verteld dat ze in werkelijkheid op Jochem zat, met een klein uitstapje naar Thomas. Daarmee lijkt ze de enige die deze aflevering – in elk geval enkele – vragen invulde op Thomas. Ook opvallend: Thomas zegt in de biecht zowel Jochem als Sanne te verdenken. Hoe realistisch is het om in deze fase van het spel met spreiden steeds door te gaan?

Hoe jammer ik het ook vond om Imanuelle te zien gaan, naïef is ze wel. Waarom zou iedereen écht op Diederik zitten? Het wordt een zware avond voor haar straks bij die ontknoping (of voor mij, maar daar gaan we maar even niet vanuit, haha).

Sanne is de enige van de kandidaten die – langzaam maar zeker – inziet dat Thomas echt veel fout doet. Ik denk dat zij daarom, net als Thomas natuurlijk, de finale haalt. De vraag is of ze volgende week gered wordt doordat Jochem eruit gaat (wat haar ook tot winnaar zou kronen als Diederik op Sanne blijft), of dat juist Diederik eruit gaat, en Jochem bij wijze van wonder de finale binnen gaat zonder dat zijn Mol in het spel zit. Van de kandidaten die nu nog in het spel zitten gun ik op zich Diederik de winst het meest. Van de andere kant is Sanne de kandidaat die het meest weldenkend lijkt, waardoor de winst haar simpelweg toekomt. En hoewel ik haar gedrag lichtelijk irritant vind af en toe, vrees ik dat ik me als kandidaat ongeveer net cynisch en achterdochtig zou gedragen, haha. Yep, Team Thomas als Mol, en laat Sanne dan maar winnen.